Fotoalbum » Natuurmomenten » Gewone zeehond, zwemmend in zee bij de Kerf Schoorl
Gewone zeehond, zwemmend in zee bij de Kerf Schoorl
Phoca vitulina
Copyright © Jan Vink
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Gewone zeehond, zwemmend in zee bij de Kerf Schoorl
Wetenschappelijke naam: Phoca vitulina
De Noord-Hollandse duinen vormen een heerlijk wandel- en fotografeergebied. Altijd en onder alle omstandigheden is er wel wat te zien.
Ik vraag me soms wel eens af of het perfecte licht wel bestaat; zo ook vandaag. Bij het bedienen van de camera krijg je onder iedere lichtomstandigheid weer te maken met andere instellingen. Vandaag was het overwegend bewolkt.
In de zeereep bij Schoorl is een doorgang gegraven; de z.g. Kerf. Als ik hier naar toe ga, kijk ik steevast nog even op het strand of daar nog iets voor de lens wil komen. In de lichte deining van de Noordzee nam ik verschillende gewone zeehonden waar. Vrij ver weg in het veilige koude water; hun element. Ik zou er nu niet aan moeten denken. Een aantal van hen waagde zich toch wat dichter onder kust en één zeehond wilde zelfs het besluit nemen om het strand maar eens op te zoeken. Het dier werd hierbij verstoord door een jogger met twee loslopende grote honden en koos het ruime sop maar weer. Helaas voor Jan!
Het gaat nu gelukkig weer duidelijk beter met de zeehondenstand na een dramatische teruggang door verstoring en vooral ook door watervervuiling. Misschien speelde overbevissing ook wel een rol. Gebrek aan voedsel is, zoals bekend verondersteld mag worden, nu eenmaal niet zo goed voor levende organismen.
De zeehond op deze foto bekeek mij met zijn of haar grote argusogen. Ik voelde, dat ik nauwlettend in de smiezen gehouden werd. Alweer zo'n geval van: “Wie kijkt wie nu aan?” Af en toe dook hij of zij onder water, misschien wel op jacht naar een lekker hapje. Direct na het opduiken werd het strand (ik dus) weer snel gadegeslagen. Ik hoopte eigenlijk, dat deze zeehond nog wel iets dichter bij wilde komen, want ik zie er toch redelijk betrouwbaar uit; al zeg ik het dan zelf. Jan kon lang wachten en besloot uiteindelijk zijn tocht maar te vervolgen. Toch weer een heerlijk natuurmoment rijker!
Foto gemaakt op: 18-02-2009
Afmeting: 3132x2349 pixels / 26,52x19,89 cm
Bestanden: tiff / jpeg / raw
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 50-500 mm, four-thirds
Diafragma: 8
Focuslengte: 500 mm.
Sluitertijd: 1/160
ISO: 100
Statief: Manfrotto tripod
N.B. : De foto is gecropt!!
Wetenschappelijke naam: Phoca vitulina
De Noord-Hollandse duinen vormen een heerlijk wandel- en fotografeergebied. Altijd en onder alle omstandigheden is er wel wat te zien.
Ik vraag me soms wel eens af of het perfecte licht wel bestaat; zo ook vandaag. Bij het bedienen van de camera krijg je onder iedere lichtomstandigheid weer te maken met andere instellingen. Vandaag was het overwegend bewolkt.
In de zeereep bij Schoorl is een doorgang gegraven; de z.g. Kerf. Als ik hier naar toe ga, kijk ik steevast nog even op het strand of daar nog iets voor de lens wil komen. In de lichte deining van de Noordzee nam ik verschillende gewone zeehonden waar. Vrij ver weg in het veilige koude water; hun element. Ik zou er nu niet aan moeten denken. Een aantal van hen waagde zich toch wat dichter onder kust en één zeehond wilde zelfs het besluit nemen om het strand maar eens op te zoeken. Het dier werd hierbij verstoord door een jogger met twee loslopende grote honden en koos het ruime sop maar weer. Helaas voor Jan!
Het gaat nu gelukkig weer duidelijk beter met de zeehondenstand na een dramatische teruggang door verstoring en vooral ook door watervervuiling. Misschien speelde overbevissing ook wel een rol. Gebrek aan voedsel is, zoals bekend verondersteld mag worden, nu eenmaal niet zo goed voor levende organismen.
De zeehond op deze foto bekeek mij met zijn of haar grote argusogen. Ik voelde, dat ik nauwlettend in de smiezen gehouden werd. Alweer zo'n geval van: “Wie kijkt wie nu aan?” Af en toe dook hij of zij onder water, misschien wel op jacht naar een lekker hapje. Direct na het opduiken werd het strand (ik dus) weer snel gadegeslagen. Ik hoopte eigenlijk, dat deze zeehond nog wel iets dichter bij wilde komen, want ik zie er toch redelijk betrouwbaar uit; al zeg ik het dan zelf. Jan kon lang wachten en besloot uiteindelijk zijn tocht maar te vervolgen. Toch weer een heerlijk natuurmoment rijker!
Foto gemaakt op: 18-02-2009
Afmeting: 3132x2349 pixels / 26,52x19,89 cm
Bestanden: tiff / jpeg / raw
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 50-500 mm, four-thirds
Diafragma: 8
Focuslengte: 500 mm.
Sluitertijd: 1/160
ISO: 100
Statief: Manfrotto tripod
N.B. : De foto is gecropt!!