Fotoalbum » Landschap » Hek, in een besneeuwd duinlandschap, sneeuw, Noordhollands Duinreservaat
Hek, in een besneeuwd duinlandschap, sneeuw, Noordhollands Duinreservaat
Copyright © Jan Vink
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Hek, in een besneeuwd duinlandschap, sneeuw, Noordhollands Duinreservaat
Nederland is een land van hekken, rasters, ijzer- en/of prikkeldraad, schrikdraad, schuttingen, en gelukkig soms ook nog hagen en houtwallen. Ons land is gewoonweg te klein om al onze dieren de gelegenheid te geven kriskras rond te lopen. Dit zou veel te veel economische schade opleveren en dat nog even afgezien van menselijk en dierlijk leed na bijvoorbeeld een botsing met een dier.
De vele begrazingsprojecten in onze natuurgebieden vragen ook om een afgebakend terrein, waarbinnen het vee de begroeiing kort moet houden. Dit afbakenen wordt ook veel gedaan met draad (ijzer-, prikkel, schrikdraad). Waar de omheining een pad kruist, zal er ook een doorgang voor het publiek moeten komen. Soms is die opening groter om ook een auto of tractor voor het beheer door te kunnen laten. Een groter hek sluit deze passage dan af. Op sommige plekken in het terrein kom je soms ook een wildrooster tegen. Een betonnen bak afgedekt met een raamwerk van metalen spijlen waar voertuigen gewoon overheen kunnen rijden. Het vee kan hier niet mee omgaan en zal dit rooster dus ook niet kruisen.
De vroege zon in combinatie met de vers gevallen sneeuw zorgde voor een sfeervol moment bij dit anders minder opvallende hek. Door het tegenlicht kwamen de schaduwen van het hekwerk op de sneeuw naar mij toe. Door het bijna windstille weer was alles in de omgeving nog steeds bedekt met een behoorlijk laagje sneeuw.
Dat blauw te boek staat als een koele kleur is volgens mij te danken aan de blauwe zweem, die optreedt tijdens kou en vorst. Het menselijk oog (eigenlijk onze hersenen natuurlijk) is (zijn) in staat om dergelijke verkleuringen direct te compenseren en het lijkt daardoor alsof er, zo op het oog, geen sprake is van een andere kleurzweem. Een camera kan dat niet of misschien wel nog niet. Een groot aantal mogelijkheden van onze moderne camera's werden vroeger voor onmogelijk gehouden. In de digitale wereld is blijkbaar heel veel mogelijk en volgen de ontwikkelingen elkaar in rap tempo op; gewoonweg niet bij te houden. Het hoeft gelukkig ook niet, want andere “knappe koppen” buigen zich over dit soort problemen. Laat mij maar lekker genieten van het vastleggen van mooie taferelen. Dit kan gelukkig mede dankzij bovengenoemde “koppen” en eigenlijk nog veel belangrijker onze natuurbeheerders.
Foto gemaakt op: 30-01-2010
Afmeting: 4096x3072 pixels / 34,68x26,01 cm
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E1
Gebruikte lens: Zuiko 14-45 mm., four-thirds
Diafragma: 14
Focuslengte: 17 mm.
Sluitertijd: 1/40
ISO: 100
Statief: Uit de hand.
Nederland is een land van hekken, rasters, ijzer- en/of prikkeldraad, schrikdraad, schuttingen, en gelukkig soms ook nog hagen en houtwallen. Ons land is gewoonweg te klein om al onze dieren de gelegenheid te geven kriskras rond te lopen. Dit zou veel te veel economische schade opleveren en dat nog even afgezien van menselijk en dierlijk leed na bijvoorbeeld een botsing met een dier.
De vele begrazingsprojecten in onze natuurgebieden vragen ook om een afgebakend terrein, waarbinnen het vee de begroeiing kort moet houden. Dit afbakenen wordt ook veel gedaan met draad (ijzer-, prikkel, schrikdraad). Waar de omheining een pad kruist, zal er ook een doorgang voor het publiek moeten komen. Soms is die opening groter om ook een auto of tractor voor het beheer door te kunnen laten. Een groter hek sluit deze passage dan af. Op sommige plekken in het terrein kom je soms ook een wildrooster tegen. Een betonnen bak afgedekt met een raamwerk van metalen spijlen waar voertuigen gewoon overheen kunnen rijden. Het vee kan hier niet mee omgaan en zal dit rooster dus ook niet kruisen.
De vroege zon in combinatie met de vers gevallen sneeuw zorgde voor een sfeervol moment bij dit anders minder opvallende hek. Door het tegenlicht kwamen de schaduwen van het hekwerk op de sneeuw naar mij toe. Door het bijna windstille weer was alles in de omgeving nog steeds bedekt met een behoorlijk laagje sneeuw.
Dat blauw te boek staat als een koele kleur is volgens mij te danken aan de blauwe zweem, die optreedt tijdens kou en vorst. Het menselijk oog (eigenlijk onze hersenen natuurlijk) is (zijn) in staat om dergelijke verkleuringen direct te compenseren en het lijkt daardoor alsof er, zo op het oog, geen sprake is van een andere kleurzweem. Een camera kan dat niet of misschien wel nog niet. Een groot aantal mogelijkheden van onze moderne camera's werden vroeger voor onmogelijk gehouden. In de digitale wereld is blijkbaar heel veel mogelijk en volgen de ontwikkelingen elkaar in rap tempo op; gewoonweg niet bij te houden. Het hoeft gelukkig ook niet, want andere “knappe koppen” buigen zich over dit soort problemen. Laat mij maar lekker genieten van het vastleggen van mooie taferelen. Dit kan gelukkig mede dankzij bovengenoemde “koppen” en eigenlijk nog veel belangrijker onze natuurbeheerders.
Foto gemaakt op: 30-01-2010
Afmeting: 4096x3072 pixels / 34,68x26,01 cm
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E1
Gebruikte lens: Zuiko 14-45 mm., four-thirds
Diafragma: 14
Focuslengte: 17 mm.
Sluitertijd: 1/40
ISO: 100
Statief: Uit de hand.
