Fotoalbum » Landschap » Aalscholverkolonie, Hoefijzermeer, Noordhollands Duinreservaat
Aalscholverkolonie, Hoefijzermeer, Noordhollands Duinreservaat
Copyright © Jan Vink
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Aalscholverkolonie, Hoefijzermeer, Noordhollands Duinreservaat
De naam Hoefijzermeer gaat eigenlijk niet meer echt op voor dit meer in het infiltratiegebied in Castricum. Het huidige eiland met aalscholverkolonie was vroeger een schiereiland. De PWN, als beheerder, heeft een aantal jaren geleden besloten de verbinding met de vaste wal door middel van afgraven te doorbreken. In de volksmond wordt de naam Hoefijzermeer nog steeds gebruikt.
Ik ben vanmorgen weer vroeg op de fiets gestapt en heb de eerste stop bij de Boet van onze Kees gemaakt. De aalscholvers op het eiland tegenover de observatiehut ontwaakten net bij de eerste stralen van het zonlicht. De nacht was redelijk fris verlopen, dus er was sprake van de vorming van ochtendmist. Het zonlicht zette de kolonie ontwakende aalscholvers in een schitterend licht.
Dit is nu zo'n typische momentopname, want enige tijd later was het beeld veel minder interessant dan op het moment van afdrukken.
De grote groep aanwezige aalscholvers verbaasde mij eigenlijk wel een beetje. Ik had deze plaatstrouw niet direct verwacht, want het is 's winters meestal een stille bedoening als het tenminste om de aalscholvers gaat. Ze zijn er in de winter wel te zien, maar dan in een veel geringer aantal.
Het eiland was vroeger veel groener en de bomen hadden er in ieder geval een goed bestaan. Sinds de vestiging van de kolonie aalscholvers zijn de bomen er zienderogen op achteruit gegaan. De bijtende uitwerpselen van deze viseters hebben een desastreuze invloed op de groei van de plaatselijke beplanting. Na een periode van kwarren, gaan de bomen echt dood. Het is er maar een kale bedoening van geworden.
De aalscholvers gaan dan vaak op zoek naar een nieuwe plek om een kolonie te vestigen. Is deze in de buurt niet te vinden, dan wordt er op de plaats van de oude kolonie op de grond gebroed. In het infiltratiegebied in Castricum zijn inmiddels twee andere plaatsen gekoloniseerd.
De aalscholvers zoeken voor hun voedsel en dat van hun kroost vaak de zee op. Door de geringe afstand tot het strand is dit niet zo'n vermoeiende bezigheid. Volgens mij wordt hier het meeste voedsel opgedoken. Je kunt dan ook vaak terugkerende aalscholvers in de kolonie zien. Deze worden dan ook steevast met veel “knorrende” geluiden begroet door de achtergebleven vogels in de kolonie.
Foto gemaakt op: 26-09-2009
Afmeting: 3648x2736 pixels / 30,89x23,16 cm
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 50-500 mm, four-thirds
Diafragma: 8
Focuslengte: 50 mm.
Sluitertijd: 1/40
ISO: 200
Statief: Steunend op arm op rand.
De naam Hoefijzermeer gaat eigenlijk niet meer echt op voor dit meer in het infiltratiegebied in Castricum. Het huidige eiland met aalscholverkolonie was vroeger een schiereiland. De PWN, als beheerder, heeft een aantal jaren geleden besloten de verbinding met de vaste wal door middel van afgraven te doorbreken. In de volksmond wordt de naam Hoefijzermeer nog steeds gebruikt.
Ik ben vanmorgen weer vroeg op de fiets gestapt en heb de eerste stop bij de Boet van onze Kees gemaakt. De aalscholvers op het eiland tegenover de observatiehut ontwaakten net bij de eerste stralen van het zonlicht. De nacht was redelijk fris verlopen, dus er was sprake van de vorming van ochtendmist. Het zonlicht zette de kolonie ontwakende aalscholvers in een schitterend licht.
Dit is nu zo'n typische momentopname, want enige tijd later was het beeld veel minder interessant dan op het moment van afdrukken.
De grote groep aanwezige aalscholvers verbaasde mij eigenlijk wel een beetje. Ik had deze plaatstrouw niet direct verwacht, want het is 's winters meestal een stille bedoening als het tenminste om de aalscholvers gaat. Ze zijn er in de winter wel te zien, maar dan in een veel geringer aantal.
Het eiland was vroeger veel groener en de bomen hadden er in ieder geval een goed bestaan. Sinds de vestiging van de kolonie aalscholvers zijn de bomen er zienderogen op achteruit gegaan. De bijtende uitwerpselen van deze viseters hebben een desastreuze invloed op de groei van de plaatselijke beplanting. Na een periode van kwarren, gaan de bomen echt dood. Het is er maar een kale bedoening van geworden.
De aalscholvers gaan dan vaak op zoek naar een nieuwe plek om een kolonie te vestigen. Is deze in de buurt niet te vinden, dan wordt er op de plaats van de oude kolonie op de grond gebroed. In het infiltratiegebied in Castricum zijn inmiddels twee andere plaatsen gekoloniseerd.
De aalscholvers zoeken voor hun voedsel en dat van hun kroost vaak de zee op. Door de geringe afstand tot het strand is dit niet zo'n vermoeiende bezigheid. Volgens mij wordt hier het meeste voedsel opgedoken. Je kunt dan ook vaak terugkerende aalscholvers in de kolonie zien. Deze worden dan ook steevast met veel “knorrende” geluiden begroet door de achtergebleven vogels in de kolonie.
Foto gemaakt op: 26-09-2009
Afmeting: 3648x2736 pixels / 30,89x23,16 cm
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 50-500 mm, four-thirds
Diafragma: 8
Focuslengte: 50 mm.
Sluitertijd: 1/40
ISO: 200
Statief: Steunend op arm op rand.
