Fotoalbum » Landschap » Infiltratiekanaal, in besneeuwd duinlandschap, sneeuw, infiltratiegebied, Noordhollands Duinreservaat, Castricum
Infiltratiekanaal, in besneeuwd duinlandschap, sneeuw, infiltratiegebied, Noordhollands Duinreservaat, Castricum
Copyright © Jan Vink
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Infiltratiekanaal, in besneeuwd duinlandschap, sneeuw, infiltratiegebied, Noordhollands Duinreservaat, Castricum
Sneeuw maken wij in ons land niet zo gek vaak mee en meestal blijft het maar zeer kort liggen, voordat het alweer weg dooit. De afgelopen twee weken zijn wij regelmatig op sneeuw getrakteerd en in sommige delen van Nederland heeft zich een aardig dek gevormd, wat waarschijnlijk nog wel even zal blijven liggen. Dit als we de weermannen en – vrouwen tenminste mogen geloven.
Van mij mag het winteren; ik kan er echt van genieten en ik zou de wisseling van de seizoenen voor geen goud willen missen. In het Noordhollands Duinreservaat ligt sneeuw en de paden, zeker de hoofdpaden, zijn behoorlijk glibberig. Fietsers, wandelaars en auto's van terreinbeheerders en leveranciers hebben de wegen in een ijsbaan veranderd. Verse sneeuw geeft wat meer grip, maar is aan de andere kant ook heel verraderlijk. Je ziet de gladde onderlaag niet. Er wordt zeker niet met zout gestrooid (gelukkig maar) en maar sporadisch met zand.
Het duin verandert wel in een echt winterlandschap. Schitterend om te zien en het geeft een totaal andere aanblik. Het is net of je in een andere wereld terecht bent gekomen.
Een gewoon smal infiltratiekanaal aan de noordkant van het infiltratiegebied biedt opeens een heel ander panorama dan je gewend bent. Tel daarbij de dreigende lucht en het plaatje is compleet. Uit deze wolken is, tijdens mijn wandeling, boven deze duinen overigens geen neerslag gevallen. Het zonlicht belichtte het landschap en zette het in een goudgele gloed. Het gele riet komt hierdoor nog sterker in de opname naar voren.
Ik merk, dat ik nog veel moet gaan experimenteren met de witbalans op de camera. Mijn Olympus E3 is geneigd foto's, gemaakt onder zulke omstandigheden met de witbalans op automatisch, een hele koude blauwe zweem te geven. Ze doen dan bijna surrealistisch aan. In de bewerking vanuit het Olympus RAW Formaat (ORF) kun je deze kleur nog bijstellen en terugbrengen naar de werkelijke kleurtoon van het moment van opname; een grauwe lucht met een schitterende belichting door de zon vanachter de camera.
De sneeuw mag van mij dus nog wel even blijven liggen en af en toe weer aangevuld worden met een nieuw dekje. Voor mij kan het experimenteren met de witbalans dan beginnen.
Voor veel dieren breken hierdoor misschien wel barre tijden aan. Ook dit is natuur! De sterksten zullen zeker overleven en hun genen doorgeven aan een volgende generatie. Het klinkt hard, maar dit hoort er nu eenmaal bij. Wij kunnen ze wel helpen door zo min mogelijk verstoring te veroorzaken. Vluchten voor ons kost kostbare energie. Houd dus afstand! En een mooie “plaat”, die komt dan wel weer onder betere omstandigheden of die kom je tegen in het landschap. Verleg dus je (foto)interesse in het belang van vogels en dieren.
Foto gemaakt op: 02-01-2010
Afmeting: 3648x2736 pixels / 30,89x23,16 cm
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 50-500 mm., four-thirds
Diafragma: 20
Focuslengte: 50 mm.
Sluitertijd: 1/40
ISO: 100
Statief: Manfrotto tripod
Sneeuw maken wij in ons land niet zo gek vaak mee en meestal blijft het maar zeer kort liggen, voordat het alweer weg dooit. De afgelopen twee weken zijn wij regelmatig op sneeuw getrakteerd en in sommige delen van Nederland heeft zich een aardig dek gevormd, wat waarschijnlijk nog wel even zal blijven liggen. Dit als we de weermannen en – vrouwen tenminste mogen geloven.
Van mij mag het winteren; ik kan er echt van genieten en ik zou de wisseling van de seizoenen voor geen goud willen missen. In het Noordhollands Duinreservaat ligt sneeuw en de paden, zeker de hoofdpaden, zijn behoorlijk glibberig. Fietsers, wandelaars en auto's van terreinbeheerders en leveranciers hebben de wegen in een ijsbaan veranderd. Verse sneeuw geeft wat meer grip, maar is aan de andere kant ook heel verraderlijk. Je ziet de gladde onderlaag niet. Er wordt zeker niet met zout gestrooid (gelukkig maar) en maar sporadisch met zand.
Het duin verandert wel in een echt winterlandschap. Schitterend om te zien en het geeft een totaal andere aanblik. Het is net of je in een andere wereld terecht bent gekomen.
Een gewoon smal infiltratiekanaal aan de noordkant van het infiltratiegebied biedt opeens een heel ander panorama dan je gewend bent. Tel daarbij de dreigende lucht en het plaatje is compleet. Uit deze wolken is, tijdens mijn wandeling, boven deze duinen overigens geen neerslag gevallen. Het zonlicht belichtte het landschap en zette het in een goudgele gloed. Het gele riet komt hierdoor nog sterker in de opname naar voren.
Ik merk, dat ik nog veel moet gaan experimenteren met de witbalans op de camera. Mijn Olympus E3 is geneigd foto's, gemaakt onder zulke omstandigheden met de witbalans op automatisch, een hele koude blauwe zweem te geven. Ze doen dan bijna surrealistisch aan. In de bewerking vanuit het Olympus RAW Formaat (ORF) kun je deze kleur nog bijstellen en terugbrengen naar de werkelijke kleurtoon van het moment van opname; een grauwe lucht met een schitterende belichting door de zon vanachter de camera.
De sneeuw mag van mij dus nog wel even blijven liggen en af en toe weer aangevuld worden met een nieuw dekje. Voor mij kan het experimenteren met de witbalans dan beginnen.
Voor veel dieren breken hierdoor misschien wel barre tijden aan. Ook dit is natuur! De sterksten zullen zeker overleven en hun genen doorgeven aan een volgende generatie. Het klinkt hard, maar dit hoort er nu eenmaal bij. Wij kunnen ze wel helpen door zo min mogelijk verstoring te veroorzaken. Vluchten voor ons kost kostbare energie. Houd dus afstand! En een mooie “plaat”, die komt dan wel weer onder betere omstandigheden of die kom je tegen in het landschap. Verleg dus je (foto)interesse in het belang van vogels en dieren.
Foto gemaakt op: 02-01-2010
Afmeting: 3648x2736 pixels / 30,89x23,16 cm
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 50-500 mm., four-thirds
Diafragma: 20
Focuslengte: 50 mm.
Sluitertijd: 1/40
ISO: 100
Statief: Manfrotto tripod