Fotoalbum » Paddenstoelen » Vliegenzwam Boswachterij Schoorl Staatsbosbeheer.
Vliegenzwam Boswachterij Schoorl Staatsbosbeheer.
Amanita muscaria
Copyright © Jan Vink
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Vliegenzwam Boswachterij Schoorl Staatsbosbeheer 1
Wetenschappelijke naam: Amanita muscaria.
Op een grote paddenstoel, rood met witte stippen..... Wie is er niet groot mee geworden? Tegenwoordig kun je het liedje eigenlijk niet meer zingen vanwege het rijmwoord. Wat waren wij toch "groen" vroeger; misschien gelukkig maar.
De vliegenzwam behoort tot de familie van de amanieten en wordt vaak als de meest giftige paddenstoel bestempeld. Het eten van deze plaatjeszwam zal je zeker slecht bekomen, want hij is inderdaad giftig. Zijn neefje de groene knolamaniet spant eigenlijk de kroon wat betreft de giftigheid. Het zelf plukken van paddenstoelen is dus om meerdere redenen zeker af te raden. Sommige soorten zijn zeer zeldzaam, maar ook een foutje in de identificatie is zeer snel gemaakt met soms ver strekkende gevolgen; zelfs de dood is mogelijk. Ook wel belangrijk: Een ander wil er ook van kunnen genieten!
Het verhaal wil, dat in het verleden de hoed werd geweekt in melk. Dit brouwseltje met de daarin opgeloste gifstoffen werd voor de vliegen neergezet. De insecten, die hiervan nipten, leefden daarna volgens de overleveringen niet meer lang en zeker niet meer gelukkig; vandaar de naam vliegenzwam.
Paddenstoelen zijn eigenlijk de vruchtlichamen van schimmels. De onder de grond of boombast (of anders) levende zwamvlok (de schimmeldraden) produceert deze "bloemen" om de sporen (zaden) te verspreiden.
De vliegenzwam spreekt met zijn opvallende kleuren wel het meest tot de verbeelding. Ook het liedje zal hier debet aan (gehad) hebben. Kinderen kunnen gelukkig nog steeds verrukking tonen als zij er één of meerdere waarnemen. Maar ook volwassenen zijn nog heel enthousiast, getuige het oudere echtpaar wat mij op de terugweg naar de parkeerplaats aansprak. Zij namen mijn nonchalant over de schouder gedragen camera waar en besloten mij, om deze reden, deelgenoot te maken van hun waarneming. Ik heb ze daarop heel hartelijk bedankt. In mijn achterhoofd wist ik, dat ik deze vindplaats 's morgens vroeg al had bezocht.
Foto gemaakt op: 15-10-2007
Afmeting: 2560x1920 pixels / 21,67x16,26 cm
Bestanden: tiff / jpeg / raw
Camera: Olympus E1
Gebruikte lens: Sigma 55-200 mm, four-thirds
Diafragma: 10
Focuslengte: 93 mm.
Sluitertijd: 1/160
ISO: 100
Statief: Monopod
Flitser: Ja
Wetenschappelijke naam: Amanita muscaria.
Op een grote paddenstoel, rood met witte stippen..... Wie is er niet groot mee geworden? Tegenwoordig kun je het liedje eigenlijk niet meer zingen vanwege het rijmwoord. Wat waren wij toch "groen" vroeger; misschien gelukkig maar.
De vliegenzwam behoort tot de familie van de amanieten en wordt vaak als de meest giftige paddenstoel bestempeld. Het eten van deze plaatjeszwam zal je zeker slecht bekomen, want hij is inderdaad giftig. Zijn neefje de groene knolamaniet spant eigenlijk de kroon wat betreft de giftigheid. Het zelf plukken van paddenstoelen is dus om meerdere redenen zeker af te raden. Sommige soorten zijn zeer zeldzaam, maar ook een foutje in de identificatie is zeer snel gemaakt met soms ver strekkende gevolgen; zelfs de dood is mogelijk. Ook wel belangrijk: Een ander wil er ook van kunnen genieten!
Het verhaal wil, dat in het verleden de hoed werd geweekt in melk. Dit brouwseltje met de daarin opgeloste gifstoffen werd voor de vliegen neergezet. De insecten, die hiervan nipten, leefden daarna volgens de overleveringen niet meer lang en zeker niet meer gelukkig; vandaar de naam vliegenzwam.
Paddenstoelen zijn eigenlijk de vruchtlichamen van schimmels. De onder de grond of boombast (of anders) levende zwamvlok (de schimmeldraden) produceert deze "bloemen" om de sporen (zaden) te verspreiden.
De vliegenzwam spreekt met zijn opvallende kleuren wel het meest tot de verbeelding. Ook het liedje zal hier debet aan (gehad) hebben. Kinderen kunnen gelukkig nog steeds verrukking tonen als zij er één of meerdere waarnemen. Maar ook volwassenen zijn nog heel enthousiast, getuige het oudere echtpaar wat mij op de terugweg naar de parkeerplaats aansprak. Zij namen mijn nonchalant over de schouder gedragen camera waar en besloten mij, om deze reden, deelgenoot te maken van hun waarneming. Ik heb ze daarop heel hartelijk bedankt. In mijn achterhoofd wist ik, dat ik deze vindplaats 's morgens vroeg al had bezocht.
Foto gemaakt op: 15-10-2007
Afmeting: 2560x1920 pixels / 21,67x16,26 cm
Bestanden: tiff / jpeg / raw
Camera: Olympus E1
Gebruikte lens: Sigma 55-200 mm, four-thirds
Diafragma: 10
Focuslengte: 93 mm.
Sluitertijd: 1/160
ISO: 100
Statief: Monopod
Flitser: Ja
