Fotoalbum » Vogels » Aalscholvers, rustend, vleugels uitgespreid, Hoefijzermeer, Noordhollands Duinreservaat
Aalscholvers, rustend, vleugels uitgespreid, Hoefijzermeer, Noordhollands Duinreservaat
Phalacrocorax carbo
Copyright © Jan Vink
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Aalscholvers, rustend, vleugels uitgespreid, Hoefijzermeer, Noordhollands Duinreservaat
Wetenschappelijke naam: Phalacrocorax carbo
Door omstandigheden heb ik een langere periode geen foto's kunnen maken, danwel plaatsen. Ik ga het nu gelukkig weer oppakken.
In het Hoefijzermeer bevindt zich een eiland met een aalscholverkolonie. Nu is de levendigheid er zo eind november wel een beetje af in de kolonie. De meeste vogels hebben hun heil elders opgezocht om het volgende voorjaar weer terug te keren op of bij het oude nest, als dat tenminste nog in takt is gebleven gedurende de wintermaanden.
Het had de afgelopen dagen en nachten toch wel al gevroren en er had zich zelfs op dit water op sommige plekken in de luwte al een dun vliesje ijs gevormd. Het warme zonlicht, toch nog in meerdere opzichten, gaf aan dit groepje aalscholvers een schitterend effect mee.
Aalscholvers hebben geen vetklier om hun veren waterafstotend te maken. Als deze vogels nat geworden zijn, door hun duikwerk achter de vissen aan, moeten zij hun verenpak drogen. Zij zitten dan vaak met uitgespreide vleugels om de wind de kans te geven zijn drogende werk te doen.
Voor de observatiehut was het erg stil wat de vogels betreft. Aan beide zijden van de hut lieten waterrallen (Rallus aquaticus) hun roepen horen. Ik heb eens gelezen, dat dit geluid omschreven werd als het gillen van een biggetje. En verdomd het lijkt er inderdaad op. Ik heb er ook nog eentje mogen zien, maar helaas zoals zo vaak erg verscholen in het riet, dus niet goed fotografeerbaar. Deze watervogels zijn namelijk zeer schuw en zullen zich niet zo snel open en bloot tonen.
Andere watervogels waren te zien aan de noordkant van het Hoefijzermeer, waar zij de luwte van het land en de aanwezige begroeiing opgezocht hadden. Daarheen gaan om te fotograferen zou veel onrust veroorzaken, omdat tweebeners nu eenmaal niet vertrouwd worden door het waterwild. Ik heb er dus maar van afgezien en ben nog even naar het Doornvlak gefietst. Daar lag het water helemaal dicht; dus wat de vogels betreft armoe troef. Jammer dan, maar wel weer eens even lekker gefietst!
Foto gemaakt op: 26-11-2010
Afmeting: 3433x2575 pixels / 29,07x21,8 cm, 300dpi
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 50-500 mm., four-thirds
Diafragma: 8
Focuslengte: 500 mm.
Sluitertijd: 1/250
ISO: 200
Statief: Piepschuimbolletjeszak op rand
Wetenschappelijke naam: Phalacrocorax carbo
Door omstandigheden heb ik een langere periode geen foto's kunnen maken, danwel plaatsen. Ik ga het nu gelukkig weer oppakken.
In het Hoefijzermeer bevindt zich een eiland met een aalscholverkolonie. Nu is de levendigheid er zo eind november wel een beetje af in de kolonie. De meeste vogels hebben hun heil elders opgezocht om het volgende voorjaar weer terug te keren op of bij het oude nest, als dat tenminste nog in takt is gebleven gedurende de wintermaanden.
Het had de afgelopen dagen en nachten toch wel al gevroren en er had zich zelfs op dit water op sommige plekken in de luwte al een dun vliesje ijs gevormd. Het warme zonlicht, toch nog in meerdere opzichten, gaf aan dit groepje aalscholvers een schitterend effect mee.
Aalscholvers hebben geen vetklier om hun veren waterafstotend te maken. Als deze vogels nat geworden zijn, door hun duikwerk achter de vissen aan, moeten zij hun verenpak drogen. Zij zitten dan vaak met uitgespreide vleugels om de wind de kans te geven zijn drogende werk te doen.
Voor de observatiehut was het erg stil wat de vogels betreft. Aan beide zijden van de hut lieten waterrallen (Rallus aquaticus) hun roepen horen. Ik heb eens gelezen, dat dit geluid omschreven werd als het gillen van een biggetje. En verdomd het lijkt er inderdaad op. Ik heb er ook nog eentje mogen zien, maar helaas zoals zo vaak erg verscholen in het riet, dus niet goed fotografeerbaar. Deze watervogels zijn namelijk zeer schuw en zullen zich niet zo snel open en bloot tonen.
Andere watervogels waren te zien aan de noordkant van het Hoefijzermeer, waar zij de luwte van het land en de aanwezige begroeiing opgezocht hadden. Daarheen gaan om te fotograferen zou veel onrust veroorzaken, omdat tweebeners nu eenmaal niet vertrouwd worden door het waterwild. Ik heb er dus maar van afgezien en ben nog even naar het Doornvlak gefietst. Daar lag het water helemaal dicht; dus wat de vogels betreft armoe troef. Jammer dan, maar wel weer eens even lekker gefietst!
Foto gemaakt op: 26-11-2010
Afmeting: 3433x2575 pixels / 29,07x21,8 cm, 300dpi
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 50-500 mm., four-thirds
Diafragma: 8
Focuslengte: 500 mm.
Sluitertijd: 1/250
ISO: 200
Statief: Piepschuimbolletjeszak op rand
