Fotoalbum » Landschap » Polderweg, in polderlandschap, sneeuw, ijs, dooi, bij fort Krommeniedijk, Lagendijk Uitgeest
Polderweg, in polderlandschap, sneeuw, ijs, dooi, bij fort Krommeniedijk, Lagendijk Uitgeest
Copyright © Jan Vink
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Polderweg, in polderlandschap, sneeuw, ijs, dooi, bij fort Krommeniedijk, Lagendijk Uitgeest
Vandaag had ik besloten op de fiets de polder weer eens in te gaan. De wegen waren, na een aantal weken bedekt te zijn geweest met een sneeuwdek, weer eens sneeuwvrij. Dit bedacht ik zo even voor mijzelf. Voor de polderwegen gold dit ook wel, maar het Zwaansmeerpad langs de Stierop was echt zo goed als onbegaanbaar. Eén grote ijsbaan op het smalle fietspad. Ik ben nog wel eens stuk wandelend richting het Uitgeestermeer gegaan, maar het was echt glibberen en glijden. Ik heb het meer wel gezien, maar ben daarna op mijn schreden teruggekeerd. De tocht werd vervolgens op de fiets door de polder afgelegd.
Langs de Lagendijk zag ik een buizerd (Buteo buteo), die in het weiland zat te plukken aan een dode haas (Lepus europaeus). Hoewel dit tafereeltje zich op een behoorlijke afstand van de weg afspeelde, wilde ik toch proberen een aantal foto's te maken. Dit streven is uiteindelijk gelukt, maar de roofvogel had geen boodschap aan zo'n fotograaf en besloot al snel de wieken te nemen. Even verderop in het weiland werd mijn vertrek rustig afgewacht.
Daarop keek ik om mij heen en mijn oog viel op dit landschap wat zich voor mij ontvouwde. Onder “groene” omstandigheden was dit beeld mij nog nooit zo opgevallen. Het plaatje boeide mij nu wel. De combinatie van lijnen, de smeltende sneeuw, het ijs, het groene gras wat door het steeds dunner wordende sneeuwdek priemde, de damhekken en het fort Krommeniedijk vroeg gewoonweg om een foto.
De buizerd ….....!? Na mijn vertrek keek ik nog eens om en zag deze roofvogel op zijn vleugels terugkeren naar het kadaver van de haas om zijn maaltijd te vervolgen. Of de buizerd deze prooi zelf had geslagen? Ik moet het antwoord schuldig blijven, want ik had het per slot van rekening niet zien gebeuren. Voor de vogel maakte het niet uit, want aas (dus dode dieren) behoren nu eenmaal ook tot het voedselpakket van Buteo buteo. En in deze voor dieren barre tijden: “Gelijk heeft-ie!”
Foto gemaakt op: 16-01-2010
Afmeting: 3492x2619 pixels / 29,57x22,17 cm
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 50-500 mm., four-thirds
Diafragma: 16
Focuslengte: 60 mm.
Sluitertijd: 1/25
ISO: 200
Statief: Manfrotto tripod
Vandaag had ik besloten op de fiets de polder weer eens in te gaan. De wegen waren, na een aantal weken bedekt te zijn geweest met een sneeuwdek, weer eens sneeuwvrij. Dit bedacht ik zo even voor mijzelf. Voor de polderwegen gold dit ook wel, maar het Zwaansmeerpad langs de Stierop was echt zo goed als onbegaanbaar. Eén grote ijsbaan op het smalle fietspad. Ik ben nog wel eens stuk wandelend richting het Uitgeestermeer gegaan, maar het was echt glibberen en glijden. Ik heb het meer wel gezien, maar ben daarna op mijn schreden teruggekeerd. De tocht werd vervolgens op de fiets door de polder afgelegd.
Langs de Lagendijk zag ik een buizerd (Buteo buteo), die in het weiland zat te plukken aan een dode haas (Lepus europaeus). Hoewel dit tafereeltje zich op een behoorlijke afstand van de weg afspeelde, wilde ik toch proberen een aantal foto's te maken. Dit streven is uiteindelijk gelukt, maar de roofvogel had geen boodschap aan zo'n fotograaf en besloot al snel de wieken te nemen. Even verderop in het weiland werd mijn vertrek rustig afgewacht.
Daarop keek ik om mij heen en mijn oog viel op dit landschap wat zich voor mij ontvouwde. Onder “groene” omstandigheden was dit beeld mij nog nooit zo opgevallen. Het plaatje boeide mij nu wel. De combinatie van lijnen, de smeltende sneeuw, het ijs, het groene gras wat door het steeds dunner wordende sneeuwdek priemde, de damhekken en het fort Krommeniedijk vroeg gewoonweg om een foto.
De buizerd ….....!? Na mijn vertrek keek ik nog eens om en zag deze roofvogel op zijn vleugels terugkeren naar het kadaver van de haas om zijn maaltijd te vervolgen. Of de buizerd deze prooi zelf had geslagen? Ik moet het antwoord schuldig blijven, want ik had het per slot van rekening niet zien gebeuren. Voor de vogel maakte het niet uit, want aas (dus dode dieren) behoren nu eenmaal ook tot het voedselpakket van Buteo buteo. En in deze voor dieren barre tijden: “Gelijk heeft-ie!”
Foto gemaakt op: 16-01-2010
Afmeting: 3492x2619 pixels / 29,57x22,17 cm
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 50-500 mm., four-thirds
Diafragma: 16
Focuslengte: 60 mm.
Sluitertijd: 1/25
ISO: 200
Statief: Manfrotto tripod
