Fotoalbum » Planten » Haagwinde, detail wit roze bloem, Zwanenwater
Haagwinde, detail wit-roze bloem, Zwanenwater
Calystegia sepium
Copyright © Jan Vink
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Haagwinde, detail wit-roze bloem, Zwanenwater
Wetenschappelijke naam: Calystegia sepium
De haagwinde of piespotjes, zoals wij deze planten om zijn bloemen vroeger noemden, is voor vele tuineigenaren een zeer lastig onkruid. Deze klimplant woekert namelijk enorm en is in staat in korte tijd veel ruimte in beslag te nemen. De bloei maakt dan wel iets goed, maar de hinder, die er verder van ondervonden wordt, blijft groot. Door middel van lange worteluitlopers verspreidt de haagwinde zich door de tuinen en natuurgebieden. De wortels opgraven kan veel helpen, maar laat een klein stukje zitten en het hele circus begint weer van voren af aan. Bestrijden van deze woekeraar vergt een lange adem. Het devies is: Zorg dat de plant geen groene delen kan maken! Op den duur put je de wortels uit en zal de haagwinde afsterven. Dus veel schoffelen of liever nog uittrekken of uitgraven. En dan niet verzaken na een korte periode anders is al het werk voor niets geweest.
In de winter sterft de plant bovengronds af om in het volgende voorjaar weer doodleuk op te komen. De bloemen worden bestoven door vele soorten insecten en het zaad, wat na de bestuiving ontstaat, draagt weer bij aan de verdere verspreiding van de haagwinde.
De plant behoort, zoals de naam al doet vermoeden, tot de windende planten, dat heeft natuurlijk niets te maken met de productie van enige vorm van gas. De klimmende stengels winden zich al draaiend om de andere planten heen om maar zoveel mogelijk te kunnen profiteren van het beschikbare licht. Zijn er geen “klimhulpen” te vinden, dan wordt een groot deel van de bodem door de haagwinde bedekt. Een toepassing, die voor veel klimplanten mogelijk is, maar naar mijn mening niet veel gebruikt wordt.
In het Zwanenwater stuitte ik vanmorgen op deze roze getinte bloemen van de haagwinde. Ik had wel al eens een andere windesoort gezien met bloemen in deze kleursetting, maar de echte haagwinde in deze kleuren had ik nog niet waargenomen. Naast de gewone spierwitte bloemen stonden er meerdere planten, die getooid waren met bloemen in deze kleuren.
Zo door de lens gezien heeft de bouw van deze bloem wel iets weg van een draaikolk in water. De insecten moeten wel hun best doen om de nectar onderin de bloem te kunnen bereiken. Het enige doel hiervan is het af laten zetten van zoveel mogelijk stuifmeel op de stempel, zodat de plant bevrucht wordt en er nieuwe zaden gevormd kunnen worden. Mogelijk drijft dit dan nieuwe tuiniers tot wanhoop; zorgt het voor extra werk en natuurlijk het tonen van de lange adem.
Foto gemaakt op: 13-07-2010
Afmeting: 3958x2969 pixels / 33,51x25,14 cm; 300 dpi
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E30
Gebruikte lens: Sigma 150mm/2.8 EX DG Macro APO HSM, FT
Diafragma: 10
Focuslengte: 150 mm.
Sluitertijd: 1/100
ISO: 160
Statief: Manfrotto tripod
Wetenschappelijke naam: Calystegia sepium
De haagwinde of piespotjes, zoals wij deze planten om zijn bloemen vroeger noemden, is voor vele tuineigenaren een zeer lastig onkruid. Deze klimplant woekert namelijk enorm en is in staat in korte tijd veel ruimte in beslag te nemen. De bloei maakt dan wel iets goed, maar de hinder, die er verder van ondervonden wordt, blijft groot. Door middel van lange worteluitlopers verspreidt de haagwinde zich door de tuinen en natuurgebieden. De wortels opgraven kan veel helpen, maar laat een klein stukje zitten en het hele circus begint weer van voren af aan. Bestrijden van deze woekeraar vergt een lange adem. Het devies is: Zorg dat de plant geen groene delen kan maken! Op den duur put je de wortels uit en zal de haagwinde afsterven. Dus veel schoffelen of liever nog uittrekken of uitgraven. En dan niet verzaken na een korte periode anders is al het werk voor niets geweest.
In de winter sterft de plant bovengronds af om in het volgende voorjaar weer doodleuk op te komen. De bloemen worden bestoven door vele soorten insecten en het zaad, wat na de bestuiving ontstaat, draagt weer bij aan de verdere verspreiding van de haagwinde.
De plant behoort, zoals de naam al doet vermoeden, tot de windende planten, dat heeft natuurlijk niets te maken met de productie van enige vorm van gas. De klimmende stengels winden zich al draaiend om de andere planten heen om maar zoveel mogelijk te kunnen profiteren van het beschikbare licht. Zijn er geen “klimhulpen” te vinden, dan wordt een groot deel van de bodem door de haagwinde bedekt. Een toepassing, die voor veel klimplanten mogelijk is, maar naar mijn mening niet veel gebruikt wordt.
In het Zwanenwater stuitte ik vanmorgen op deze roze getinte bloemen van de haagwinde. Ik had wel al eens een andere windesoort gezien met bloemen in deze kleursetting, maar de echte haagwinde in deze kleuren had ik nog niet waargenomen. Naast de gewone spierwitte bloemen stonden er meerdere planten, die getooid waren met bloemen in deze kleuren.
Zo door de lens gezien heeft de bouw van deze bloem wel iets weg van een draaikolk in water. De insecten moeten wel hun best doen om de nectar onderin de bloem te kunnen bereiken. Het enige doel hiervan is het af laten zetten van zoveel mogelijk stuifmeel op de stempel, zodat de plant bevrucht wordt en er nieuwe zaden gevormd kunnen worden. Mogelijk drijft dit dan nieuwe tuiniers tot wanhoop; zorgt het voor extra werk en natuurlijk het tonen van de lange adem.
Foto gemaakt op: 13-07-2010
Afmeting: 3958x2969 pixels / 33,51x25,14 cm; 300 dpi
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E30
Gebruikte lens: Sigma 150mm/2.8 EX DG Macro APO HSM, FT
Diafragma: 10
Focuslengte: 150 mm.
Sluitertijd: 1/100
ISO: 160
Statief: Manfrotto tripod
