Fotoalbum » Vogels » Watersnip, Hoefijzermeer Noordhollands Duinreservaat
Watersnip, Hoefijzermeer Noordhollands Duinreservaat
Gallinago gallinago
Copyright © Jan Vink
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Watersnip, Hoefijzermeer Noordhollands Duinreservaat
Wetenschappelijke naam: Gallinago gallinago
Het was kleumen vanmorgen. Niets mis mee, want je kunt je er op kleden. Vlak bij Arnhem was de temperatuur vannacht gedaald tot ruim -18 graden Celsius. Hier aan de kust rond -6 graden C.
Dieren en vogels moeten het doen met hun vacht of verenpak. Meestal is dit ruim voldoende om aan de in ons land voorkomende temperaturen het hoofd te bieden. Gezonde dieren / vogels zullen normaal gesproken geen moeite hebben met de Hollandse winter. Veel van onze vogels zullen zeker bij aanhoudende koude hun plan trekken en desnoods naar het zuiden (lees warmere streken afzakken) om verzekerd te zijn van een constant voedselaanbod.
De watersnip staat in ons land op de rode lijst van bedreigde soorten. Er is eigenlijk nog maar een gering aantal broedparen in ons kikkerlandje. Tijdens de trek, zowel in voor- als in najaar, zijn er wel meer watersnippen te zien. De najaarstrek duurt tot in december. In sommige winters, als het zacht en nat blijft, overwinteren een aantal watersnippen in de Lage Landen.
De watersnip, die technisch gezien behoort tot de plevierachtigen, vertrouwt in geval van gevaar lang op zijn schutkleur. Pas op het laatste moment, bij echte dreiging, vliegt de vogel al zigzaggend weg. De witte vleugelrand is dan een opvallend kenmerk van de watersnip. In verhouding tot de kop heeft een watersnip een zeer lange snavel.
Het voedsel van deze vogel bestaat uit wormen en kreefachtigen, maar ook andere water- en bodemdieren worden niet versmaad. Met heftige op- en neergaande bewegingen van de snavel worden de prooidieren opgezocht en vervolgens verorberd.
Een van de volksnamen van de watersnip is hemelgeit. Tijdens de baltsvlucht van het mannetje daalt deze met gespreide staartveren stijl naar beneden. Deze veren gaan daardoor trillen en veroorzaken daarbij een geluid dat sterk lijkt op het mekkeren van een geit.
Vanmorgen bracht ik een bezoek aan het Boetje van onze Kees. Vanwege de kou heb ik tussendoor, in het infiltratiegebied, een wandeling gemaakt om weer even op temperatuur te komen. Daarna nog een tijdje in de observatiehut doorgebracht.
Tijdens mijn gesprek met een toevallig binnen lopende boswachter viel ook deze watersnip vlak voor de Boet binnen. Ik heb er een paar heerlijke foto's van kunnen maken.
Goed voor een warm gevoel van binnen en neem van mij aan; dat werkt ook door naar de buitenkant van een mens. Bij mij in ieder geval wel!
Foto gemaakt op: 19-12-2009
Afmeting: 3648x2736 pixels / 30,89x23,16 cm
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 50-500 mm., four-thirds
Diafragma: 8
Focuslengte: 420 mm.
Sluitertijd: 1/160
ISO: 400
Statief: Manfrotto tripod
Wetenschappelijke naam: Gallinago gallinago
Het was kleumen vanmorgen. Niets mis mee, want je kunt je er op kleden. Vlak bij Arnhem was de temperatuur vannacht gedaald tot ruim -18 graden Celsius. Hier aan de kust rond -6 graden C.
Dieren en vogels moeten het doen met hun vacht of verenpak. Meestal is dit ruim voldoende om aan de in ons land voorkomende temperaturen het hoofd te bieden. Gezonde dieren / vogels zullen normaal gesproken geen moeite hebben met de Hollandse winter. Veel van onze vogels zullen zeker bij aanhoudende koude hun plan trekken en desnoods naar het zuiden (lees warmere streken afzakken) om verzekerd te zijn van een constant voedselaanbod.
De watersnip staat in ons land op de rode lijst van bedreigde soorten. Er is eigenlijk nog maar een gering aantal broedparen in ons kikkerlandje. Tijdens de trek, zowel in voor- als in najaar, zijn er wel meer watersnippen te zien. De najaarstrek duurt tot in december. In sommige winters, als het zacht en nat blijft, overwinteren een aantal watersnippen in de Lage Landen.
De watersnip, die technisch gezien behoort tot de plevierachtigen, vertrouwt in geval van gevaar lang op zijn schutkleur. Pas op het laatste moment, bij echte dreiging, vliegt de vogel al zigzaggend weg. De witte vleugelrand is dan een opvallend kenmerk van de watersnip. In verhouding tot de kop heeft een watersnip een zeer lange snavel.
Het voedsel van deze vogel bestaat uit wormen en kreefachtigen, maar ook andere water- en bodemdieren worden niet versmaad. Met heftige op- en neergaande bewegingen van de snavel worden de prooidieren opgezocht en vervolgens verorberd.
Een van de volksnamen van de watersnip is hemelgeit. Tijdens de baltsvlucht van het mannetje daalt deze met gespreide staartveren stijl naar beneden. Deze veren gaan daardoor trillen en veroorzaken daarbij een geluid dat sterk lijkt op het mekkeren van een geit.
Vanmorgen bracht ik een bezoek aan het Boetje van onze Kees. Vanwege de kou heb ik tussendoor, in het infiltratiegebied, een wandeling gemaakt om weer even op temperatuur te komen. Daarna nog een tijdje in de observatiehut doorgebracht.
Tijdens mijn gesprek met een toevallig binnen lopende boswachter viel ook deze watersnip vlak voor de Boet binnen. Ik heb er een paar heerlijke foto's van kunnen maken.
Goed voor een warm gevoel van binnen en neem van mij aan; dat werkt ook door naar de buitenkant van een mens. Bij mij in ieder geval wel!
Foto gemaakt op: 19-12-2009
Afmeting: 3648x2736 pixels / 30,89x23,16 cm
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 50-500 mm., four-thirds
Diafragma: 8
Focuslengte: 420 mm.
Sluitertijd: 1/160
ISO: 400
Statief: Manfrotto tripod
