Fotoalbum » Vogels » Kuifeenden, vliegend boven de Gouwzee bij Marken.
Kuifeenden, vliegend boven de Gouwzee bij Marken.
Aythya fuligula
Copyright © Jan Vink
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Kuifeenden, vliegend boven de Gouwzee bij Marken.
Wetenschappelijke naam: Aythya fuligula
Het kan mij en misschien wel iedereen zomaar overkomen, dat je in je archieven een foto tegenkomt waarvan je denkt: “Waarom heb ik die nog niet geplaatst?”
Toen ik de afgelopen week in verband met de vraag van een belangstellende voor mijn foto's op zoek was naar beeldmateriaal over eenden met gespreide vleugels, stuitte ik op deze vliegende kuifeenden. De foto is vorig jaar op Marken gemaakt.
Nadat ik het eiland al wandelend bijna gerond had, liep ik het laatste stukje langs de oevers van de Gouwzee; het water tussen Marken en de kust van Waterland met de plaatsen Monnickendam en Volendam. 's Winters is dit een waar watervogel-eldorado.
De kuifeenden zijn, net als tafeleenden (Aythya ferina), duikende eenden. Zij zoeken hun voedsel onder water. Er wordt gedoken om op de bodem kleine waterdiertjes te bemachtigen. Met name de driehoeksmossel (Dreissena polymorpha) is een belangrijke voedselbron voor de kuifeend. Ook plantaardige kost staat op het menu van deze gekuifde eend. Door deze kuif doet de eend zijn naam wel eer aan.
Eenden kunnen vliegend een behoorlijke snelheid bereiken. Een brilduiker (Bucephala clangula) vloog eens gelijk met mij op, toen ik in de auto reed. Een snelheid van negentig kilometer op de teller werd moeiteloos gehaald, zowel door de auto als de eend.
Een grote groep kuifeenden koos net het luchtruim toen ik op de dijk wandelde. Op zo'n moment kan ik mij heel goed voorstellen wat een roofvogel voor moeite moet doen om een prooi uit een vlucht vogels te kiezen. Dit geeft ook aan dat een grote groep voor een individu een betrekkelijk veilige situatie is. De kans dat een individuele vogel geslagen wordt, is dan natuurlijk veel kleiner. Ook bij het gebruik van de camera kom je voor eenzelfde dilemma te staan. Waar richt ik mijn lens op? Het fotograferen van vliegende vogels blijft sowieso een hele toer, maar oefening baart kunst.
De bomen en de bebouwing in de achtergrond maken deel uit van het vaste land van Waterland.
Foto gemaakt op: 15-02-2008
Afmeting: 3648x2736 pixels / 30,89x23,16 cm
Bestanden: tiff / jpeg / raw
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 50-500 mm, four-thirds
Diafragma: 10
Focuslengte: 449 mm.
Sluitertijd: 1/200
ISO: 100
Statief: Monopod
Wetenschappelijke naam: Aythya fuligula
Het kan mij en misschien wel iedereen zomaar overkomen, dat je in je archieven een foto tegenkomt waarvan je denkt: “Waarom heb ik die nog niet geplaatst?”
Toen ik de afgelopen week in verband met de vraag van een belangstellende voor mijn foto's op zoek was naar beeldmateriaal over eenden met gespreide vleugels, stuitte ik op deze vliegende kuifeenden. De foto is vorig jaar op Marken gemaakt.
Nadat ik het eiland al wandelend bijna gerond had, liep ik het laatste stukje langs de oevers van de Gouwzee; het water tussen Marken en de kust van Waterland met de plaatsen Monnickendam en Volendam. 's Winters is dit een waar watervogel-eldorado.
De kuifeenden zijn, net als tafeleenden (Aythya ferina), duikende eenden. Zij zoeken hun voedsel onder water. Er wordt gedoken om op de bodem kleine waterdiertjes te bemachtigen. Met name de driehoeksmossel (Dreissena polymorpha) is een belangrijke voedselbron voor de kuifeend. Ook plantaardige kost staat op het menu van deze gekuifde eend. Door deze kuif doet de eend zijn naam wel eer aan.
Eenden kunnen vliegend een behoorlijke snelheid bereiken. Een brilduiker (Bucephala clangula) vloog eens gelijk met mij op, toen ik in de auto reed. Een snelheid van negentig kilometer op de teller werd moeiteloos gehaald, zowel door de auto als de eend.
Een grote groep kuifeenden koos net het luchtruim toen ik op de dijk wandelde. Op zo'n moment kan ik mij heel goed voorstellen wat een roofvogel voor moeite moet doen om een prooi uit een vlucht vogels te kiezen. Dit geeft ook aan dat een grote groep voor een individu een betrekkelijk veilige situatie is. De kans dat een individuele vogel geslagen wordt, is dan natuurlijk veel kleiner. Ook bij het gebruik van de camera kom je voor eenzelfde dilemma te staan. Waar richt ik mijn lens op? Het fotograferen van vliegende vogels blijft sowieso een hele toer, maar oefening baart kunst.
De bomen en de bebouwing in de achtergrond maken deel uit van het vaste land van Waterland.
Foto gemaakt op: 15-02-2008
Afmeting: 3648x2736 pixels / 30,89x23,16 cm
Bestanden: tiff / jpeg / raw
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 50-500 mm, four-thirds
Diafragma: 10
Focuslengte: 449 mm.
Sluitertijd: 1/200
ISO: 100
Statief: Monopod
