Fotoalbum » Vogels » Aalscholver, te gast in Vogelpark Avifauna
Aalscholver, te gast in Vogelpark Avifauna
Phalacrocorax carbo
Copyright © Jan Vink
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Aalscholver, te gast in Vogelpark Avifauna
Wetenschappelijke naam: Phalacrocorax carbo
Van een ernstige bedreigde soort naar een succesnummer; het verhaal van de aalscholver. In het verleden was het Naardermeer met een kolonie van deze vogels een koploper in ons land. Mensen keken verbaasd naar de slierten aalscholvers, die vanuit het natuurgebied de oversteek naar het IJsselmeer maakten voor hun voedselvlucht.
Tegenwoordig zie je de aalscholver bijna overal. Zelfs tot in de verstedelijkte gebieden kun je ze aantreffen. De vogel op deze foto heeft, als een echte opportunist, ontdekt dat er bij Avifauna vaak ook nog wel iets te snacken valt. Deze aalscholver is hier geheel uit eigen vrije wil en kan elk moment vertrekken als hij of zij daar de aanleiding toe ziet. Er waren overigens drie exemplaren aanwezig bij de grote vijver achterin het park.
Ik moet eerlijk bekennen, dat ik de aalscholver een moeilijke vogel vind om te fotograferen. Er is sprake van een prachtige tekening; daar niet van. Om dit goed op de foto te krijgen moet het licht erg meewerken en vandaag deed het dat dan ook. De aalscholver komt dankzij deze belichting prima uit de “verf”. Bij mindere lichtomstandigheden vind ik het contrast in het verenkleed lastig vast te leggen.
Ik krijg bij het zien van een aalscholver altijd een soort visioen van lang vervlogen tijd. De vogel heeft in mijn ogen iets prehistorisch over zich. Kort geleden heb ik een aalscholver op de kiek gezet die met opgeheven vleugels op het Hoefijzermeer in het Noordhollands Duinreservaat rond zwom. Bij deze aanblik dacht ik onwillekeurig aan een pteranodon; een vliegend reptiel uit de tijd van de dinosauriërs.
Enige winters geleden heb ik eens kennis mogen maken met de tandjes en de haak aan de snavel van deze viseter. Geen vis ontsnapt aan dit perfecte vangwerktuig. Een ernstig verkleumd exemplaar had ons schoolplein uitgekozen om in de luwte te rusten. Juist die luwte was zo belangrijk, omdat er een behoorlijk snijdende oostenwind stond. Om de aalscholver voor onderkoeling te behoeden wilde ik de vogel in een doos aan de medewerkers van de reeds gewaarschuwde dierenambulance meegeven. Naïef als ik was, dacht ik de vogel zo op te kunnen pakken. Helemaal fout ........ er werd fors uitgehaald naar mijn onbeschermde handen en er verschenen rijen met venijnig bloedende wondjes op de rug van mijn rechterhand en -vingers. Om in onderwijstermen te spreken: “Ik had mijn lesje wel geleerd”. De aalscholver ..... , die ging uiteindelijk aan de loop (eigenlijk meer een waggel) en zocht een wak in de nabij de school gelegen vijver op. Ook de medewerkers van de dierenambulance hadden het nakijken, hoewel die vast en zeker beter toegerust zouden zijn geweest voor de vangst van deze door stress bijtgrage aalscholver.
Foto gemaakt op: 18-09-2009
Afmeting: 2736x3648 pixels / 23,16x30,89 cm
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 50-500 mm, four-thirds
Diafragma: 8
Focuslengte: 500mm.
Sluitertijd: 1/125
ISO: 125
Statief: Manfrotto tripod
Wetenschappelijke naam: Phalacrocorax carbo
Van een ernstige bedreigde soort naar een succesnummer; het verhaal van de aalscholver. In het verleden was het Naardermeer met een kolonie van deze vogels een koploper in ons land. Mensen keken verbaasd naar de slierten aalscholvers, die vanuit het natuurgebied de oversteek naar het IJsselmeer maakten voor hun voedselvlucht.
Tegenwoordig zie je de aalscholver bijna overal. Zelfs tot in de verstedelijkte gebieden kun je ze aantreffen. De vogel op deze foto heeft, als een echte opportunist, ontdekt dat er bij Avifauna vaak ook nog wel iets te snacken valt. Deze aalscholver is hier geheel uit eigen vrije wil en kan elk moment vertrekken als hij of zij daar de aanleiding toe ziet. Er waren overigens drie exemplaren aanwezig bij de grote vijver achterin het park.
Ik moet eerlijk bekennen, dat ik de aalscholver een moeilijke vogel vind om te fotograferen. Er is sprake van een prachtige tekening; daar niet van. Om dit goed op de foto te krijgen moet het licht erg meewerken en vandaag deed het dat dan ook. De aalscholver komt dankzij deze belichting prima uit de “verf”. Bij mindere lichtomstandigheden vind ik het contrast in het verenkleed lastig vast te leggen.
Ik krijg bij het zien van een aalscholver altijd een soort visioen van lang vervlogen tijd. De vogel heeft in mijn ogen iets prehistorisch over zich. Kort geleden heb ik een aalscholver op de kiek gezet die met opgeheven vleugels op het Hoefijzermeer in het Noordhollands Duinreservaat rond zwom. Bij deze aanblik dacht ik onwillekeurig aan een pteranodon; een vliegend reptiel uit de tijd van de dinosauriërs.
Enige winters geleden heb ik eens kennis mogen maken met de tandjes en de haak aan de snavel van deze viseter. Geen vis ontsnapt aan dit perfecte vangwerktuig. Een ernstig verkleumd exemplaar had ons schoolplein uitgekozen om in de luwte te rusten. Juist die luwte was zo belangrijk, omdat er een behoorlijk snijdende oostenwind stond. Om de aalscholver voor onderkoeling te behoeden wilde ik de vogel in een doos aan de medewerkers van de reeds gewaarschuwde dierenambulance meegeven. Naïef als ik was, dacht ik de vogel zo op te kunnen pakken. Helemaal fout ........ er werd fors uitgehaald naar mijn onbeschermde handen en er verschenen rijen met venijnig bloedende wondjes op de rug van mijn rechterhand en -vingers. Om in onderwijstermen te spreken: “Ik had mijn lesje wel geleerd”. De aalscholver ..... , die ging uiteindelijk aan de loop (eigenlijk meer een waggel) en zocht een wak in de nabij de school gelegen vijver op. Ook de medewerkers van de dierenambulance hadden het nakijken, hoewel die vast en zeker beter toegerust zouden zijn geweest voor de vangst van deze door stress bijtgrage aalscholver.
Foto gemaakt op: 18-09-2009
Afmeting: 2736x3648 pixels / 23,16x30,89 cm
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 50-500 mm, four-thirds
Diafragma: 8
Focuslengte: 500mm.
Sluitertijd: 1/125
ISO: 125
Statief: Manfrotto tripod
