Fotoalbum » Vogels » Knobbelzwaan, lopend op glad ijs, Amsterdamse Waterleiding Duinen
Knobbelzwaan, lopend op glad ijs, Amsterdamse Waterleiding Duinen
Cygnus olor
Copyright © Jan Vink
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Knobbelzwaan, lopend op glad ijs, Amsterdamse Waterleiding Duinen
Wetenschappelijke naam: Cygnus olor
Door het vele water in de Amsterdamse Waterleiding Duinen is het gebied aantrekkelijk voor heel veel verschillende diersoorten. De watervogels behoren natuurlijk ook tot de vaste gasten van deze duinen. In de afgelopen winter zijn veel kleine en grotere wateren bij tijd en wijle bevroren geweest; soms geheel en soms ook gedeeltelijk. De stroming in veel infiltratiekanalen zorgt er vaak voor dat deze niet of slechts moeizaam kunnen bevriezen.
Het kanaal waar ik de ontmoeting had met de knobbelzwaan op de foto was gedeeltelijk bevroren. Niet zo zeer, dat ik mij er persoonlijk op zou willen wagen, maar een redelijk zware vogel als deze knobbelzwaan zakte niet door de ijslaag heen. Op het moment dat de vogel mij aan de oever zag verschijnen, richtte hij zich vanuit rust recht op de poten en stapte met kordate tred over het gladde ijs in mijn richting. Ook voor een zwaan blijkt dit toch ook glibberen en glijden te zijn. Zwanen op ijs zien landen is ook een komisch gezicht. Het doet mij denken aan de glijbanen die wij vroeger in de straat maakten. Er was toen overigens minder gemotoriseerd verkeer, dat hier hinder van ondervond. Ik ging van de veronderstelling uit, dat deze zwaan op een bepaalde afstand zelf halt zou houden, maar niets van dat. De grote vogel bleef gestaag mijn kant opkomen. Ik denk, dat de zwaan hoopte van mij enig voedsel te krijgen. In de vrije natuur doe ik daar echter niet aan, dus ook niet om dieren te lokken voor een foto. Het zal voor deze “knobbel” dan ook wel een teleurstelling geweest zijn, dat hij alle moeite voor niets ondernomen had. Ik heb de knobbelzwaan de rug toegekeerd en ben weggelopen, zodat hij niet voor niets de hele “zwemvliestocht” hoefde af te leggen.
De lichtomstandigheden vroegen wel om aanpassingen op de camera. De zon liet zich van haar goede kant zien en de vele witte veren van de zwaan veroorzaakten daardoor overbelichte delen. Het donkere ijs vormde een groot contrast en de camera zal dan gaan middelen tussen licht en donker. De reflecterende witte kleur vraagt dan om enige stops onderbelichting, wat ook weer consequenties heeft voor de donkere achtergrondkleur. Ik kon gelukkig meerdere opnames maken, zodat ik in staat was om hiermee te experimenteren met het hierbij getoonde resultaat.
De wind in de rug van de knobbelzwaan zorgde voor een plukje opwaaiende veren. Dit doorbreekt de strakke lijnen van het toch wel grote zwanenlijf.
Foto gemaakt op: 23-02-2010
Afmeting: 2736x3648 pixels / 23,16x30,89 cm
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 50-500 mm., four-thirds
Diafragma: 10
Focuslengte: 268 mm.
Sluitertijd: 1/640
ISO: 200
Statief: Manfrotto tripod
Wetenschappelijke naam: Cygnus olor
Door het vele water in de Amsterdamse Waterleiding Duinen is het gebied aantrekkelijk voor heel veel verschillende diersoorten. De watervogels behoren natuurlijk ook tot de vaste gasten van deze duinen. In de afgelopen winter zijn veel kleine en grotere wateren bij tijd en wijle bevroren geweest; soms geheel en soms ook gedeeltelijk. De stroming in veel infiltratiekanalen zorgt er vaak voor dat deze niet of slechts moeizaam kunnen bevriezen.
Het kanaal waar ik de ontmoeting had met de knobbelzwaan op de foto was gedeeltelijk bevroren. Niet zo zeer, dat ik mij er persoonlijk op zou willen wagen, maar een redelijk zware vogel als deze knobbelzwaan zakte niet door de ijslaag heen. Op het moment dat de vogel mij aan de oever zag verschijnen, richtte hij zich vanuit rust recht op de poten en stapte met kordate tred over het gladde ijs in mijn richting. Ook voor een zwaan blijkt dit toch ook glibberen en glijden te zijn. Zwanen op ijs zien landen is ook een komisch gezicht. Het doet mij denken aan de glijbanen die wij vroeger in de straat maakten. Er was toen overigens minder gemotoriseerd verkeer, dat hier hinder van ondervond. Ik ging van de veronderstelling uit, dat deze zwaan op een bepaalde afstand zelf halt zou houden, maar niets van dat. De grote vogel bleef gestaag mijn kant opkomen. Ik denk, dat de zwaan hoopte van mij enig voedsel te krijgen. In de vrije natuur doe ik daar echter niet aan, dus ook niet om dieren te lokken voor een foto. Het zal voor deze “knobbel” dan ook wel een teleurstelling geweest zijn, dat hij alle moeite voor niets ondernomen had. Ik heb de knobbelzwaan de rug toegekeerd en ben weggelopen, zodat hij niet voor niets de hele “zwemvliestocht” hoefde af te leggen.
De lichtomstandigheden vroegen wel om aanpassingen op de camera. De zon liet zich van haar goede kant zien en de vele witte veren van de zwaan veroorzaakten daardoor overbelichte delen. Het donkere ijs vormde een groot contrast en de camera zal dan gaan middelen tussen licht en donker. De reflecterende witte kleur vraagt dan om enige stops onderbelichting, wat ook weer consequenties heeft voor de donkere achtergrondkleur. Ik kon gelukkig meerdere opnames maken, zodat ik in staat was om hiermee te experimenteren met het hierbij getoonde resultaat.
De wind in de rug van de knobbelzwaan zorgde voor een plukje opwaaiende veren. Dit doorbreekt de strakke lijnen van het toch wel grote zwanenlijf.
Foto gemaakt op: 23-02-2010
Afmeting: 2736x3648 pixels / 23,16x30,89 cm
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 50-500 mm., four-thirds
Diafragma: 10
Focuslengte: 268 mm.
Sluitertijd: 1/640
ISO: 200
Statief: Manfrotto tripod
