Fotoalbum » Planten » Perzikbladklokje, bloem, met regendruppels, in de achtertuin

Perzikbladklokje, bloem, met regendruppels, in de achtertuin
Wetenschappelijke naam: Campanula persicifolia

Het perzikbladklokje behoort tot de familie van de klokjesbloemen. In ons land wordt deze groep vertegenwoordigd door meerder soorten waaronder: het grasklokje (Campanula rotundifolia), het weideklokje (C. patula), het ruig klokje (C. trachelium), het breed klokje (C. latifolia), om er zomaar een paar te noemen. Alle soorten zijn wettelijk beschermd!
De klokjesbloemen behoren tot mijn lievelingsplanten.
Het perzikbladklokje komt in ons land voor op enigszins vochtige standplaatsen; niet te nat dus. Een beetje kalk in de bodem wordt op prijs gesteld. De standplaats mag in de halfschaduw en in de zon liggen. Je kunt de planten dan ook vinden in bosranden en op open plekken, maar ook in ruigtes en bermen.
Het is een vaste plant, maar in mijn tuin gedraagt de plant zich vaak als een tweejarige. Nu produceert deze klokjesbloem veel zaden, die gemakkelijk ontkiemen. Op veel onbedoelde plekken komt het perzikbladklokje dan ook op. Niet hinderlijk overigens, want waar je hem niet wilt hebben, is de plant gemakkelijk weg te wieden. Wel jammer, hoor!! Je bent zo wel verzekerd van een jaarlijks terugkerende bloemenpracht.
Er zijn inmiddels ook veel cultuurvariëten in de handel verkrijgbaar, waarbij zelfs gevuldbloemigen zijn gekweekt. Geef mij maar de echte “wilde” soort. Als tuinplant is het perzikbladklokje al heel lang bekend.
De bloeistengels kunnen een hoogte bereiken van 30 tot wel 90 centimeter. Ik vind de hele hoge stengels wel kwetsbaar voor wind. De grote klokvormige bloemen vangen nogal wat wind en de hoogste stengels neigen dan gauw naar omvallen. In de meest natuurlijke vorm komen blauwe en witte bloemen voor. Deze verschijnen in juni en juli en na de bloei wordt het zaad gevormd in een doosvrucht. Na rijping van het zaad komen er kleine openingen in de bovenrand van de zaaddoos, waaruit het zaad, bij beweging door de wind, weggeslingerd wordt.
De bloem met regendruppels is vandaag na een bui bij windstil weer gefotografeerd. Op deze plek is de plant spontaan opgekomen en hij staat dan ook op een vrij donkere plaats pal naast een paar grote pollen varens. De lange steel is omgebogen, waardoor het net lijkt of de plant schuin naar beneden groeit; normaal is het een rechtopstaande bloeisteel. Dankzij het windstille weer bleven druppels regenwater aan de bloem hangen en op het klokje liggen. Aan de steeltjes van de bloemen is duidelijk te zien, dat een plant zich in principe altijd opricht naar het licht, dus omhoog.

Foto gemaakt op:     07-06-2012
Afmeting:        4032x3024 pixels / 34,14x25,6 cm; 300 dpi
Bestanden:        tiff / jpeg
Camera:         Olympus E30
Gebruikte lens:    Sigma 150mm/2.8 EX DG Macro APO HSM, FT
Diafragma:        4
Focuslengte:        150 mm.
Sluitertijd:        1/40
ISO:            200
Statief:        Manfrotto tripod