Fotoalbum » Natuurmomenten » Vlier, dode tak en toch nog leven, Amsterdamse Waterleiding Duinen
Vlier, dode tak en toch nog leven, Amsterdamse Waterleiding Duinen
Sambucus niger
Copyright © Jan Vink
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Vlier, dode tak en toch nog leven, Amsterdamse Waterleiding Duinen
Wetenschappelijke naam: Sambucus niger
In veel natuurgebieden kom je tegenwoordig grote grazers tegen. Soms zijn dat herten of reeën en vaak ook met opzet uitgezette runderen of paarden. Alle dieren hebben gemeen, dat zij zichzelf erg goed kunnen redden in alle seizoenen en onder alle omstandigheden. Ook de voortplanting en de geboorte van de kalveren of veulens gaat als vanzelf. De mens bemoeit zich er zo min mogelijk mee.
Al deze dieren moeten eten of liever gezegd; zij zijn er juist om te eten. Door het stillen van hun honger moeten deze grazers een meer open landschapstype vormen en een grotere verscheidenheid aan planten bewerkstelligen. Het omwoelen van de grond, het opeten en kort houden van de bomen en struiken, het tegengaan van vergrassing en de bemesting door hun uitwerpselen helpen hier aan mee.
Sommige bomen worden vaak danig mishandeld en dit dan vooral in de voedselarme tijd: de winter. De bast wordt geschild en gegeten en ook de knoppen vormen een bron van krachtvoer voor deze lopende “grasmaaiers”. Van sommige soorten bast is ook bekend dat deze een heilzame werking hebben op verschillende kwaaltjes. Zo bevat de wilg een bestanddeel (acetylsalicylzuur) dat ook in Aspirine voorkomt. Dit werkt voor mensen pijnstillend, koortsverlagend en ontstekingremmend, dus waarom voor andere zoogdieren dan niet. Van runderen is bekend, dat zij wilgenbast eten. Dit gebeurt waarschijnlijk, omdat zij zich op dat moment niet lekker voelen.
Ook de vlier wordt vaak toegetakeld. Wat mij dan altijd opvalt, is de enorme veerkracht van deze boom. Vanuit een schijnbaar dode tak ontspruiten toch nog nieuwe takjes en bladeren. De tak op deze foto richt zich naar het licht. De groei aan de top is er duidelijk uit. Wat lager op de tak groeit de boom onverstoorbaar verder; wachtend op een volgende aanval om daarna toch weer terug te komen. De boom is erg klein en zal ook nooit meer een volwassen hoogte kunnen bereiken. De grazers kunnen nu per slot van rekening overal goed bij.
Het maantje op de foto viel mij eigenlijk pas op toen ik thuis de foto bekeek. Deze groeit in grootte en neemt ook weer af; in even onverzettelijke cyclus als de vlier, die zich naar hem opricht.
Foto gemaakt op: 20-09-2008
Afmeting: 2560x1920 pixels / 21,67x16,26 cm
Bestanden: tiff / jpeg / raw
Camera: Olympus E1
Gebruikte lens: Zuiko 35 mm. macro, four-thirds
Diafragma: 13
Focuslengte: 35 mm.
Sluitertijd: 1/125
ISO: 100
Statief: Geen
Wetenschappelijke naam: Sambucus niger
In veel natuurgebieden kom je tegenwoordig grote grazers tegen. Soms zijn dat herten of reeën en vaak ook met opzet uitgezette runderen of paarden. Alle dieren hebben gemeen, dat zij zichzelf erg goed kunnen redden in alle seizoenen en onder alle omstandigheden. Ook de voortplanting en de geboorte van de kalveren of veulens gaat als vanzelf. De mens bemoeit zich er zo min mogelijk mee.
Al deze dieren moeten eten of liever gezegd; zij zijn er juist om te eten. Door het stillen van hun honger moeten deze grazers een meer open landschapstype vormen en een grotere verscheidenheid aan planten bewerkstelligen. Het omwoelen van de grond, het opeten en kort houden van de bomen en struiken, het tegengaan van vergrassing en de bemesting door hun uitwerpselen helpen hier aan mee.
Sommige bomen worden vaak danig mishandeld en dit dan vooral in de voedselarme tijd: de winter. De bast wordt geschild en gegeten en ook de knoppen vormen een bron van krachtvoer voor deze lopende “grasmaaiers”. Van sommige soorten bast is ook bekend dat deze een heilzame werking hebben op verschillende kwaaltjes. Zo bevat de wilg een bestanddeel (acetylsalicylzuur) dat ook in Aspirine voorkomt. Dit werkt voor mensen pijnstillend, koortsverlagend en ontstekingremmend, dus waarom voor andere zoogdieren dan niet. Van runderen is bekend, dat zij wilgenbast eten. Dit gebeurt waarschijnlijk, omdat zij zich op dat moment niet lekker voelen.
Ook de vlier wordt vaak toegetakeld. Wat mij dan altijd opvalt, is de enorme veerkracht van deze boom. Vanuit een schijnbaar dode tak ontspruiten toch nog nieuwe takjes en bladeren. De tak op deze foto richt zich naar het licht. De groei aan de top is er duidelijk uit. Wat lager op de tak groeit de boom onverstoorbaar verder; wachtend op een volgende aanval om daarna toch weer terug te komen. De boom is erg klein en zal ook nooit meer een volwassen hoogte kunnen bereiken. De grazers kunnen nu per slot van rekening overal goed bij.
Het maantje op de foto viel mij eigenlijk pas op toen ik thuis de foto bekeek. Deze groeit in grootte en neemt ook weer af; in even onverzettelijke cyclus als de vlier, die zich naar hem opricht.
Foto gemaakt op: 20-09-2008
Afmeting: 2560x1920 pixels / 21,67x16,26 cm
Bestanden: tiff / jpeg / raw
Camera: Olympus E1
Gebruikte lens: Zuiko 35 mm. macro, four-thirds
Diafragma: 13
Focuslengte: 35 mm.
Sluitertijd: 1/125
ISO: 100
Statief: Geen