Fotoalbum » Landschap » Infiltratiekanaal in het Noord Hollands Duinreservaat bij Castricum
Infiltratiekanaal in het Noord-Hollands Duinreservaat bij Castricum
Copyright © Jan Vink
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Infiltratiekanaal in het Noord-Hollands Duinreservaat bij Castricum
In het verleden zijn de Noord-Hollandse duinen ontdekt als waterwingebied. Doordat de vraag naar goed drinkwater steeg door de toename van de bevolking , moest men op zoek naar kwalitatief geschikt water om te drinken. Dit water diende bacteriologisch schoon te zijn om uitbraken van allerlei ziekten te voorkomen. In onze duingebieden bleek ondergronds een grote voorraad schoon water opgeslagen te zitten. Door de regenval bevond zich op diepte een zoetwaterbel. Dit water was toen, door infiltratie door de zanderige bodem, schoon genoeg om te kunnen drinken.
Steeds meer mensen werden afhankelijk van deze watervoorraad en al gauw werd de conclusie getrokken, dat de hoeveelheid grondwater snel afnam. Dit had drie grote nadelen: het ondergrondse water in de duinen dreigde zouter te worden; te verzilten en de drinkwatervoorziening liep gevaar, maar ook de duinen dreigden te verdrogen. Om deze problemen het hoofd te kunnen bieden, werd besloten om voorgezuiverd IJsselmeerwater de duinen in te pompen. Bij Andijk werd, en wordt nu nog steeds, het water opgepompt en voorgezuiverd. In de duinen werden hiervoor infiltratiekanalen of -bekkens gegraven waar het water in kon vloeien. Bij Castricum werd het eerste infiltratiegebied van het Noord-Hollands Duinreservaat aangelegd. Later volgde er ook zo'n gebied bij Wijk aan Zee. Het laatste gebied is helaas niet toegankelijk voor het publiek. Bij Castricum kun je de waterbel bewonderen, waar het water het gebied binnenkomt. Het water komt, het laatste stukje tenminste, via een verticale buis het gebied in. Dit voorkomt, dat vissen tegen de stroom in door de buis naar de pompen kunnen zwemmen om daar vermalen te worden.
In Heemskerk heeft de PWN later een drinkwaterfabriek gevestigd waar het IJsselmeerwater via membraamtechniek in kleine buisjes gezuiverd wordt. Dezelfde installaties zijn in het klein nagemaakt, waarmee in een door catastrofe getroffen gebied zeer snel veilig drinkwater gemaakt kan worden.
Het water uit de infiltratiegebieden wordt volgens mij nu alleen nog gebruikt om op beperkte schaal bij te mengen en als reservevoorraad voor het geval dat de drinkwatervoorziening in gevaar dreigt te komen. De duinen zijn door deze maatregelen de laatste jaren gelukkig weer veel natter geworden, zodat er weer vochtige tot zelfs natte duinvalleien zijn ontstaan. Een situatie die in het verleden heel normaal was.
Een mooi stuk natuur, waar veel dieren, vogels en planten van profiteren, is hierdoor wel ontstaan. Ook wij, als bezoekers van de duinen, kunnen genieten van mooie uitzichten en het vele leven wat door het water aangetrokken wordt.
Foto gemaakt op: 30-01-2009
Afmeting: 3648x2372 pixels / 30,89x20,08 cm
Bestanden: tiff / jpeg / raw
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 50-500 mm, four-thirds
Diafragma: 16
Focuslengte: 50 mm.
Sluitertijd: 1/60
ISO: 100
Statief: Manfrotto tripod
In het verleden zijn de Noord-Hollandse duinen ontdekt als waterwingebied. Doordat de vraag naar goed drinkwater steeg door de toename van de bevolking , moest men op zoek naar kwalitatief geschikt water om te drinken. Dit water diende bacteriologisch schoon te zijn om uitbraken van allerlei ziekten te voorkomen. In onze duingebieden bleek ondergronds een grote voorraad schoon water opgeslagen te zitten. Door de regenval bevond zich op diepte een zoetwaterbel. Dit water was toen, door infiltratie door de zanderige bodem, schoon genoeg om te kunnen drinken.
Steeds meer mensen werden afhankelijk van deze watervoorraad en al gauw werd de conclusie getrokken, dat de hoeveelheid grondwater snel afnam. Dit had drie grote nadelen: het ondergrondse water in de duinen dreigde zouter te worden; te verzilten en de drinkwatervoorziening liep gevaar, maar ook de duinen dreigden te verdrogen. Om deze problemen het hoofd te kunnen bieden, werd besloten om voorgezuiverd IJsselmeerwater de duinen in te pompen. Bij Andijk werd, en wordt nu nog steeds, het water opgepompt en voorgezuiverd. In de duinen werden hiervoor infiltratiekanalen of -bekkens gegraven waar het water in kon vloeien. Bij Castricum werd het eerste infiltratiegebied van het Noord-Hollands Duinreservaat aangelegd. Later volgde er ook zo'n gebied bij Wijk aan Zee. Het laatste gebied is helaas niet toegankelijk voor het publiek. Bij Castricum kun je de waterbel bewonderen, waar het water het gebied binnenkomt. Het water komt, het laatste stukje tenminste, via een verticale buis het gebied in. Dit voorkomt, dat vissen tegen de stroom in door de buis naar de pompen kunnen zwemmen om daar vermalen te worden.
In Heemskerk heeft de PWN later een drinkwaterfabriek gevestigd waar het IJsselmeerwater via membraamtechniek in kleine buisjes gezuiverd wordt. Dezelfde installaties zijn in het klein nagemaakt, waarmee in een door catastrofe getroffen gebied zeer snel veilig drinkwater gemaakt kan worden.
Het water uit de infiltratiegebieden wordt volgens mij nu alleen nog gebruikt om op beperkte schaal bij te mengen en als reservevoorraad voor het geval dat de drinkwatervoorziening in gevaar dreigt te komen. De duinen zijn door deze maatregelen de laatste jaren gelukkig weer veel natter geworden, zodat er weer vochtige tot zelfs natte duinvalleien zijn ontstaan. Een situatie die in het verleden heel normaal was.
Een mooi stuk natuur, waar veel dieren, vogels en planten van profiteren, is hierdoor wel ontstaan. Ook wij, als bezoekers van de duinen, kunnen genieten van mooie uitzichten en het vele leven wat door het water aangetrokken wordt.
Foto gemaakt op: 30-01-2009
Afmeting: 3648x2372 pixels / 30,89x20,08 cm
Bestanden: tiff / jpeg / raw
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 50-500 mm, four-thirds
Diafragma: 16
Focuslengte: 50 mm.
Sluitertijd: 1/60
ISO: 100
Statief: Manfrotto tripod
