Fotoalbum » Natuurmomenten » Buizerd, juveniel in opgedroogd poeltje Noordhollands Duinreservaat Egmond
Buizerd, juveniel in opgedroogd poeltje Noordhollands Duinreservaat Egmond
Buteo buteo
Copyright © Jan Vink
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Buizerd, juveniel in opgedroogd poeltje Noordhollands Duinreservaat Egmond
Wetenschappelijke naam: Buteo buteo
Tijdens mijn wandeling in het Noordhollands Duinreservaat stuitte ik vandaag op een opgedroogd poeltje onder een grote populier. Ik moet daar altijd even in kijken, want je weet maar nooit. Tot mijn verbazing trof ik daar deze, volgens mij, nog jonge buizerd aan. In eerste instantie dacht ik dat een prooi de vogel erg bezighield en ik zorgde er dan ook voor, dat ik uit het zicht van de vogel kwam om op een afstandje van lens te kunnen wisselen. Ik ging per slot van rekening voor paddenstoelen en vroege herfstverschijnselen. De kleine Sigma 55-200 zoomlens had ik bij me en helaas niet de grotere tele-zoomlens. Hier moest ik het dus mee doen. Het was ook nog eens erg somber; dus geen ideaal fotoweer (ISO 400). Ik verwachtte vanzelfsprekend, dat de vogel bij een eerste blik op mij op de vleugels zou gaan en wellicht de prooi mee zou nemen. Niets van dat alles! Het leek net of de vogel mij niet in de gaten had, hoewel er af en toe recht in de lens gekeken werd. Deze buizerd stond zo nu en dan met de kop te schudden en op een gegeven ogenblik werd er zelfs gebraakt. Er vlogen daardoor enige zwarte kleine klodders in het rond en die leken op bolletjes modder. Zoals op de foto te zien is, zat ook de snavel onder de prut. Van andere vogels is het mij bekend dat zij soms grond of steentjes opeten. Dit doen zij dan voor de broodnodige mineralen of het vermalen van moeilijk verteerbaar voedsel.
Het gedrag van de buizerd kan ik niet verklaren, want hij liet zich ook tot op korte afstand benaderen. Of de gezondheid te wensen overliet; wie zal het zeggen? Misschien zijn er lezers van deze tekst, die het wel weten. Ik houd mij aanbevolen voor een verklaring en nodig de kenners dan ook uit voor een reactie via de mail of in het gastenboek.
Na in het verleden een keer flink te pakken te zijn genomen door de snavel van een daaraan vast zittende, totaal verkleumde, aalscholver, heb ik besloten om deze buizerd niet verder te storen en maar met rust te laten. De vraagtekens blijven echter wel .......
Het is kwalitatief geen grootse foto, maar het natuurmoment was voor mij wel heel bijzonder.
Foto gemaakt op: 06-09-2008
Afmeting: 3648x2736 pixels / 30,89x23,16 cm
Bestanden: tiff / jpeg / raw
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 55-200 mm, four-thirds
Diafragma: 8
Focuslengte: 168 mm.
Sluitertijd: 1/80
ISO: 400
Statief: Monopod
Wetenschappelijke naam: Buteo buteo
Tijdens mijn wandeling in het Noordhollands Duinreservaat stuitte ik vandaag op een opgedroogd poeltje onder een grote populier. Ik moet daar altijd even in kijken, want je weet maar nooit. Tot mijn verbazing trof ik daar deze, volgens mij, nog jonge buizerd aan. In eerste instantie dacht ik dat een prooi de vogel erg bezighield en ik zorgde er dan ook voor, dat ik uit het zicht van de vogel kwam om op een afstandje van lens te kunnen wisselen. Ik ging per slot van rekening voor paddenstoelen en vroege herfstverschijnselen. De kleine Sigma 55-200 zoomlens had ik bij me en helaas niet de grotere tele-zoomlens. Hier moest ik het dus mee doen. Het was ook nog eens erg somber; dus geen ideaal fotoweer (ISO 400). Ik verwachtte vanzelfsprekend, dat de vogel bij een eerste blik op mij op de vleugels zou gaan en wellicht de prooi mee zou nemen. Niets van dat alles! Het leek net of de vogel mij niet in de gaten had, hoewel er af en toe recht in de lens gekeken werd. Deze buizerd stond zo nu en dan met de kop te schudden en op een gegeven ogenblik werd er zelfs gebraakt. Er vlogen daardoor enige zwarte kleine klodders in het rond en die leken op bolletjes modder. Zoals op de foto te zien is, zat ook de snavel onder de prut. Van andere vogels is het mij bekend dat zij soms grond of steentjes opeten. Dit doen zij dan voor de broodnodige mineralen of het vermalen van moeilijk verteerbaar voedsel.
Het gedrag van de buizerd kan ik niet verklaren, want hij liet zich ook tot op korte afstand benaderen. Of de gezondheid te wensen overliet; wie zal het zeggen? Misschien zijn er lezers van deze tekst, die het wel weten. Ik houd mij aanbevolen voor een verklaring en nodig de kenners dan ook uit voor een reactie via de mail of in het gastenboek.
Na in het verleden een keer flink te pakken te zijn genomen door de snavel van een daaraan vast zittende, totaal verkleumde, aalscholver, heb ik besloten om deze buizerd niet verder te storen en maar met rust te laten. De vraagtekens blijven echter wel .......
Het is kwalitatief geen grootse foto, maar het natuurmoment was voor mij wel heel bijzonder.
Foto gemaakt op: 06-09-2008
Afmeting: 3648x2736 pixels / 30,89x23,16 cm
Bestanden: tiff / jpeg / raw
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 55-200 mm, four-thirds
Diafragma: 8
Focuslengte: 168 mm.
Sluitertijd: 1/80
ISO: 400
Statief: Monopod
