Fotoalbum » Planten » Valse ridderspoor, detail bloemen, Noorhollands Duinreservaat Heemskerk
Valse ridderspoor, detail bloemen, Noorhollands Duinreservaat Heemskerk
Cosolida ajacis
Copyright © Jan Vink
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Valse ridderspoor, detail bloemen, Noorhollands Duinreservaat Heemskerk
Wetenschappelijke naam: Cosolida ajacis
De bloemen van deze plant “knalden” qua kleur figuurlijk uit de achtergrond. Het waren op zijn minst opvallende verschijningen. Ik wist direct, dat het in dit geval om de bloemen van de ridderspoor ging. De naam wilde ridderspoor (Consolida regalis) schoot door mijn hoofd en nog steeds twijfel ik aan de juiste determinatie. Dus ook bij planten kan het een natuurliefhebber overkomen, dat je wat de naam betreft heen en weer geslingerd wordt tussen nauw aan elkaar verwante soorten. De wilde ridderspoor schijnt in ons land alleen nog in Limburg voor te komen en graag op een leemhoudende bodem te groeien.
Zoekend in de literatuur en op het internet kom ik toch tot de conclusie, dat het moet gaan om “ontsnapt” zaad van de valse ridderspoor, die veel in tuinen uitgezaaid wordt. Het is een éénjarige plant, die zichzelf op een geschikte groeiplaats kan uitzaaien en zo het volgende jaar voor nieuwe nakomelingen kan zorgen. Het maakt de bloemen er overigens niet minder fraai om. Op deze plaats groeide slecht één exemplaar van de valse ridderspoor. Voor mij is dit dus een plekje om te onthouden en er volgend jaar weer terug te keren om te zien of er uitbreiding van het aantal planten heeft plaatsgevonden of dat deze eenzame ridderspoor niet voor nageslacht heeft kunnen zorgen.
Valt dit dan ook onder het kopje floravervalsing? Hiervan is namelijk sprake als niet van nature voorkomende soorten zich door toedoen van menselijk handelen op een plaats in onze vrije natuur vestigen. In enkele gevallen kan dat zelfs het verdwijnen van natuurlijke (inheemse) soorten in de hand werken.
Zoals ik al opende: Door de kleur waren deze bloemen echte blikvangers. Alleen de wind maakte het maken van een foto weer iets lastiger, omdat de relatief grote bloemen letterlijk dansten in de wind. Insecten dragen zorg voor de bevruchting van de bloemen en tijdens mijn fotosessie landde een blinde bij (Eristalis tenax) op één van de bloemen op zoek naar nectar. Een snellere sluitertijd lost het probleem van de bewegende bloemen gemakkelijk op.
In tuinen wordt ook zeer regelmatig de Delphinium elatum, een forse (tot wel twee meter hoge) ridderspoor, aangeplant. Van deze plant zijn een groot aantal cultivars gekweekt in een verscheidenheid aan kleuren. Maar geef mij maar de eenvoud van de valse ridderspoor.
Riddersporen zijn giftige planten en behoren tot de ranonkelfamilie.
Foto gemaakt op: 19-08-2010
Afmeting: 3024x4032 pixels / 25,6x34,14cm; 300 dpi
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E30
Gebruikte lens: Sigma 150mm/2.8 EX DG Macro APO HSM, FT
Diafragma: 4,5
Focuslengte: 150 mm.
Sluitertijd: 1/800
ISO: 200
Statief: Manfrotto tripod
Wetenschappelijke naam: Cosolida ajacis
De bloemen van deze plant “knalden” qua kleur figuurlijk uit de achtergrond. Het waren op zijn minst opvallende verschijningen. Ik wist direct, dat het in dit geval om de bloemen van de ridderspoor ging. De naam wilde ridderspoor (Consolida regalis) schoot door mijn hoofd en nog steeds twijfel ik aan de juiste determinatie. Dus ook bij planten kan het een natuurliefhebber overkomen, dat je wat de naam betreft heen en weer geslingerd wordt tussen nauw aan elkaar verwante soorten. De wilde ridderspoor schijnt in ons land alleen nog in Limburg voor te komen en graag op een leemhoudende bodem te groeien.
Zoekend in de literatuur en op het internet kom ik toch tot de conclusie, dat het moet gaan om “ontsnapt” zaad van de valse ridderspoor, die veel in tuinen uitgezaaid wordt. Het is een éénjarige plant, die zichzelf op een geschikte groeiplaats kan uitzaaien en zo het volgende jaar voor nieuwe nakomelingen kan zorgen. Het maakt de bloemen er overigens niet minder fraai om. Op deze plaats groeide slecht één exemplaar van de valse ridderspoor. Voor mij is dit dus een plekje om te onthouden en er volgend jaar weer terug te keren om te zien of er uitbreiding van het aantal planten heeft plaatsgevonden of dat deze eenzame ridderspoor niet voor nageslacht heeft kunnen zorgen.
Valt dit dan ook onder het kopje floravervalsing? Hiervan is namelijk sprake als niet van nature voorkomende soorten zich door toedoen van menselijk handelen op een plaats in onze vrije natuur vestigen. In enkele gevallen kan dat zelfs het verdwijnen van natuurlijke (inheemse) soorten in de hand werken.
Zoals ik al opende: Door de kleur waren deze bloemen echte blikvangers. Alleen de wind maakte het maken van een foto weer iets lastiger, omdat de relatief grote bloemen letterlijk dansten in de wind. Insecten dragen zorg voor de bevruchting van de bloemen en tijdens mijn fotosessie landde een blinde bij (Eristalis tenax) op één van de bloemen op zoek naar nectar. Een snellere sluitertijd lost het probleem van de bewegende bloemen gemakkelijk op.
In tuinen wordt ook zeer regelmatig de Delphinium elatum, een forse (tot wel twee meter hoge) ridderspoor, aangeplant. Van deze plant zijn een groot aantal cultivars gekweekt in een verscheidenheid aan kleuren. Maar geef mij maar de eenvoud van de valse ridderspoor.
Riddersporen zijn giftige planten en behoren tot de ranonkelfamilie.
Foto gemaakt op: 19-08-2010
Afmeting: 3024x4032 pixels / 25,6x34,14cm; 300 dpi
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E30
Gebruikte lens: Sigma 150mm/2.8 EX DG Macro APO HSM, FT
Diafragma: 4,5
Focuslengte: 150 mm.
Sluitertijd: 1/800
ISO: 200
Statief: Manfrotto tripod
