Fotoalbum » Vogels » Witgatje, Doornvlak, Noordhollands Duinreservaat
Witgatje, Doornvlak, Noordhollands Duinreservaat
Tringa ochropus
Copyright © Jan Vink
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Witgatje, Doornvlak, Noordhollands Duinreservaat
Wetenschappelijke naam: Tringa ochropus
Drie soorten steltlopertjes lijken heel veel op elkaar. De oeverloper (Actitis hypoleucos), de bosruiter (Tringa glareola) en het witgatje. Deze drie soorten worden regelmatig waargenomen bij de observatiehut Doornvlak in het Noordhollands Duinreservaat.
De witgatjes, een drietal, waren druk bezig met jagen. Erg dicht bij elkaar in de buurt komen, deden ze echter niet. Er werd een gepaste afstand bewaard. Op de oevers van de plas werd gejaagd op kikkers. Op het moment dat een kikker in beeld kwam, werd gerend of soms even gevlogen om de prooi te bereiken. Met de kikker in de snavel werd het water weer opgezocht om het onfortuinlijke amfibie af te spoelen. Vervolgens gleed het diertje kop voorwaarts naar binnen. Ook langs de oeverrand en zelfs onder het wateroppervlak werd druk gespeurd naar voedsel. Menig water- en bodemdiertje ging er voor de witgatjes in als zoete koek. Het is en blijft per slot van rekening eten en gegeten worden in de natuur. De slachtoffers even buiten beschouwing latend blijven deze jagende vogels wel een mooi schouwspel om te zien.
Het witgatje broedt niet in Nederland, maar in Scandinavië en Noord-Oost Europa. De vogels overwinteren langs de Middellandse Zee en trekken op hun tocht daarheen ook zeer regelmatig door ons land. Enkele exemplaren vinden het hier ook wel oké en vertikken het om verder te vliegen. Het blijkt overigens, dat steeds meer trekvogels niet meer van die grote afstanden afleggen. Dit wordt veroorzaakt door de mildere winters in onze contreien. Het voedsel blijft daardoor beschikbaar en als het dan toch nog nodig is, worden de vleugels gespreid en de reis vervolgd; hierbij de vorstgrens volgend.
Ik heb vandaag genoten van de witgatjes en de behendigheid waarmee deze vogels hun kostje bij elkaar scharrelen.
Foto gemaakt op: 10-08-2009
Afmeting: 3375x2531 pixels / 28,58x21,43 cm
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 50-500 mm, four-thirds
Diafragma: 8
Focuslengte: 500 mm.
Sluitertijd: 1/250
ISO: 125
Statief: Steunend op arm op rand.
N.B. De foto is iets bijgesneden!!
Wetenschappelijke naam: Tringa ochropus
Drie soorten steltlopertjes lijken heel veel op elkaar. De oeverloper (Actitis hypoleucos), de bosruiter (Tringa glareola) en het witgatje. Deze drie soorten worden regelmatig waargenomen bij de observatiehut Doornvlak in het Noordhollands Duinreservaat.
De witgatjes, een drietal, waren druk bezig met jagen. Erg dicht bij elkaar in de buurt komen, deden ze echter niet. Er werd een gepaste afstand bewaard. Op de oevers van de plas werd gejaagd op kikkers. Op het moment dat een kikker in beeld kwam, werd gerend of soms even gevlogen om de prooi te bereiken. Met de kikker in de snavel werd het water weer opgezocht om het onfortuinlijke amfibie af te spoelen. Vervolgens gleed het diertje kop voorwaarts naar binnen. Ook langs de oeverrand en zelfs onder het wateroppervlak werd druk gespeurd naar voedsel. Menig water- en bodemdiertje ging er voor de witgatjes in als zoete koek. Het is en blijft per slot van rekening eten en gegeten worden in de natuur. De slachtoffers even buiten beschouwing latend blijven deze jagende vogels wel een mooi schouwspel om te zien.
Het witgatje broedt niet in Nederland, maar in Scandinavië en Noord-Oost Europa. De vogels overwinteren langs de Middellandse Zee en trekken op hun tocht daarheen ook zeer regelmatig door ons land. Enkele exemplaren vinden het hier ook wel oké en vertikken het om verder te vliegen. Het blijkt overigens, dat steeds meer trekvogels niet meer van die grote afstanden afleggen. Dit wordt veroorzaakt door de mildere winters in onze contreien. Het voedsel blijft daardoor beschikbaar en als het dan toch nog nodig is, worden de vleugels gespreid en de reis vervolgd; hierbij de vorstgrens volgend.
Ik heb vandaag genoten van de witgatjes en de behendigheid waarmee deze vogels hun kostje bij elkaar scharrelen.
Foto gemaakt op: 10-08-2009
Afmeting: 3375x2531 pixels / 28,58x21,43 cm
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 50-500 mm, four-thirds
Diafragma: 8
Focuslengte: 500 mm.
Sluitertijd: 1/250
ISO: 125
Statief: Steunend op arm op rand.
N.B. De foto is iets bijgesneden!!
