Fotoalbum » Nieuw » Merel, man, zingend, op de top van een conifeer, Akersloot
Merel, man, zingend, op de top van een conifeer, Akersloot
Turdus merula
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Merel, man, zingend, op de top van een conifeer, Akersloot
Wetenschappelijke naam: Turdus merula
In mijn kinderjaren hadden mijn ouders een echte beestenboel. In de tuin stonden hokken met kippen, sierduiven, postduiven, Turkse tortelduiven, goudfazanten en mijn vader hield thuis en in een schuur op zijn groententuin konijnen. Ik kon van al deze dieren enorm genieten en het bracht ook een voordeel met zich mee: Dieren trekken dieren aan! In onze tuin was het ook altijd een drukke bedoening met vogels, die graag een graantje meepikten van het voer, wat in de tuin terecht kwam.
Merels waren vaste bewoners van ons dierenparadijsje en zij broedden ook vaak in de ligusterhagen die onze tuin van die van de buren aan weerszijden scheidden. Menigmaal kreeg ik van mijn vader een blik in een merelnest voorgeschoteld. Ik kan mij herinneren, dat ik in het voorjaar 's avonds op het kippenhok klom en daar zat te genieten van het gezang van een merelman. Dit op deze manier afbakenen van een territorium kan ik nog steeds erg waarderen.
De merel heeft de overstap gemaakt van schuwe bosvogel naar een vogel met stadse fratsen. Waarom zou je moeilijk doen als je in de bewoonde omgeving gemakkelijk je kostje bij elkaar kunt scharrelen? In vele tuinen is het een vaste gast aan tafel en er wordt dan gezocht naar: wormen, insecten, brood, zaden,bessen en ook fruit wordt zeker niet versmaad. Een wat oudere gerimpelde appel zal door een merel als een lekkernij worden beschouwd. Je kunt de merel ook met een schuin koppie luisterend naar geritsel in de grasmat aantreffen. Wellicht is daar dan wat lekkers te halen.
De merel is een zangvogel, maar dit ten overvloede, en behoort tot de familie van de lijsters. De mannetjes zijn overwegend zwart getint en hebben een donkergele snavel en ring om het oog. De vrouwtjes zijn meer bruin gekleurd en missen de fel gekleurde snavel en ring om het oog.
Per jaar worden twee tot vier legsels uitgebroed. De jongen die uit het ei kruipen zijn in eerste instantie blind en maar zeer spaarzaam “bedonst”. Al snel groeien de veren uit en de onbeholpen jongen vallen na het verlaten van het nest nogal eens ten slachtoffer aan de buurt afschuimende katten. Zij zijn dan nog niet helemaal vliegvaardig.
In de loop van dit jaar (2012) kwam een dodelijk virus onder merels in het nieuws. In Duitsland bleken mogelijk honderdduizenden merels aan dit door muggen overgebracht usutu-virus te zijn bezweken. Deze ziekte blijkt al sinds het jaar 2001 in Europa rond te waren en vooral onder zangvogels zijn slachtoffers te maken. Mussen en zwartkoppen zijn hier ook erg gevoelig voor. Na besmetting overlijden de meeste vogels binnen een paar dagen. In ons land lijkt het tot nu toe nog mee te vallen en dit komt misschien ook wel door een slecht muggenjaar. Eerst maar eens afwachten hoe het komende jaar met dit virus voor onze merels uit gaat pakken. Men verwacht uiteindelijk dat de merels een immuniteit tegen dit virus op zullen bouwen. Laten wij maar hopen, dat dit ook daadwerkelijk en snel staat te gebeuren, want zonder het gezang van de merelmannen wordt het voorjaar een stuk eentoniger.
Foto gemaakt op: 22-04-2011
Afmeting: 3648x2432 pixels / 30,89x20,59 cm
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 50-500 mm., four-thirds
Diafragma: 8
Focuslengte: 500 mm.
Sluitertijd: 1/320
ISO: 200
Statief: Manfrotto tripod