Fotoalbum » Vogels » Fazant, haan, Zwaansmeerpad
Fazant, haan, Zwaansmeerpad
Phasanius colchicus
Copyright © Jan Vink
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Fazant, haan, Zwaansmeerpad
Wetenschappelijke naam: Phasanius colchicus
Vorige week plaatste ik de foto van de fazantenhaan tussen begroeiing bij de Oeverlanden aan de Liede. In de begeleidende tekst gaf ik aan te hopen ook nog eens foto's te kunnen maken van een fazantenhaan zonder allerlei planten om zich heen, dus met een vrije blik. Ik kon toen niet vermoeden, dat er zich binnen een week al een nieuwe mogelijkheid voor zou doen om de gewenste foto te maken.
In de weilanden langs het Zwaanmeerpad en de meer of minder brede rietkragen langs de oevers van het Uitgeestermeer en de Wijde en Enge Stierop houden zich behoorlijk wat fazanten op. Meestal leiden zij een teruggetrokken bestaan, maar de vogels laten zich ook geregeld zien.
Deze haan hield zich op in de weilanden grenzend aan het terrein van Scoutingcentrum De Stierop. De “kerel” was moedig, want hij duldde mijn aanwezigheid; zij het wel met een behoorlijke vluchtafstand. Pogingen om dichterbij te kunnen komen, werden steevast beloond met het weglopen over een bijna gelijke afstand door deze fazant. Hij leek wel een spelletje met mijn aanwezigheid te spelen. Na het maken van een aantal foto's heb ik hem maar alleen gelaten.
In deze tijd van het jaar is de natuur vaak op zijn mooist. De mannetjes van veel vogels zien er nu op zijn paasbest uit. Pak één noem ik dat gemakshalve maar even. De vrouwtjes moeten overtuigd worden van de aanwezigheid van goed genetisch materiaal bij de mannen. Hoe mooier, kleurrijker en lawaaiiger hoe beter, want de echte “patsers” zijn vaak ook de mooiste van het hele stel. Kuikens, die uit de eieren komen na bevruchting door zo'n macho, moeten wel in staat zijn om de goede genen aan vele volgende generaties door te geven. De vogelvrouwen hebben dus echt wel oog en ook oor voor op positieve manier opvallende mannen. Zij maken nu eenmaal meer kans om te mogen paren met de dames.
Bij hoenders, waar de fazant ook toe behoort, is de trouw aan één vrouwtje niet aan de orde. Bij onze kippen zien we ook, dat één haan meerdere hennen in zijn toom heeft. Andere hanen wordt met veel machtsvertoon te kennen gegeven op te hoepelen. Fazanten zijn wat dat betreft geen veer beter. Door zijn opvallende kleuren is de fazantenhaan ook een slechte vader. Dit is door de natuur zo bepaald, want de man mag zich niet bemoeien met het uitbroeden van de eieren en de opvoeding van het kroost. Hij valt door zijn kleuren domweg teveel op; een wandelend baken voor roofdieren, die wel een jonge fazant lusten. De hen en de kuikens hebben daarentegen wel een perfecte schutkleur. Rovers hebben daardoor vaak het nakijken.
Foto gemaakt op: 26-03-2010
Afmeting: 3648x2220 pixels / 30,89x18,8 cm
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 50-500 mm., four-thirds
Diafragma: 8
Focuslengte: 500mm.
Sluitertijd: 1/80
ISO: 200
Statief: Manfrotto tripod
Wetenschappelijke naam: Phasanius colchicus
Vorige week plaatste ik de foto van de fazantenhaan tussen begroeiing bij de Oeverlanden aan de Liede. In de begeleidende tekst gaf ik aan te hopen ook nog eens foto's te kunnen maken van een fazantenhaan zonder allerlei planten om zich heen, dus met een vrije blik. Ik kon toen niet vermoeden, dat er zich binnen een week al een nieuwe mogelijkheid voor zou doen om de gewenste foto te maken.
In de weilanden langs het Zwaanmeerpad en de meer of minder brede rietkragen langs de oevers van het Uitgeestermeer en de Wijde en Enge Stierop houden zich behoorlijk wat fazanten op. Meestal leiden zij een teruggetrokken bestaan, maar de vogels laten zich ook geregeld zien.
Deze haan hield zich op in de weilanden grenzend aan het terrein van Scoutingcentrum De Stierop. De “kerel” was moedig, want hij duldde mijn aanwezigheid; zij het wel met een behoorlijke vluchtafstand. Pogingen om dichterbij te kunnen komen, werden steevast beloond met het weglopen over een bijna gelijke afstand door deze fazant. Hij leek wel een spelletje met mijn aanwezigheid te spelen. Na het maken van een aantal foto's heb ik hem maar alleen gelaten.
In deze tijd van het jaar is de natuur vaak op zijn mooist. De mannetjes van veel vogels zien er nu op zijn paasbest uit. Pak één noem ik dat gemakshalve maar even. De vrouwtjes moeten overtuigd worden van de aanwezigheid van goed genetisch materiaal bij de mannen. Hoe mooier, kleurrijker en lawaaiiger hoe beter, want de echte “patsers” zijn vaak ook de mooiste van het hele stel. Kuikens, die uit de eieren komen na bevruchting door zo'n macho, moeten wel in staat zijn om de goede genen aan vele volgende generaties door te geven. De vogelvrouwen hebben dus echt wel oog en ook oor voor op positieve manier opvallende mannen. Zij maken nu eenmaal meer kans om te mogen paren met de dames.
Bij hoenders, waar de fazant ook toe behoort, is de trouw aan één vrouwtje niet aan de orde. Bij onze kippen zien we ook, dat één haan meerdere hennen in zijn toom heeft. Andere hanen wordt met veel machtsvertoon te kennen gegeven op te hoepelen. Fazanten zijn wat dat betreft geen veer beter. Door zijn opvallende kleuren is de fazantenhaan ook een slechte vader. Dit is door de natuur zo bepaald, want de man mag zich niet bemoeien met het uitbroeden van de eieren en de opvoeding van het kroost. Hij valt door zijn kleuren domweg teveel op; een wandelend baken voor roofdieren, die wel een jonge fazant lusten. De hen en de kuikens hebben daarentegen wel een perfecte schutkleur. Rovers hebben daardoor vaak het nakijken.
Foto gemaakt op: 26-03-2010
Afmeting: 3648x2220 pixels / 30,89x18,8 cm
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 50-500 mm., four-thirds
Diafragma: 8
Focuslengte: 500mm.
Sluitertijd: 1/80
ISO: 200
Statief: Manfrotto tripod
