Fotoalbum » Landschap » Zonsopkomst, vlammende zonsopkomst, opkomende zon, in de Groote Peel

Zonsopkomst, vlammende zonsopkomst, opkomende zon, in de Groote Peel

In de Peelgebieden vinden wij de laatste restanten van een bijzonder groot hoogveenmoeras, zoals dat er in het niet eens zo verre verleden op de grens van Limburg en Noord-Brabant gelegen moet hebben. Door turfwinning en ontwatering van het gebied is veel van het hoogveen verdwenen. De laatste stukken worden nu gekoesterd als een bijzonder natuurgebied. Het gebied is toegankelijk, maar het dragen van waterdicht schoeisel of laarzen is meestal toch wel aanbevolen. In de broedtijd van 15 maart tot 15 juli en in de trektijd van 15 oktober tot 1 december zijn alleen de uitgezette wandelroutes en een stukje in het oosten van het gebied  toegankelijk. Dit om de rust voor de vogels te kunnen waarborgen. Op de paden blijven is wel verplicht, maar ik denk ook wel erg verstandig, omdat het nu eenmaal om een moerasgebied gaat en je pardoes in een behoorlijk diep “gat” kunt stappen. De wandelroutes leiden ook over een aantal knuppelbruggen geplaatst over delen van het terrein die echt onbegaanbaar zijn. Vroeger werden voor de ontsluiting van een dergelijk moerasgebied ook vaak ronde stammen neergelegd om een soort van pad te vormen. Zelfs uit de Romeinse tijd zijn overblijfselen van zulke paden aangetroffen.
Het landschap in dit Nationale Park vind ik persoonlijk erg overweldigend. De weidsheid en de vele, vaak erg mooie, vergezichten laten je ervaren hoe nietig wij als mensen eigenlijk maar zijn.
Op deze zaterdagmorgen erg vroeg opgestaan om, samen met een andere fotograaf, bij het krieken van de dag in de Groote Peel aanwezig te kunnen zijn. Het gehoopte heldere weer aan het begin van ochtend heeft zich niet laten zien. Bij zonsopkomst bleek er aan de horizon slecht een smalle band zonder bewolking zichtbaar te zijn. Voor de rest was het zwerk bedekt met een bijna egaal grijze wolkenmassa. Toch wel een kleine tegenslag, maar als natuurfotograaf zoek je altijd naar onderwerpen om te kunnen fotograferen. De smalle strook waardoor de opkomende zon zichtbaar werd zorgde ervoor, dat het net leek alsof de begroeiing in het gebied in vuur en vlam stond. Ook de onderkant van de wolken werd met een mooie gloed belicht. Dit vormde een boeiend schouwspel, maar door het stijgen van de zon verdween het effect alweer vrij snel. Dit moment hadden wij in elk geval wel te pakken. Heerlijk om je dan zo op het maken van de foto's te kunnen richten, waarbij alle facetten van de belichting weer eens uitgeprobeerd konden worden. Zeker met zo'n achtergrond, het grauwe wolkenpakket, probeer ik de iso-waarde laag in te stellen in verband met de ruisgevoeligheid. Dit wordt nog eens versterkt door de langere sluitertijd die gebruikt moest worden.
Ook de wind liet zich niet geheel onbetuigd, waardoor er wel wat beweging te zien is in de berken in dit panorama. Dit heb je echt niet voor het kiezen. De prominent aanwezige grove dennen (Pinus sylvestris) waren beter bestand tegen de kracht van de wind. Het goudgeel van het alom aanwezige pijpenstrootje (Molinia caerulea) licht de voorgrond van dit landschap nog een beetje op.

Foto gemaakt op:     13-10-2012
Afmeting:        3579x2386 pixels / 30,3x20,2 cm cm
Bestanden:        tiff / jpeg
Camera:         Olympus E3
Gebruikte lens:    Sigma 50-500 mm., four-thirds
Diafragma:        18
Focuslengte:        84 mm.
Sluitertijd:        3,2 s.
ISO:            200
Statief:        Manfrotto tripod