Fotoalbum » Planten » Hondstong, detail blauwe en rode bloemen bij elkaar, Amsterdamse Waterleiding Duinen
Hondstong, detail blauwe en rode bloemen bij elkaar, Amsterdamse Waterleiding Duinen
Cynoglossum officinale
Copyright © Jan Vink
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Hondstong, detail blauwe en rode bloemen bij elkaar, Amsterdamse Waterleiding Duinen
Wetenschappelijke naam: Cynoglossum officinale
De hondstong of veldhondstong komt in onze duinen vrij talrijk voor, elders is de plant zeldzamer. Het is een tweejarige plant, die in het eerste jaar een rozet vormt. In het tweede jaar groeit er uit dit rozet een bloeistengel en daaraan verschijnen bundeltjes bloemen. Deze bloemen zijn paarsblauw en ook rood, zoals ook op deze foto. Ik lees ook over een mogelijke verkleuring van blauw naar rood. Op een eerder deze ochtend gemaakte foto is duidelijk te zien, dat er zowel een rode als een blauwe bloem gelijktijdig uit de knop komen, dus van verkleuren kan volgens mij dan geen sprake zijn.
De plant heeft een penwortel. De zaden zijn zogenaamde klitvruchten. Deze hechten zich door middel van kleine haakjes aan de vacht van dieren en ook aan onze kleding. Later vallen de vruchtjes van het dier of de mens af, maar zij zijn dan al ver van de moederplant verwijderd. Hopelijk op een geschikte plaats voor de kiemplantjes om een nieuw rozet te kunnen vormen en het volgende jaar te kunnen groeien en bloeien.
De groeiplaats moet licht en droog zijn. De hondstong is ook een kalkliefhebber en dit element moet wel in de bodem aanwezig zijn om de plant te laten gedijen. De grond moet dus basisch zijn. Om deze redenen vind je veel van deze planten op duinhellingen.
De naam heeft de plant te danken aan de vorm en de beharing van het blad. De vergelijking met de tong van een hond is in het verleden dus blijkbaar snel gemaakt.
Vroeger werd de wortel van de hondstong ook wel verzameld. Men gebruikte deze in de volksgeneeskunde als wondheelmiddel en om ontstekingen te remmen. Ook werd er een rode verfstof uit gewonnen. De hondstong is giftig voor vee en kleine knagers. Ook voor mensen bevat de plant dezelfde giftige stoffen; niet eten dus! Mijn advies is ook om zeker niet zelf te gaan “dokteren”. Laat dit maar over aan mensen met meer verstand van zaken.
Tijdens deze fototrip in de Amsterdamse Waterleiding Duinen had ik prachtig weer. Later op de dag natuurlijk hard licht; een lekker fel zonnetje. Genieten volop en zeker ook van alles wat er te zien en te fotograferen was. Ik vind de aanblik van twee kleuren aan verschillende bloemen aan dezelfde plant eigenlijk wel bijzonder. Voor mij een reden om op mijn knieën te gaan en dit vast te leggen. Tsja ….. ik kniel dus voor planten en daardoor zie ik ook erg veel. Zeker meer dan in het achteloos voorbijgaan. Ik kan iedereen aanraden om dat ook eens te doen en geniet er dan van.
Foto gemaakt op: 19-05-2012
Afmeting: 4032x3024 pixels / 34,14x25,6 cm; 300 dpi
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E30
Gebruikte lens: Sigma 150mm/2.8 EX DG Macro APO HSM, FT
Diafragma: 10
Focuslengte: 150 mm.
Sluitertijd: 1/80
ISO: 200
Statief: Manfrotto tripod
Wetenschappelijke naam: Cynoglossum officinale
De hondstong of veldhondstong komt in onze duinen vrij talrijk voor, elders is de plant zeldzamer. Het is een tweejarige plant, die in het eerste jaar een rozet vormt. In het tweede jaar groeit er uit dit rozet een bloeistengel en daaraan verschijnen bundeltjes bloemen. Deze bloemen zijn paarsblauw en ook rood, zoals ook op deze foto. Ik lees ook over een mogelijke verkleuring van blauw naar rood. Op een eerder deze ochtend gemaakte foto is duidelijk te zien, dat er zowel een rode als een blauwe bloem gelijktijdig uit de knop komen, dus van verkleuren kan volgens mij dan geen sprake zijn.
De plant heeft een penwortel. De zaden zijn zogenaamde klitvruchten. Deze hechten zich door middel van kleine haakjes aan de vacht van dieren en ook aan onze kleding. Later vallen de vruchtjes van het dier of de mens af, maar zij zijn dan al ver van de moederplant verwijderd. Hopelijk op een geschikte plaats voor de kiemplantjes om een nieuw rozet te kunnen vormen en het volgende jaar te kunnen groeien en bloeien.
De groeiplaats moet licht en droog zijn. De hondstong is ook een kalkliefhebber en dit element moet wel in de bodem aanwezig zijn om de plant te laten gedijen. De grond moet dus basisch zijn. Om deze redenen vind je veel van deze planten op duinhellingen.
De naam heeft de plant te danken aan de vorm en de beharing van het blad. De vergelijking met de tong van een hond is in het verleden dus blijkbaar snel gemaakt.
Vroeger werd de wortel van de hondstong ook wel verzameld. Men gebruikte deze in de volksgeneeskunde als wondheelmiddel en om ontstekingen te remmen. Ook werd er een rode verfstof uit gewonnen. De hondstong is giftig voor vee en kleine knagers. Ook voor mensen bevat de plant dezelfde giftige stoffen; niet eten dus! Mijn advies is ook om zeker niet zelf te gaan “dokteren”. Laat dit maar over aan mensen met meer verstand van zaken.
Tijdens deze fototrip in de Amsterdamse Waterleiding Duinen had ik prachtig weer. Later op de dag natuurlijk hard licht; een lekker fel zonnetje. Genieten volop en zeker ook van alles wat er te zien en te fotograferen was. Ik vind de aanblik van twee kleuren aan verschillende bloemen aan dezelfde plant eigenlijk wel bijzonder. Voor mij een reden om op mijn knieën te gaan en dit vast te leggen. Tsja ….. ik kniel dus voor planten en daardoor zie ik ook erg veel. Zeker meer dan in het achteloos voorbijgaan. Ik kan iedereen aanraden om dat ook eens te doen en geniet er dan van.
Foto gemaakt op: 19-05-2012
Afmeting: 4032x3024 pixels / 34,14x25,6 cm; 300 dpi
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E30
Gebruikte lens: Sigma 150mm/2.8 EX DG Macro APO HSM, FT
Diafragma: 10
Focuslengte: 150 mm.
Sluitertijd: 1/80
ISO: 200
Statief: Manfrotto tripod
