Fotoalbum » Planten » Paardenbloem, detail van de lint en buisbloempjes, Westbroekroute
Paardenbloem, detail van de lint- en buisbloempjes, Westbroekroute
Taraxacum ofiicinale
Copyright © Jan Vink
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Paardenbloem, detail van de lint- en buisbloempjes, Westbroekroute
Wetenschappelijke naam: Taraxacum ofiicinale
Voor de één een hardnekkig onkruid en voor de ander een gekoesterde plant. Dit is het lot van vele (on)kruiden.
De natuur zal altijd willen zorgen voor een bedekte bodem en zet daar vele kruiden voor in. De paardenbloem is daar één van. De plant vermeerdert door zaad wat dankzij het pluis door de wind over grote oppervlakten verspreid kan worden. Dit pluis fungeert als een soort parachuutje. De paardenbloem kan zich echter ook ongeslachtelijk voortplanten. Van bestuiving is dan geen sprake; het is dus eigenlijk een vorm van klonen. Door een diep wortelende penwortel kan de plant veel aanslagen het hoofd bieden. Betreding is geen probleem en bij het uittrekken blijft vaak een deel van de wortel achter. Hieruit ontwikkelt zich doodleuk een nieuwe paardenbloemplant. Het rozet met groene bladen ligt dicht tegen de bodem aangedrukt.
Een holle bloeistengel tilt de bloemhoofdjes omhoog, waar de bloemen bestoven worden door vele soorten insecten. Deze bloemen vormen overigens een verhaal apart. De “bloem” bestaat eigenlijk uit vele kleine bloemetjes. De paardenbloem is dus een samengesteldbloemige. De “zondagse” naam hiervoor is composiet. In het bloemhoofd bevinden zich lintbloempjes, ook wel eens straalbloempjes genoemd, en buisbloempjes.
De plant is ook bekend van het melksap, dat vrijkomt na beschadiging. In kleding en op handen laat dit vlekken achter. Gewoon wassen is dan lang niet altijd afdoende om deze vlekken in één keer te verwijderen.
De toevoeging “officinale” duidt aan dat de plant ook medicinale toepassingen kent. De wortel wordt gedroogd en dan gebruikt als middel tegen nierproblemen en aandoeningen aan de gal. Ook zouden de wortels en het blad de eetlust opwekken.
Als molsla worden de gebleekte bladeren van de paardenbloem aangeboden als seizoensgroente; dus in het voorjaar. Om dit bleken te bereiken, worden paardenbloemplanten afgedekt met zand waardoor licht niet meer bij het blad kan komen. Het blad krijgt daardoor een witte tot lichtgele kleur. De plant is zonder licht niet meer in staat om bladgroen aan te maken en verkleurt. Een andere oplossing om dit te bewerkstelligen, is het afdekken door middel van een pot die over de plant heen gezet wordt; zolang er maar geen licht bijkomt.
Als natuurliefhebber kan ik echt wel genieten van een grasland, wat om deze tijd van het jaar geel kleurt door de vele paardenbloemen. Misschien wel heel egoïstisch,maar het is nu eenmaal zo!
Foto gemaakt op: 02-05-2009
Afmeting: 2560x1920 pixels / 21,67x16,26 cm
Bestanden: tiff / jpeg / raw
Camera: Olympus E1
Gebruikte lens: Zuiko 35 mm. macro, four-thirds
Diafragma: 10
Focuslengte: 35 mm.
Sluitertijd: 1/250
ISO: 100
Statief: Geen
Wetenschappelijke naam: Taraxacum ofiicinale
Voor de één een hardnekkig onkruid en voor de ander een gekoesterde plant. Dit is het lot van vele (on)kruiden.
De natuur zal altijd willen zorgen voor een bedekte bodem en zet daar vele kruiden voor in. De paardenbloem is daar één van. De plant vermeerdert door zaad wat dankzij het pluis door de wind over grote oppervlakten verspreid kan worden. Dit pluis fungeert als een soort parachuutje. De paardenbloem kan zich echter ook ongeslachtelijk voortplanten. Van bestuiving is dan geen sprake; het is dus eigenlijk een vorm van klonen. Door een diep wortelende penwortel kan de plant veel aanslagen het hoofd bieden. Betreding is geen probleem en bij het uittrekken blijft vaak een deel van de wortel achter. Hieruit ontwikkelt zich doodleuk een nieuwe paardenbloemplant. Het rozet met groene bladen ligt dicht tegen de bodem aangedrukt.
Een holle bloeistengel tilt de bloemhoofdjes omhoog, waar de bloemen bestoven worden door vele soorten insecten. Deze bloemen vormen overigens een verhaal apart. De “bloem” bestaat eigenlijk uit vele kleine bloemetjes. De paardenbloem is dus een samengesteldbloemige. De “zondagse” naam hiervoor is composiet. In het bloemhoofd bevinden zich lintbloempjes, ook wel eens straalbloempjes genoemd, en buisbloempjes.
De plant is ook bekend van het melksap, dat vrijkomt na beschadiging. In kleding en op handen laat dit vlekken achter. Gewoon wassen is dan lang niet altijd afdoende om deze vlekken in één keer te verwijderen.
De toevoeging “officinale” duidt aan dat de plant ook medicinale toepassingen kent. De wortel wordt gedroogd en dan gebruikt als middel tegen nierproblemen en aandoeningen aan de gal. Ook zouden de wortels en het blad de eetlust opwekken.
Als molsla worden de gebleekte bladeren van de paardenbloem aangeboden als seizoensgroente; dus in het voorjaar. Om dit bleken te bereiken, worden paardenbloemplanten afgedekt met zand waardoor licht niet meer bij het blad kan komen. Het blad krijgt daardoor een witte tot lichtgele kleur. De plant is zonder licht niet meer in staat om bladgroen aan te maken en verkleurt. Een andere oplossing om dit te bewerkstelligen, is het afdekken door middel van een pot die over de plant heen gezet wordt; zolang er maar geen licht bijkomt.
Als natuurliefhebber kan ik echt wel genieten van een grasland, wat om deze tijd van het jaar geel kleurt door de vele paardenbloemen. Misschien wel heel egoïstisch,maar het is nu eenmaal zo!
Foto gemaakt op: 02-05-2009
Afmeting: 2560x1920 pixels / 21,67x16,26 cm
Bestanden: tiff / jpeg / raw
Camera: Olympus E1
Gebruikte lens: Zuiko 35 mm. macro, four-thirds
Diafragma: 10
Focuslengte: 35 mm.
Sluitertijd: 1/250
ISO: 100
Statief: Geen
