Fotoalbum » Natuurmomenten » Vliegtuigstrepen, bij ondergaande zon, boven uitzichtduin, Noordhollands Duinreservaat Castricum

Vliegtuigstrepen, bij ondergaande zon, boven uitzichtduin, Noordhollands Duinreservaat Castricum

Een opvallend fenomeen aan het zwerk en het is geen lasershow. In Noord-Holland hebben wij te maken met aanvliegroutes voor vliegtuigen naar onze nationale luchthaven Schiphol. De luchtverkeersleiding leidt de vliegtuigen binnen vastgestelde zones naar de landingsbanen. Boven de duinen bij Castricum komen de vliegtuigen dan ook vaak vanuit de lucht boven de Noordzee onze provincie binnen vliegen, om vervolgens even verderop boven land de bocht naar Schiphol te maken.
Vliegtuigen kunnen vliegen dankzij de verbranding van kerosine. Dit is een fossiele brandstof en bij de verbranding in de motor komt naast andere chemische bestanddelen ook waterdamp vrij. Onze dampkring bestaat van nature al uit een bepaalde hoeveelheid waterdamp. Dit wordt ter plekke door de vliegtuigmotoren aangevuld tot een niveau van verzadiging. Hierna kunnen door de lage temperatuur in de hogere luchtlagen ijskristallen ontstaan. Om deze kristallen te kunnen vormen zijn wel stofdeeltjes nodig als een kristallisatiekern. Stof is in onze dampkring ook in geruime mate aanwezig, dus aan ijskristallen in de lucht op sommige momenten geen gebrek. En juist in zulke situaties zijn de vliegtuigstrepen zichtbaar.
Op deze foto is een, naar mijn mening, bijzonder verschijnsel te zien. Het lijkt net of de hemel wordt opgelicht door een enorme lasershow. Op de fiets vielen deze strepen mij al op, maar ik miste op dat moment een achtergrond die deel kon uitmaken van de foto. In de buurt van het infiltratiegebied in de duinen bij Castricum bevindt zich een uitzichtpunt op een hogere duintop. Er leidt een trap naar boven met aan weerszijden leuningen. Ik wilde het duin gebruiken om het felle licht van de zakkende zon uit mijn beeld te kunnen houden en de leuningen langs de trap en balustrades op de top zouden een invoerende lijn en focalpunt in mijn foto kunnen zijn. Gelukkig bleven de strepen lang genoeg in de lucht om door te kunnen fietsen en deze opname te kunnen maken.
De belichting is dan evengoed nog een punt van aandacht. Het felle licht van de ondergaande zon was dan wel afgeschermd door het duin, maar was toch nog wel prominent present. De camera wil dan onderbelichten, terwijl de voorgrond, in dit geval de trap, dan zwaar onderbelicht wordt. Hierdoor kunnen alle details in de voorgrond zwart verkleuren en dus niet meer of misschien slechts als silhouet zichtbaar zijn in de foto. Het was dus wel even plussen en minnen in de belichtingswaarden om tot dit resultaat te komen. Het maken van proefopnames is dan wel noodzakelijk en dat is nu juist weer een voordeel van het digitaal fotograferen: Je ziet het resultaat direct op je schermpje terug en kunt dan alsnog in een nieuwe foto corrigeren.
Het lijkt net alsof de lijnen naar elkaar toe lopen achter het duin. Dit heeft volgens mij te maken met de perspectiefwerking veroorzaakt door  de afstand waarover je de strepen kunt waarnemen. Een mooi schouwspel wat zich kan meten met een door ons mensen gecreëerde en al eerder genoemde lasershow, maar dan een versie ontstaan uit menselijke activiteiten en dankzij moeder natuur zichtbaar gemaakt.

Foto gemaakt op:     18-02-2013
Afmeting:        3024x4032 pixels / 25,6x34,14 cm; 300 dpi
Bestanden:        tiff / jpeg
Camera:         Olympus E30
Gebruikte lens:    Zuiko 14-45 mm., four-thirds
Diafragma:        20
Focuslengte:        17 mm.
Sluitertijd:        1/40
ISO:            100
Statief:        Manfrotto tripod