Fotoalbum » Vogels » Meerkoet, balancerend op tak in water, Hoefijzermeer, Noordhollands Duinreservaat
Meerkoet, balancerend op tak in water, Hoefijzermeer, Noordhollands Duinreservaat
Fulica atra
Copyright © Jan Vink
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Meerkoet, balancerend op tak in water, Hoefijzermeer, Noordhollands Duinreservaat
Wetenschappelijke naam: Fulica atra
Vandaag de wind getrotseerd. Nu is trotseren wel een zwaar woord, maar er stond een behoorlijk flinke bries uit noord-oostelijke richting. In duin naar de Boet van onze Kees en het Doornvlak had ik de wind op de heenweg dus schuin tegen.
Bij het Hoefijzermeeer was het erg rustig wat de vogels betreft. Een wisselend aantal meerkoeten liet zich voor de hut regelmatig zien. “Meerkoeten!?”, ik hoor het de lezer(es) bijna denken. En ja, ook bij de “gewonere” soorten is altijd wel iets leuks te ontdekken, dus te fotograferen.
Door de flinke hoeveelheid wind was er op het meer aardig wat golfslag; deining is een beter woord. De tak, die half onder water lag wiebelde nogal heen en weer. De meerkoeten probeerden zich om beurten staande te houden op deze voor hen misschien wel “kermisattractie”. De wind deed ook een duit in het zakje om het voor de vogels ook wat uitdagender te maken. Net als bij echte balanskunstenaars werden alle vaardigheden uit de kast gehaald om niet van de tak afgeblazen te worden. De vleugels bleken ook hiervoor een uitstekend hulpmiddel. Dan weer tegen het lichaam om ze vervolgens weer uit te spreiden om een windvlaag op te vangen. Het leek wel een spel voor deze koeten. De beste positie was die met de kop in de wind. En eraf worden geblazen ........; het was geen enkel probleem voor deze watervogels.
Wat mij thuis opviel, waren de witte uiteinden van de binnenste vleugelslagpennen. Dit had ik nog niet eerder waargenomen.
Bij het Doornvlak was het ook een stille bedoening. Er was daar echter wel één lichtpuntje: een morinelplevier (Charadrius morinellus). Alleen bleef deze vogel op respectabele afstand van de observatiehut. Ik heb wel foto's gemaakt, maar ik hoop deze vogel in de toekomst toch nog wel eens meer close up te kunnen fotograferen. Een mooi moment blijft het voor mij wel.
Foto gemaakt op: 16-09-2009
Afmeting: 3648x2736 pixels / 30,89x23,16 cm
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 50-500 mm, four-thirds
Diafragma: 8
Focuslengte: 363mm.
Sluitertijd: 1/200
ISO: 320
Statief: Steunend op arm op rand.
Wetenschappelijke naam: Fulica atra
Vandaag de wind getrotseerd. Nu is trotseren wel een zwaar woord, maar er stond een behoorlijk flinke bries uit noord-oostelijke richting. In duin naar de Boet van onze Kees en het Doornvlak had ik de wind op de heenweg dus schuin tegen.
Bij het Hoefijzermeeer was het erg rustig wat de vogels betreft. Een wisselend aantal meerkoeten liet zich voor de hut regelmatig zien. “Meerkoeten!?”, ik hoor het de lezer(es) bijna denken. En ja, ook bij de “gewonere” soorten is altijd wel iets leuks te ontdekken, dus te fotograferen.
Door de flinke hoeveelheid wind was er op het meer aardig wat golfslag; deining is een beter woord. De tak, die half onder water lag wiebelde nogal heen en weer. De meerkoeten probeerden zich om beurten staande te houden op deze voor hen misschien wel “kermisattractie”. De wind deed ook een duit in het zakje om het voor de vogels ook wat uitdagender te maken. Net als bij echte balanskunstenaars werden alle vaardigheden uit de kast gehaald om niet van de tak afgeblazen te worden. De vleugels bleken ook hiervoor een uitstekend hulpmiddel. Dan weer tegen het lichaam om ze vervolgens weer uit te spreiden om een windvlaag op te vangen. Het leek wel een spel voor deze koeten. De beste positie was die met de kop in de wind. En eraf worden geblazen ........; het was geen enkel probleem voor deze watervogels.
Wat mij thuis opviel, waren de witte uiteinden van de binnenste vleugelslagpennen. Dit had ik nog niet eerder waargenomen.
Bij het Doornvlak was het ook een stille bedoening. Er was daar echter wel één lichtpuntje: een morinelplevier (Charadrius morinellus). Alleen bleef deze vogel op respectabele afstand van de observatiehut. Ik heb wel foto's gemaakt, maar ik hoop deze vogel in de toekomst toch nog wel eens meer close up te kunnen fotograferen. Een mooi moment blijft het voor mij wel.
Foto gemaakt op: 16-09-2009
Afmeting: 3648x2736 pixels / 30,89x23,16 cm
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 50-500 mm, four-thirds
Diafragma: 8
Focuslengte: 363mm.
Sluitertijd: 1/200
ISO: 320
Statief: Steunend op arm op rand.
