Fotoalbum » Natuurmomenten » Schaap, Scottish Blackface, schapen, grazend op een duin, Noordhollands Duinreservaat Heemskerk
Schaap, Scottish Blackface, schapen, grazend op een duin, Noordhollands Duinreservaat Heemskerk
Ovis aries
Copyright © Jan Vink
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Schaap, Scottish Blackface, schapen, grazend op een duin, Noordhollands Duinreservaat Heemskerk
Wetenschappelijke naam: Ovis aries
Tussen de buien en de stormen door ben ik af en toe in de natuur te vinden om te fotograferen. De wind speelt mij vaak parten, want het is op zulke momenten moeilijk om de boel stil te houden. Zeker bij het gebruik van de grote telelens is dit merkbaar. Het geheel trilt toch, omdat de wind er grip op krijgt.
Op het strand van Heemskerk was het rustig wat de vogels betreft; zij hebben waarschijnlijk wijselijk het binnenland opgezocht. Een aantal meeuwen en een handvol drieteenstrandlopers (Calidris alba) lieten zich zien.
In de duinen was een kudde Scottish Blackfaces bezig met een vorm van werk in uitvoering. Door middel van een verplaatsbare afrastering werden de schapen op een perceel in het duinterrein gehouden, wat toevallig langs de Zwarte Weg, een fietspad dat naar het strand van Heemkerk leidt, ligt. De winterzon belichtte het tafereel en de dreigende wolken aan de horizon werden hierdoor ook in het zonnetje gezet.
Wat mij aan deze Blackfaces opviel was de looprichting van de schapen. Bijna alle schapen volgden, met de wijzers van de klok mee, de contouren van het duintje. Aan de rechterkant is één dissident dier te zien. Duidelijk geen “kuddedier” volgens de “letter van de wet”. Zo zie je maar weer, dat niets menselijks de dieren vreemd is. Er zijn altijd wel zelf denkende individuen te vinden en gelukkig maar.
Dit schapenras is behoorlijk gehard en bestand tegen onze Hollandse weersomstandigheden. De schapen worden ingezet voor begrazing om het duin open te houden. Zij knabbelen aan struikjes en jonge boompjes en helpen mee om vergrassing terug te dringen. In de visie van sommige biologen wordt door het grazen de grasmat verder verdicht waardoor andere begroeiing geen kans meer krijgt om zich tussen het gras te vestigen. Het zou de diversiteit dus zeker niet ten goede komen. Het lijkt mij, dat jonge struiken en boompjes de vraat door de schapen zeker niet op prijs zullen stellen en dit laten merken door te verdwijnen.
Ik ben zeker geen deskundige op dit gebied, maar het is wel algemeen bekend, dat het regelmatig maaien van het gazon in de tuin een positieve invloed heeft op het verdichten van de grasmat. De wortels verspreiden zich veel meer en op veel plekken steken nieuwe grasplantjes de kop op. De groei van “onkruid” wordt op deze manier onderdrukt.
Hoe het ook zij; de aanblik van een kudde Scottish Blackfaces in onze duinen vind ik persoonlijk erg leuk. De dieren hebben iets vertederends en hun tekening is van schaap tot schaap verschillend. Hun lange vacht beschermt de dieren tegen regen, wind en kou; hoewel het laatste deze winter tot nu toe nog niet echt aan de orde is geweest. Maar de wind heeft al een aardig partijtje meegeblazen en ook hiertegen biedt des schapens winterjas een prima isolatiedeken. In de loop van het komende voorjaar worden de schapen geschoren. Hierna hebben zij gedurende de zomer weer een aantal maanden om de wintervacht te laten groeien.
Foto gemaakt op: 30-12-2011
Afmeting: 3648x2432 pixels / 30,89x20,59 cm
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 50-500 mm., four-thirds
Diafragma: 10
Focuslengte: 137 mm.
Sluitertijd: 1/100
ISO: 200
Statief: Manfrotto tripod
Wetenschappelijke naam: Ovis aries
Tussen de buien en de stormen door ben ik af en toe in de natuur te vinden om te fotograferen. De wind speelt mij vaak parten, want het is op zulke momenten moeilijk om de boel stil te houden. Zeker bij het gebruik van de grote telelens is dit merkbaar. Het geheel trilt toch, omdat de wind er grip op krijgt.
Op het strand van Heemskerk was het rustig wat de vogels betreft; zij hebben waarschijnlijk wijselijk het binnenland opgezocht. Een aantal meeuwen en een handvol drieteenstrandlopers (Calidris alba) lieten zich zien.
In de duinen was een kudde Scottish Blackfaces bezig met een vorm van werk in uitvoering. Door middel van een verplaatsbare afrastering werden de schapen op een perceel in het duinterrein gehouden, wat toevallig langs de Zwarte Weg, een fietspad dat naar het strand van Heemkerk leidt, ligt. De winterzon belichtte het tafereel en de dreigende wolken aan de horizon werden hierdoor ook in het zonnetje gezet.
Wat mij aan deze Blackfaces opviel was de looprichting van de schapen. Bijna alle schapen volgden, met de wijzers van de klok mee, de contouren van het duintje. Aan de rechterkant is één dissident dier te zien. Duidelijk geen “kuddedier” volgens de “letter van de wet”. Zo zie je maar weer, dat niets menselijks de dieren vreemd is. Er zijn altijd wel zelf denkende individuen te vinden en gelukkig maar.
Dit schapenras is behoorlijk gehard en bestand tegen onze Hollandse weersomstandigheden. De schapen worden ingezet voor begrazing om het duin open te houden. Zij knabbelen aan struikjes en jonge boompjes en helpen mee om vergrassing terug te dringen. In de visie van sommige biologen wordt door het grazen de grasmat verder verdicht waardoor andere begroeiing geen kans meer krijgt om zich tussen het gras te vestigen. Het zou de diversiteit dus zeker niet ten goede komen. Het lijkt mij, dat jonge struiken en boompjes de vraat door de schapen zeker niet op prijs zullen stellen en dit laten merken door te verdwijnen.
Ik ben zeker geen deskundige op dit gebied, maar het is wel algemeen bekend, dat het regelmatig maaien van het gazon in de tuin een positieve invloed heeft op het verdichten van de grasmat. De wortels verspreiden zich veel meer en op veel plekken steken nieuwe grasplantjes de kop op. De groei van “onkruid” wordt op deze manier onderdrukt.
Hoe het ook zij; de aanblik van een kudde Scottish Blackfaces in onze duinen vind ik persoonlijk erg leuk. De dieren hebben iets vertederends en hun tekening is van schaap tot schaap verschillend. Hun lange vacht beschermt de dieren tegen regen, wind en kou; hoewel het laatste deze winter tot nu toe nog niet echt aan de orde is geweest. Maar de wind heeft al een aardig partijtje meegeblazen en ook hiertegen biedt des schapens winterjas een prima isolatiedeken. In de loop van het komende voorjaar worden de schapen geschoren. Hierna hebben zij gedurende de zomer weer een aantal maanden om de wintervacht te laten groeien.
Foto gemaakt op: 30-12-2011
Afmeting: 3648x2432 pixels / 30,89x20,59 cm
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 50-500 mm., four-thirds
Diafragma: 10
Focuslengte: 137 mm.
Sluitertijd: 1/100
ISO: 200
Statief: Manfrotto tripod
