Fotoalbum » Paddenstoelen » Vliegenzwam, detail hoed met stippen, Noordhollands Duinreservaat Bergen
Vliegenzwam, detail hoed met stippen, Noordhollands Duinreservaat Bergen
Amanita muscaria
Copyright © Jan Vink
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Vliegenzwam, detail hoed met stippen, Noordhollands Duinreservaat Bergen
Wetenschappelijke naam: Amanita muscaria
Een altijd opvallende en tot de verbeelding sprekende paddenstoel; de vliegenzwam. Menig kind heeft zijn of haar ogen uitgekeken bij het zien van deze amaniet. En dit gebeurt nog steeds, maar ook volwassenen kunnen nog altijd genieten van de aanblik van deze rode “rakker”. Ik heb dit jaar van vele kanten gehoord dat er veel en ook grote exemplaren van deze paddenstoel zijn aangetroffen. Dit was misschien wel te wijten aan goede groeiomstandigheden in het vroege najaar. Ruim voldoende vocht en prima, uitnodigende temperaturen om als paddenstoel uit je duivelsei te kruipen.
De hoed van zo'n zwam is een verzamelplaats voor allerlei materialen, die letterlijk uit de lucht komen vallen. Dit kan variëren van: blaadjes, stuivend of opgewoeld zand, plantenresten, maar ook zaden van bomen en planten. Soms ontkomt een paddenstoel niet aan een gift van van een dier en raakt dan geheel of gedeeltelijk bedekt met uitwerpselen. Er zijn overigens plaatjeszwammen waar te nemen, die wat hun groeiplaats betreft juist afhankelijk zijn van mest van dieren. Kijk dus niet raar op van een koeienvlaai bedekt met meerdere paddenstoelen.
De witte stippen en de ring of manchet om de stelen van de vliegenzwam, maar ook van andere paddenstoelen, zijn de resten van het vlies, wat de zich ontwikkelende zwam heeft omringd voordat deze de hoed boven het aardoppervlak uitstak. De stippen zullen afhankelijk van de hoeveelheid neerslag in de groeiperiode op den duur van de hoed afspoelen.
Nadat de paddenstoel zijn sporen heeft verspreid, zal deze afsterven en uiteindelijk verteren. Dit gaat meestal behoorlijk snel. Ondergronds blijft de zwamvlok, indien de omstandigheden goed blijven, overleven en zich ook uitbreiden om het volgende jaar weer nieuwe vruchtlichamen (dus paddenstoelen) bovengronds te sturen. Dit dan ter meerdere eer en glorie van het voortbestaan van de soort. En wij......, wij kunnen dan weer uitzien naar het feest der herkenning: “Ze zijn er weer!”
Foto gemaakt op: 08-10-2010
Afmeting: 4032x3024 pixels / 34,14x25,6 cm; 300 dpi
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E30
Gebruikte lens: Sigma 150mm/2.8 EX DG Macro APO HSM, FT
Diafragma: 6,3
Focuslengte: 150 mm.
Sluitertijd: 1/30
ISO: 200
Statief: Manfrotto tripod
Wetenschappelijke naam: Amanita muscaria
Een altijd opvallende en tot de verbeelding sprekende paddenstoel; de vliegenzwam. Menig kind heeft zijn of haar ogen uitgekeken bij het zien van deze amaniet. En dit gebeurt nog steeds, maar ook volwassenen kunnen nog altijd genieten van de aanblik van deze rode “rakker”. Ik heb dit jaar van vele kanten gehoord dat er veel en ook grote exemplaren van deze paddenstoel zijn aangetroffen. Dit was misschien wel te wijten aan goede groeiomstandigheden in het vroege najaar. Ruim voldoende vocht en prima, uitnodigende temperaturen om als paddenstoel uit je duivelsei te kruipen.
De hoed van zo'n zwam is een verzamelplaats voor allerlei materialen, die letterlijk uit de lucht komen vallen. Dit kan variëren van: blaadjes, stuivend of opgewoeld zand, plantenresten, maar ook zaden van bomen en planten. Soms ontkomt een paddenstoel niet aan een gift van van een dier en raakt dan geheel of gedeeltelijk bedekt met uitwerpselen. Er zijn overigens plaatjeszwammen waar te nemen, die wat hun groeiplaats betreft juist afhankelijk zijn van mest van dieren. Kijk dus niet raar op van een koeienvlaai bedekt met meerdere paddenstoelen.
De witte stippen en de ring of manchet om de stelen van de vliegenzwam, maar ook van andere paddenstoelen, zijn de resten van het vlies, wat de zich ontwikkelende zwam heeft omringd voordat deze de hoed boven het aardoppervlak uitstak. De stippen zullen afhankelijk van de hoeveelheid neerslag in de groeiperiode op den duur van de hoed afspoelen.
Nadat de paddenstoel zijn sporen heeft verspreid, zal deze afsterven en uiteindelijk verteren. Dit gaat meestal behoorlijk snel. Ondergronds blijft de zwamvlok, indien de omstandigheden goed blijven, overleven en zich ook uitbreiden om het volgende jaar weer nieuwe vruchtlichamen (dus paddenstoelen) bovengronds te sturen. Dit dan ter meerdere eer en glorie van het voortbestaan van de soort. En wij......, wij kunnen dan weer uitzien naar het feest der herkenning: “Ze zijn er weer!”
Foto gemaakt op: 08-10-2010
Afmeting: 4032x3024 pixels / 34,14x25,6 cm; 300 dpi
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E30
Gebruikte lens: Sigma 150mm/2.8 EX DG Macro APO HSM, FT
Diafragma: 6,3
Focuslengte: 150 mm.
Sluitertijd: 1/30
ISO: 200
Statief: Manfrotto tripod
