Fotoalbum » Bomen » Zomereik, dood blad aan de boom Amsterdamse Waterleiding Duinen
Zomereik, dood blad aan de boom Amsterdamse Waterleiding Duinen
Quercus robur
Copyright © Jan Vink
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Zomereik, dood blad aan de boom Amsterdamse Waterleiding Duinen
Wetenschappelijke naam: Quercus robur
Het is algemeen bekend, dat de meeste loofbomen hun blad voor de winter laten vallen. Zij doen dit om in het koude seizoen uitdroging te voorkomen. Als de temperatuur geleidelijk daalt in de herfst, worden de nodige voorbereidingen hiervoor getroffen. Als het kouder wordt kan de boom geen water en daarin opgeloste voedingsstoffen meer opnemen. De verdamping via de huidmondjes in het blad, de stomata, zou onder invloed van de zon en wind gewoon doorgaan. Vochtverlies en uitdrogen liggen dan op de loer. Om dit te voorkomen wordt er tussen de bladsteel en de tak een kurklaagje gevormd. Dit is vergelijkbaar met een pleister om open wondjes te voorkomen. Voor die tijd worden alle bruikbare stoffen uit het blad gehaald. Dit veroorzaakt de mooie verkleuringen in de herfst. Als het bladgroen (chlorofyl) verdwijnt, wordt het blad geel. Nog opgeslagen suiker, in de vorm van zetmeel, kleurt het blad rood. Als de “pleister” is aangebracht kan het blad vallen. Er blijft dan wel een duidelijk bladllitteken op de tak achter
Coniferen en sommige loofbomen, zoals bijvoorbeeld de hulst (Ilex aquifolium) laten hun blad niet vallen. Dit blad is door de vorm of een dikker blad in combinatie met een wasachtige laag goed beschermd tegen de zon en wind. Sommige coniferen, zoals de lariks (Larix decidua) laten hun naalden wel vallen in de herfst.
Bij de zomereik en de beuk (Fagus sylvatica) blijft in de winter soms nog blad aan de boom zitten. Dit is dan wel geheel bruin verkleurd en verliest de functie van zuurstof- en suikerfabriekje. In de loop van de winter of het voorjaar valt dit blad alsnog van de takken.
Ondanks de andere kleur geven deze bomen toch nog een gestoffeerde indruk. Bij een bepaalde lichtinval lijken deze bladeren zelfs een gouden gloed te laten zien.
Na het vallen zal ook dit blad langzaam maar zeker verteerd worden, zodat het weer in de voedselkringloop opgenomen kan worden.
Foto gemaakt op: 28-02-2009
Afmeting: 3468x2736 pixels / 30,89x23,16 cm
Bestanden: tiff / jpeg / raw
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 50-500 mm, four-thirds
Diafragma: 10
Focuslengte: 420 mm.
Sluitertijd: 1/40
ISO: 200
Statief: Manfrotto tripod
Wetenschappelijke naam: Quercus robur
Het is algemeen bekend, dat de meeste loofbomen hun blad voor de winter laten vallen. Zij doen dit om in het koude seizoen uitdroging te voorkomen. Als de temperatuur geleidelijk daalt in de herfst, worden de nodige voorbereidingen hiervoor getroffen. Als het kouder wordt kan de boom geen water en daarin opgeloste voedingsstoffen meer opnemen. De verdamping via de huidmondjes in het blad, de stomata, zou onder invloed van de zon en wind gewoon doorgaan. Vochtverlies en uitdrogen liggen dan op de loer. Om dit te voorkomen wordt er tussen de bladsteel en de tak een kurklaagje gevormd. Dit is vergelijkbaar met een pleister om open wondjes te voorkomen. Voor die tijd worden alle bruikbare stoffen uit het blad gehaald. Dit veroorzaakt de mooie verkleuringen in de herfst. Als het bladgroen (chlorofyl) verdwijnt, wordt het blad geel. Nog opgeslagen suiker, in de vorm van zetmeel, kleurt het blad rood. Als de “pleister” is aangebracht kan het blad vallen. Er blijft dan wel een duidelijk bladllitteken op de tak achter
Coniferen en sommige loofbomen, zoals bijvoorbeeld de hulst (Ilex aquifolium) laten hun blad niet vallen. Dit blad is door de vorm of een dikker blad in combinatie met een wasachtige laag goed beschermd tegen de zon en wind. Sommige coniferen, zoals de lariks (Larix decidua) laten hun naalden wel vallen in de herfst.
Bij de zomereik en de beuk (Fagus sylvatica) blijft in de winter soms nog blad aan de boom zitten. Dit is dan wel geheel bruin verkleurd en verliest de functie van zuurstof- en suikerfabriekje. In de loop van de winter of het voorjaar valt dit blad alsnog van de takken.
Ondanks de andere kleur geven deze bomen toch nog een gestoffeerde indruk. Bij een bepaalde lichtinval lijken deze bladeren zelfs een gouden gloed te laten zien.
Na het vallen zal ook dit blad langzaam maar zeker verteerd worden, zodat het weer in de voedselkringloop opgenomen kan worden.
Foto gemaakt op: 28-02-2009
Afmeting: 3468x2736 pixels / 30,89x23,16 cm
Bestanden: tiff / jpeg / raw
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 50-500 mm, four-thirds
Diafragma: 10
Focuslengte: 420 mm.
Sluitertijd: 1/40
ISO: 200
Statief: Manfrotto tripod
