Fotoalbum » Natuurmomenten » Grutto, tussen ratelaars en boterbloemen, Castricummerpolder

Grutto, tussen ratelaars en boterbloemen, Castricummerpolder
Wetenschappelijke naam: Limosa limosa

Een grutto, zoals menig vogelliefhebber hem of haar graag zal zien. Heerlijk bijna schuil gaand tussen de kruiden in een weiland. Een tafereel uit een schijnbaar ver verleden. Door de intensivering van de veeteelt hebben de kruiden in de weilanden plaats moeten maken voor “krachtvoer” voor het vee; dus grassen. Van gras gaan koeien meer melk produceren dan van andere wilde planten, want gras heeft een hogere voedingswaarde. Zeker als de veehouder er voor zorgt, dat zijn weiden ingezaaid worden met de allerbeste grassen wat betreft hun opbrengst. Van hun standpunt uit bezien, is dit alleen maar logisch. Hun boterham hangt er namelijk vanaf.
In bepaalde gebieden, zoals in de Castricummerpolder, worden percelen weidegrond laat gemaaid en krijgen andere planten ook de kans zich tussen het gras te vestigen. Het gevolg hiervan is een kruidenrijke weide, waar de kleuren soms vanaf “spatten”.
Op een lantaarnpaal naast het fietspad had een grutto een uitzichtpunt ingenomen. Op die manier zijn koninkrijk overziend, de grutto wordt per slot van rekening niet voor niets de koning onder de weidevogels genoemd, worden alle gevaren door deze vogel bijtijds opgemerkt. Hij liet zich hier ook door mij op de geheugenkaart vereeuwigen.
Tussen de ratelaars en de boterbloemen liep een andere grutto de boel te observeren. Ik vermoed dat er jonge grutten zich tussen de beplanting ophielden. Voor mij was dit een echt natuurmoment: De grutto tussen vele kruiden; een kleurrijk geheel. Het lijf van de vogel bijna verstopt tussen de grashalmen en de bloemen. Alleen de nek en de kop staken er nog bovenuit. Zo willen de grutto's het ook graag. Zij hebben het liefst lagere begroeiing tijdens het broeden en als de kuikens uit het nest gaan mag de beplanting met hen meegroeien. Dit heeft namelijk tot gevolg, dat de jongen voor de vijanden nauwelijks zichtbaar zullen zijn. Tussen het hoge gras en de kruiden houden zich ook nog eens vele insecten op, zodat de “voorraadkast” goed gevuld is en het jonge grut zeer snel groot en vliegvlug kan worden.
Veel boeren hanteren tegenwoordig een voor weidevogels gunstiger maaibeheer; het zogenaamde mozaiekbeheer. Hierbij worden gemaaide percelen afgewisseld door weiden met hogere begroeiing, waarin de jonge weidevogels zich kunnen schuilhouden. Ook uit de pas gemaaide delen kunnen de jongen zich hier verschuilen, als zij hier tenminste de kans voor krijgen. Vele rovers liggen op de loer en zullen een gruttokuiken zeker niet versmaden.
Het is knap lastig scherpstellen op zo'n moment, want het gaat om een relatief klein punt, nek en kop, tussen bewegende planten. Wel even zoeken dus! Ik ben in ieder geval blij met dit resultaat; een foto zoals ik hem al langer wilde maken.

Foto gemaakt op:     02-06-2012
Afmeting:        3648x2736 pixels / 30,89x23,16 cm; 300 dpi
Bestanden:        tiff / jpeg
Camera:         Olympus E3
Gebruikte lens:    Sigma 50-500 mm., four-thirds
Diafragma:        8
Focuslengte:        500 mm.
Sluitertijd:        1/320
ISO:            200
Statief:        Manfrotto tripod