Fotoalbum » Vogels » Wilde zwanen, baltsgedrag, Noordhollands Duinreservaat Castricum
Wilde zwanen, baltsgedrag, Noordhollands Duinreservaat Castricum
Cygnus cygnus
Copyright © Jan Vink
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Wilde zwanen, baltsgedrag, Noordhollands Duinreservaat Castricum
Wetenschappelijke naam: Cygnus cygnus
Wisselende weersomstandigheden vandaag; het ene moment prachtig licht en het andere moment somberder. Wel de hele ochtend nevelig, heiig. Het fotograferen over langere afstand (met een grote brandpuntsafstand) vind ik dan minder gemakkelijk. De nevel maakt het maken van scherpe opnames lastig. En ook het verschijnsel ruis ligt op de loer. Aan de andere kant werkte het wel in het voordeel bij het fotograferen van deze witte, wilde zwanen. Hard zonlicht veroorzaakt op zo'n moment wel erg snel overbelichting en uitgebeten witte vlakken, waar geen detail meer in te ontdekken valt.
Ook dit moment maakte veel goed; een redelijk grote groep van deze zwanen was neergestreken in één van de infiltratiebekkens. De groep bestond uit zowel adulte (volwassen) als juveniele (jonge) vogels. De laatsten nog in hun grijs-bruine tenue.
Ik kon, op afstand blijvend, een leuk aantal foto's van deze wilde zwanen maken. Op een gegeven ogenblik sloeg de vlam in de pan en werd één zwaan agressief naar een ander lid van de zwanenclub. Er werd gebeten en met de vleugels geslagen; een felle uitval. Vrijwel direct daarop begonnen de zwanen hun roep ten gehore te brengen. Een melancholisch getrompetter, wat mij altijd als muziek in de oren klinkt. Dit komt, zoals ik al eens eerder beschreven heb, door een documentaire die ik in mijn jeugd eens op de televisie gezien heb. Dit programma ging over de wilde zwanen op het Japanse eiland Hokkaido. De roep van de wilde zwanen bezorgde mij toen een kippenvel-gevoel; zo mooi! Ik luister zo in de loop van november en de gehele winter door in bepaalde gebieden altijd of ik de wilde zwanen weer hoor en ik hoop ze dan ook te zien.
Van deze groep mocht ik dus langere tijd genieten. Ik heb ze bewust niet te dicht willen naderen om de vogels niet te verstoren. Dit geldt voor mij overigens voor alle dieren. Het is het mij niet waard om deze zwanen op de wieken te zien gaan door mijn gedrag. Zeker in de winter moeten de dieren zuinig omgaan met hun energie. Dit gaat zeker op voor de wilde zwanen, omdat deze straks weer een lange reis voor de boeg hebben om hun broedgebieden in het hoge noorden en in Rusland weer op te zoeken. Daar broeden zij hun eieren uit en brengen hun jongen groot om alweer snel daarna de reis naar ons koude kikkerlandje aan te vangen om hier te overwinteren. Petje af hoor voor zulke “kilometervreters” op eigen kracht.
Foto gemaakt op: 29-01-2011
Afmeting: 4943x3295 pixels / 41,85x27,9 cm
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 50-500 mm., four-thirds
Diafragma: 8
Focuslengte: 500 mm.
Sluitertijd: 1/160
ISO: 160
Statief: Manfrotto tripod
Wetenschappelijke naam: Cygnus cygnus
Wisselende weersomstandigheden vandaag; het ene moment prachtig licht en het andere moment somberder. Wel de hele ochtend nevelig, heiig. Het fotograferen over langere afstand (met een grote brandpuntsafstand) vind ik dan minder gemakkelijk. De nevel maakt het maken van scherpe opnames lastig. En ook het verschijnsel ruis ligt op de loer. Aan de andere kant werkte het wel in het voordeel bij het fotograferen van deze witte, wilde zwanen. Hard zonlicht veroorzaakt op zo'n moment wel erg snel overbelichting en uitgebeten witte vlakken, waar geen detail meer in te ontdekken valt.
Ook dit moment maakte veel goed; een redelijk grote groep van deze zwanen was neergestreken in één van de infiltratiebekkens. De groep bestond uit zowel adulte (volwassen) als juveniele (jonge) vogels. De laatsten nog in hun grijs-bruine tenue.
Ik kon, op afstand blijvend, een leuk aantal foto's van deze wilde zwanen maken. Op een gegeven ogenblik sloeg de vlam in de pan en werd één zwaan agressief naar een ander lid van de zwanenclub. Er werd gebeten en met de vleugels geslagen; een felle uitval. Vrijwel direct daarop begonnen de zwanen hun roep ten gehore te brengen. Een melancholisch getrompetter, wat mij altijd als muziek in de oren klinkt. Dit komt, zoals ik al eens eerder beschreven heb, door een documentaire die ik in mijn jeugd eens op de televisie gezien heb. Dit programma ging over de wilde zwanen op het Japanse eiland Hokkaido. De roep van de wilde zwanen bezorgde mij toen een kippenvel-gevoel; zo mooi! Ik luister zo in de loop van november en de gehele winter door in bepaalde gebieden altijd of ik de wilde zwanen weer hoor en ik hoop ze dan ook te zien.
Van deze groep mocht ik dus langere tijd genieten. Ik heb ze bewust niet te dicht willen naderen om de vogels niet te verstoren. Dit geldt voor mij overigens voor alle dieren. Het is het mij niet waard om deze zwanen op de wieken te zien gaan door mijn gedrag. Zeker in de winter moeten de dieren zuinig omgaan met hun energie. Dit gaat zeker op voor de wilde zwanen, omdat deze straks weer een lange reis voor de boeg hebben om hun broedgebieden in het hoge noorden en in Rusland weer op te zoeken. Daar broeden zij hun eieren uit en brengen hun jongen groot om alweer snel daarna de reis naar ons koude kikkerlandje aan te vangen om hier te overwinteren. Petje af hoor voor zulke “kilometervreters” op eigen kracht.
Foto gemaakt op: 29-01-2011
Afmeting: 4943x3295 pixels / 41,85x27,9 cm
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 50-500 mm., four-thirds
Diafragma: 8
Focuslengte: 500 mm.
Sluitertijd: 1/160
ISO: 160
Statief: Manfrotto tripod
