Fotoalbum » Vogels » Dodaars, Vogelmeer, Nationaal Park Zuid Kennemerland
Dodaars, Vogelmeer, Nationaal Park Zuid-Kennemerland
Tachybaptus ruficollis
Copyright © Jan Vink
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Dodaars, Vogelmeer, Nationaal Park Zuid-Kennemerland
Wetenschappelijke naam: Tachybaptus ruficollis
De dodaars is ons kleinste lid van de futenfamilie. Het is een hele schuwe vogel, die zich uit de voeten maakt op het moment dat er maar enig onraad bespeurd wordt. De dodaars duikt onder en zwemt weg; zich daarna vaak verstoppend tussen waterplanten. De naam dodaars komt, volgens informatie van Vogelbescherming, van dodde-aars. Het achterwerk lijkt namelijk op een dot poederdons. Net als alle futen is er een verschil tussen het zomer- en het winterkleed. In de winter zijn de vogels valer van kleur.
Als je eenmaal een dodaars hebt horen roepen, vergeet je dit geluid niet zo snel meer. In de broedtijd laten de vogels dit vaak horen; de rest van het jaar zijn de dodaarzen veel stiller. Het nest wordt gebouwd tussen de ruige vegetatie aan de waterkant. Het is meestal een drijvend plateau waarop 3 tot 5 vuilwitte eieren worden gelegd. Het mannetje en het vrouwtje broeden samen en verzorgen ook gezamenlijk de jongen.
Het voedsel bestaat uit schaaldieren, waterinsecten en kleine vissen.
Aan de oevers van het Vogelmeer broeden al jaren dodaarzen. Twee jaar geleden zijn we eens getuige geweest van een territoriumconfilct. Er werd flink gevochten en dit terwijl de jongen er gewoon bij rond zwommen. Eén van de mannetjes sprong op enig moment uit het water om daarna pardoes op de tegenstander te landen. Poten, snavels en vleugels werden ingezet als “wapens”. Na enige tijd droop één gezin onder luid protest af. De rust keerde daarna weer snel terug.
Ik vind het lastig om deze argwanende vogels op een behoorlijke manier voor de lens te krijgen. Zij zijn heel alert en zelfs een observatiehut wordt zeer omzichtig benaderd. Iedere beweging binnen in de hut lijkt wel te worden waargenomen en de vogel is alweer “gevlogen” (eigenlijk gedoken dus). Vandaag eindelijk geluk! Het paartje was lang bij de hut te zien en er werd zelfs geklust. De bouw van een nest trok de nodige aandacht van dit verliefde koppeltje. Alleen de plaats, hè ....... tussen een wirwar van staken van dode struiken. Voor een fotograaf nu niet bepaald een ideale achtergrond. De bouw werd onderbroken door een bijzonder lastige meerkoet-buurman, die de bouwplaats bezocht om te bezien of er wellicht iets van zijn gading te vinden was. Waarom zelf zoeken, als anderen dat al voor je hebben gedaan. De nabijheid van de vogelkijhut lijkt mij voor de rust van dit dodaarzenpaar nu niet bepaald gunstig. Ik vraag mij dan ook serieus af of de vestiging op deze plaats dan ook succesvol zal zijn. De tijd zal het leren!
Foto gemaakt op: 16-05-2009
Afmeting: 3648x2736 pixels / 30,89x23,16 cm
Bestanden: tiff / jpeg / raw
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 50-500 mm, four-thirds
Diafragma: 8
Focuslengte: 500 mm.
Sluitertijd: 1/125
ISO: 125
Statief: Steunend op arm op rand.
Wetenschappelijke naam: Tachybaptus ruficollis
De dodaars is ons kleinste lid van de futenfamilie. Het is een hele schuwe vogel, die zich uit de voeten maakt op het moment dat er maar enig onraad bespeurd wordt. De dodaars duikt onder en zwemt weg; zich daarna vaak verstoppend tussen waterplanten. De naam dodaars komt, volgens informatie van Vogelbescherming, van dodde-aars. Het achterwerk lijkt namelijk op een dot poederdons. Net als alle futen is er een verschil tussen het zomer- en het winterkleed. In de winter zijn de vogels valer van kleur.
Als je eenmaal een dodaars hebt horen roepen, vergeet je dit geluid niet zo snel meer. In de broedtijd laten de vogels dit vaak horen; de rest van het jaar zijn de dodaarzen veel stiller. Het nest wordt gebouwd tussen de ruige vegetatie aan de waterkant. Het is meestal een drijvend plateau waarop 3 tot 5 vuilwitte eieren worden gelegd. Het mannetje en het vrouwtje broeden samen en verzorgen ook gezamenlijk de jongen.
Het voedsel bestaat uit schaaldieren, waterinsecten en kleine vissen.
Aan de oevers van het Vogelmeer broeden al jaren dodaarzen. Twee jaar geleden zijn we eens getuige geweest van een territoriumconfilct. Er werd flink gevochten en dit terwijl de jongen er gewoon bij rond zwommen. Eén van de mannetjes sprong op enig moment uit het water om daarna pardoes op de tegenstander te landen. Poten, snavels en vleugels werden ingezet als “wapens”. Na enige tijd droop één gezin onder luid protest af. De rust keerde daarna weer snel terug.
Ik vind het lastig om deze argwanende vogels op een behoorlijke manier voor de lens te krijgen. Zij zijn heel alert en zelfs een observatiehut wordt zeer omzichtig benaderd. Iedere beweging binnen in de hut lijkt wel te worden waargenomen en de vogel is alweer “gevlogen” (eigenlijk gedoken dus). Vandaag eindelijk geluk! Het paartje was lang bij de hut te zien en er werd zelfs geklust. De bouw van een nest trok de nodige aandacht van dit verliefde koppeltje. Alleen de plaats, hè ....... tussen een wirwar van staken van dode struiken. Voor een fotograaf nu niet bepaald een ideale achtergrond. De bouw werd onderbroken door een bijzonder lastige meerkoet-buurman, die de bouwplaats bezocht om te bezien of er wellicht iets van zijn gading te vinden was. Waarom zelf zoeken, als anderen dat al voor je hebben gedaan. De nabijheid van de vogelkijhut lijkt mij voor de rust van dit dodaarzenpaar nu niet bepaald gunstig. Ik vraag mij dan ook serieus af of de vestiging op deze plaats dan ook succesvol zal zijn. De tijd zal het leren!
Foto gemaakt op: 16-05-2009
Afmeting: 3648x2736 pixels / 30,89x23,16 cm
Bestanden: tiff / jpeg / raw
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 50-500 mm, four-thirds
Diafragma: 8
Focuslengte: 500 mm.
Sluitertijd: 1/125
ISO: 125
Statief: Steunend op arm op rand.
