Fotoalbum » Natuurmomenten » Grauwe ganzen, ruzie om territorium, Hoefijzermeer, Noordhollands Duinreservaat Castricum
Grauwe ganzen, ruzie om territorium, Hoefijzermeer, Noordhollands Duinreservaat Castricum
Anser anser
Copyright © Jan Vink
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Grauwe ganzen, ruzie om territorium, Hoefijzermeer, Noordhollands Duinreservaat Castricum
Wetenschappelijke naam: Anser anser
Gedonder in de glazen; het zal binnenkort weer op grote schaal gaan plaatsvinden. Ondanks de aanhoudende winterse omstandigheden kun je het naderen van het voorjaar al aan veel natuurverschijnselen merken. De zangvogels beginnen alweer, zij het voorzichtig, hun deuntjes te laten horen. Er moet aan rivalen nu eenmaal duidelijk gemaakt worden, dat een bepaald territorium bezet is. Het hebben van een eigen plekje heeft alles te maken met het succesvol groot brengen van nakomelingen. Het is dus bittere noodzaak om zo'n gebied af te bakenen. De grootte van het territorium hangt samen met het soort voedsel en de beschikbaarheid daarvan. Roofvogels hebben vaak een groter gebied, waarover zij de scepter zwaaien, tot hun beschikking.
Grauwe ganzen zijn heel sociale vogels. Zij trekken altijd in grote groepen samen op en daar sluiten zich regelmatig ook andere ganzensoorten bij aan. Zij maken dan ook gebruik van elkaars waakzaamheid en in een grotere groep is de kans, dat een bepaald individu als slachtoffer van een roofdier uitgekozen wordt echt een heel stuk kleiner.
Op het moment dat de hormonen op gaan spelen en er aan het nageslacht gewerkt moet gaan worden, kunnen de verschillende paartjes elkaar niet meer luchten of zien. Er wordt een onderlinge rangorde vastgesteld en de grootste “patsers” reserveren de beste plekken in een natuurgebied voor zichzelf. Hierbij wordt vaak gedreigd en dat kan soms al voldoende zijn om een indringer te verjagen. Het kan ook voor komen, dat de “spierballen” getoond moeten worden. De ongenode gast wordt met veel vertoon van macht de stuipen op het lijf gejaagd, zodat uiteindelijk het hazenpad wel gekozen wordt. Als dit alles nog niet voldoende intimideert, wordt een regelrechte aanval ingezet. Er wordt daarbij met vleugels, snavels en ook wel met poten gevochten. Meestal loopt zo'n schermutseling voor beide partijen goed af, maar een enkele keer kan een van de opponenten er het leven bij laten. Dit is eigenlijk meer een tragisch ongeval te noemen, want dieren van één en dezelfde soort zullen elkaar zelden willens en wetens de dood injagen.
Op de foto kiest de voorste gans eieren voor zijn geld en ruimt het veld ten gunste van de aanvaller. Simpel dreigen was in dit geval dus meer dan voldoende. De ganzen verplaatsen samen toch een behoorlijke hoeveelheid water en dan alle kanten op.
Ik hoop de komende lente weer veel van zulke natuurmomenten mee te maken.
Foto gemaakt op: 28-03-2008
Afmeting: 3648x2736 pixels / 30,89x23,16 cm
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 50-500 mm., four-thirds
Diafragma: 9
Focuslengte: 500 mm.
Sluitertijd: 1/250
ISO: 200
Statief: Manfrotto tripod
Wetenschappelijke naam: Anser anser
Gedonder in de glazen; het zal binnenkort weer op grote schaal gaan plaatsvinden. Ondanks de aanhoudende winterse omstandigheden kun je het naderen van het voorjaar al aan veel natuurverschijnselen merken. De zangvogels beginnen alweer, zij het voorzichtig, hun deuntjes te laten horen. Er moet aan rivalen nu eenmaal duidelijk gemaakt worden, dat een bepaald territorium bezet is. Het hebben van een eigen plekje heeft alles te maken met het succesvol groot brengen van nakomelingen. Het is dus bittere noodzaak om zo'n gebied af te bakenen. De grootte van het territorium hangt samen met het soort voedsel en de beschikbaarheid daarvan. Roofvogels hebben vaak een groter gebied, waarover zij de scepter zwaaien, tot hun beschikking.
Grauwe ganzen zijn heel sociale vogels. Zij trekken altijd in grote groepen samen op en daar sluiten zich regelmatig ook andere ganzensoorten bij aan. Zij maken dan ook gebruik van elkaars waakzaamheid en in een grotere groep is de kans, dat een bepaald individu als slachtoffer van een roofdier uitgekozen wordt echt een heel stuk kleiner.
Op het moment dat de hormonen op gaan spelen en er aan het nageslacht gewerkt moet gaan worden, kunnen de verschillende paartjes elkaar niet meer luchten of zien. Er wordt een onderlinge rangorde vastgesteld en de grootste “patsers” reserveren de beste plekken in een natuurgebied voor zichzelf. Hierbij wordt vaak gedreigd en dat kan soms al voldoende zijn om een indringer te verjagen. Het kan ook voor komen, dat de “spierballen” getoond moeten worden. De ongenode gast wordt met veel vertoon van macht de stuipen op het lijf gejaagd, zodat uiteindelijk het hazenpad wel gekozen wordt. Als dit alles nog niet voldoende intimideert, wordt een regelrechte aanval ingezet. Er wordt daarbij met vleugels, snavels en ook wel met poten gevochten. Meestal loopt zo'n schermutseling voor beide partijen goed af, maar een enkele keer kan een van de opponenten er het leven bij laten. Dit is eigenlijk meer een tragisch ongeval te noemen, want dieren van één en dezelfde soort zullen elkaar zelden willens en wetens de dood injagen.
Op de foto kiest de voorste gans eieren voor zijn geld en ruimt het veld ten gunste van de aanvaller. Simpel dreigen was in dit geval dus meer dan voldoende. De ganzen verplaatsen samen toch een behoorlijke hoeveelheid water en dan alle kanten op.
Ik hoop de komende lente weer veel van zulke natuurmomenten mee te maken.
Foto gemaakt op: 28-03-2008
Afmeting: 3648x2736 pixels / 30,89x23,16 cm
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 50-500 mm., four-thirds
Diafragma: 9
Focuslengte: 500 mm.
Sluitertijd: 1/250
ISO: 200
Statief: Manfrotto tripod
