Fotoalbum » Planten » Zwarte toorts, detail bloem met stamper en meeldraden, Amsterdamse Waterleiding Duinen
Zwarte toorts, detail bloem met stamper en meeldraden, Amsterdamse Waterleiding Duinen
Verbascum nigrum
Copyright © Jan Vink
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Zwarte toorts, detail bloem met stamper en meeldraden, Amsterdamse Waterleiding Duinen
Wetenschappelijke naam: Verbascum nigrum
De zwarte toorts behoort tot de helmkruidfamilie. Het is een vrij kort levende vaste plant, die zichzelf vermeerdert door het verspreiden van zaden. De plant komt voor in bijna geheel Europa met uitzondering van Noord-Scandinavië, Schotland en delen van Ierland. In Nederland is de plant vrij algemeen in het midden en zuid-oosten van het land. In de duinen is deze soort vrij zeldzaam. In het duingebied zie je de koningskaars (Verbascum thapsus), een familielid, veel vaker. Deze is in zijn geheel veel forser en heeft ook grotere, gele bloemen. De koningskaars is echter tweejarig. Het eerste jaar wordt een rozet gevormd, wat overwintert. Het jaar daarop bloeit de plant en sterft af na de verspreiding van de gevormde zaden. Deze plant kan afhankelijk van de groeiplaats wel manshoog worden.
Terug naar de zwarte toorts. De groeiplaats van deze toorts is vrij droog en heeft een losse bodemstructuur. Je kunt ze vinden in de duinen, bermen, dijken, ruigtes en ook langs spoorbanen. Met een stevige penwortel verankert de zwarte toorts zich in de bodem.
De bloei vindt plaats van juni tot eind september. De bloemen bevinden zich in soort aar en bloeien verspreid over de aar; dus niet per definitie van onder naar boven of andersom. De bloemen zijn geel met paars-violette, er als borsteltjes uitziende, meeldraden. De hoogte van de plant varieert van 60 centimeter tot 150 centimeter.
In het verleden, in een andere woonplaats heb ik de zwarte toorts al eens in mijn tuin gehad. De zaden had ik toen via de Cruydt-Hoeck besteld en eerst voorgezaaid in een zaaibakje. De plantjes zijn na het verschijnen van de eerste echte blaadjes verspeend; dit is niets anders dan ze opnemen en in een groter potje opnieuw en dan ook apart oppotten. Eenmaal goed aan de groei zijn de plantjes daarna in de tuin uitgezet en hebben het daar bijzonder goed gedaan. Zij vermeerderden zichzelf ter plekke. Zo was ik verzekerd van een continue aanwezigheid van deze mooie plant in mijn tuin. Ik moest voor mijn huidige tuin maar weer eens wat zaad van de zwarte toorts bestellen. Puur om weer te kunnen genieten van de mooie bloemen. Wat er later door zaadverspreiding teveel opkomt, kan gemakkelijk gewied worden. Met dat wiedwerk moet ik niet te lang wachten, want de penwortel zorgt een stevige grip op de standplaats. Dus wie weet in de toekomst weer een foto van de zwarte toorts bloeiend in mijn achtertuin; een beetje lui fotograferen is dat natuurlijk wel. Dat maakt het genieten van de plant en de bloemen er zeker niet minder om.
Foto gemaakt op: 12-07-2011
Afmeting: 3024x4032 pixels / 25,6x34,14 cm; 300 dpi
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E30
Gebruikte lens: Sigma 150mm/2.8 EX DG Macro APO HSM, FT
Diafragma: 11
Focuslengte: 150 mm.
Sluitertijd: 1/100
ISO: 640
Statief: Manfrotto tripod
Wetenschappelijke naam: Verbascum nigrum
De zwarte toorts behoort tot de helmkruidfamilie. Het is een vrij kort levende vaste plant, die zichzelf vermeerdert door het verspreiden van zaden. De plant komt voor in bijna geheel Europa met uitzondering van Noord-Scandinavië, Schotland en delen van Ierland. In Nederland is de plant vrij algemeen in het midden en zuid-oosten van het land. In de duinen is deze soort vrij zeldzaam. In het duingebied zie je de koningskaars (Verbascum thapsus), een familielid, veel vaker. Deze is in zijn geheel veel forser en heeft ook grotere, gele bloemen. De koningskaars is echter tweejarig. Het eerste jaar wordt een rozet gevormd, wat overwintert. Het jaar daarop bloeit de plant en sterft af na de verspreiding van de gevormde zaden. Deze plant kan afhankelijk van de groeiplaats wel manshoog worden.
Terug naar de zwarte toorts. De groeiplaats van deze toorts is vrij droog en heeft een losse bodemstructuur. Je kunt ze vinden in de duinen, bermen, dijken, ruigtes en ook langs spoorbanen. Met een stevige penwortel verankert de zwarte toorts zich in de bodem.
De bloei vindt plaats van juni tot eind september. De bloemen bevinden zich in soort aar en bloeien verspreid over de aar; dus niet per definitie van onder naar boven of andersom. De bloemen zijn geel met paars-violette, er als borsteltjes uitziende, meeldraden. De hoogte van de plant varieert van 60 centimeter tot 150 centimeter.
In het verleden, in een andere woonplaats heb ik de zwarte toorts al eens in mijn tuin gehad. De zaden had ik toen via de Cruydt-Hoeck besteld en eerst voorgezaaid in een zaaibakje. De plantjes zijn na het verschijnen van de eerste echte blaadjes verspeend; dit is niets anders dan ze opnemen en in een groter potje opnieuw en dan ook apart oppotten. Eenmaal goed aan de groei zijn de plantjes daarna in de tuin uitgezet en hebben het daar bijzonder goed gedaan. Zij vermeerderden zichzelf ter plekke. Zo was ik verzekerd van een continue aanwezigheid van deze mooie plant in mijn tuin. Ik moest voor mijn huidige tuin maar weer eens wat zaad van de zwarte toorts bestellen. Puur om weer te kunnen genieten van de mooie bloemen. Wat er later door zaadverspreiding teveel opkomt, kan gemakkelijk gewied worden. Met dat wiedwerk moet ik niet te lang wachten, want de penwortel zorgt een stevige grip op de standplaats. Dus wie weet in de toekomst weer een foto van de zwarte toorts bloeiend in mijn achtertuin; een beetje lui fotograferen is dat natuurlijk wel. Dat maakt het genieten van de plant en de bloemen er zeker niet minder om.
Foto gemaakt op: 12-07-2011
Afmeting: 3024x4032 pixels / 25,6x34,14 cm; 300 dpi
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E30
Gebruikte lens: Sigma 150mm/2.8 EX DG Macro APO HSM, FT
Diafragma: 11
Focuslengte: 150 mm.
Sluitertijd: 1/100
ISO: 640
Statief: Manfrotto tripod
