Fotoalbum » Landschap » Sneeuw en brokken ijs, op het strand van Heemskerk
Sneeuw en brokken ijs, op het strand van Heemskerk
Copyright © Jan Vink
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Sneeuw en brokken ijs, op het strand van Heemskerk
Nederland is in de ban van Koning Winter! Ongeveer anderhalve week geleden gaf niemand meer iets voor de winter van 2011-2012. Nu is een groot deel van onze bevolking behept met het Elfstendenkoorst-virus. Ook zoiets waar een klein land groot in kan zijn. Ik zal in ieder geval duimen voor het doorgaan van de tot de verbeelding sprekende “Tocht der Tochten”. Eerlijk geschreven ook wel een beetje uit eigenbelang, want ik mag deze winterse omstandigheden en sferen wel. Ik besef echter ook, dat er voor veel mensen heel veel ongemakken en overlast aan het winterweer vast zitten.
Via de media bereikt een groot oeuvre aan ijstermen ons gehoor en ons gezichtsvermogen. Om er zomaar een paar te noemen: bomijs, fondantijs, pukkelijs, pakijs, ijsschotsen en natuurlijk als de dooi inzet kruiend ijs. Dit kleine lijstje is overigens geenszins compleet. Op plekken waar het ijs erg slecht is, wordt zelfs aan heuse ijstransplantatie gedaan. Nog niet met chirurgische precisie, maar wel zodanig dat de “patiënt” er zienderogen op vooruit gaat. Het houdt ons wel allemaal in de greep.
Winter op het strand kan ook hele mooie foto's opleveren en daarom ben ik vandaag maar weer eens naar de grens tussen het zoute water en het koude land getrokken. Op de Noordzee dreven ook allerlei stukken ijs. Schotsen is nog een te groot woord om ze te beschrijven en pakijs was het nog lang niet. De zee was kalm, weer eens wat anders na een uitermate winderige maand januari, waarin je regelmatig bij wijze van spreken “Uit je verschoning woei!” Op het vloedmerk, dit geeft de uiterste grens aan waarop de golven zich bij vloed op het strand begeven, lagen deze brokken ijs. Ik noem ze voor het gemak maar even: schuimijsbrokken. Voor zover ik vast heb kunnen stellen, bestonden deze ijsklompen uit bevroren zeeschuim; niet verwarren met het skelet van de sepia of zeekat (Sepia officinalis); een inktvissensoort die ook in de Noordzee voorkomt. Dit skelet kun je regelmatig vinden op het strand en houders van kanaries hangen deze in de kooi. De vogels eten hier naar mijn mening van om hun kalkvoorraad op peil te houden. Het zeeschuim, waaruit dit schuimijs is samengesteld, zie je als grauwwitte toppen op de koppen van golven of als vlokken over het strand rollen bij harde wind. Een van de bestanddelen hiervan is water, dus het kan bevriezen. IJs is lichter dan water en zal dus drijven. Op die manier kan het door de golven op het strand achtergelaten worden, wanneer deze zich zeewaarts terugtrekken. Het geheel vormde een lang “lint” van klompen ijs over het strand.
In de zee zwom een tweetal zeehonden (Phoca vitulina) vlak onder de kust. Doordat ik niet dichterbij kon komen vanwege een door de eb tijdelijk gevormde lagune bleven zij op respectabele afstand van mijn lens; helaas geen goede foto's van kunnen maken. Misschien een andere keer ….... Ik weet, dat zij in het bezit zijn van een dikke vetlaag en een goede eigen bontjas, maar het zeer koude water zou mij niet lokken. En dan te bedenken, dat deze dieren volop in hun element waren en ook zichtbaar genoten van het rondzwemmen voor de Nederlandse kust in het letterlijk ijskoude zilte nat.
Foto gemaakt op: 04-02-2012
Afmeting: 3648x2432 pixels / 30,89x20,59 cm
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 50-500 mm., four-thirds
Diafragma: 18
Focuslengte: 50 mm.
Sluitertijd: 1/60
ISO: 100
Statief: Manfrotto tripod
Nederland is in de ban van Koning Winter! Ongeveer anderhalve week geleden gaf niemand meer iets voor de winter van 2011-2012. Nu is een groot deel van onze bevolking behept met het Elfstendenkoorst-virus. Ook zoiets waar een klein land groot in kan zijn. Ik zal in ieder geval duimen voor het doorgaan van de tot de verbeelding sprekende “Tocht der Tochten”. Eerlijk geschreven ook wel een beetje uit eigenbelang, want ik mag deze winterse omstandigheden en sferen wel. Ik besef echter ook, dat er voor veel mensen heel veel ongemakken en overlast aan het winterweer vast zitten.
Via de media bereikt een groot oeuvre aan ijstermen ons gehoor en ons gezichtsvermogen. Om er zomaar een paar te noemen: bomijs, fondantijs, pukkelijs, pakijs, ijsschotsen en natuurlijk als de dooi inzet kruiend ijs. Dit kleine lijstje is overigens geenszins compleet. Op plekken waar het ijs erg slecht is, wordt zelfs aan heuse ijstransplantatie gedaan. Nog niet met chirurgische precisie, maar wel zodanig dat de “patiënt” er zienderogen op vooruit gaat. Het houdt ons wel allemaal in de greep.
Winter op het strand kan ook hele mooie foto's opleveren en daarom ben ik vandaag maar weer eens naar de grens tussen het zoute water en het koude land getrokken. Op de Noordzee dreven ook allerlei stukken ijs. Schotsen is nog een te groot woord om ze te beschrijven en pakijs was het nog lang niet. De zee was kalm, weer eens wat anders na een uitermate winderige maand januari, waarin je regelmatig bij wijze van spreken “Uit je verschoning woei!” Op het vloedmerk, dit geeft de uiterste grens aan waarop de golven zich bij vloed op het strand begeven, lagen deze brokken ijs. Ik noem ze voor het gemak maar even: schuimijsbrokken. Voor zover ik vast heb kunnen stellen, bestonden deze ijsklompen uit bevroren zeeschuim; niet verwarren met het skelet van de sepia of zeekat (Sepia officinalis); een inktvissensoort die ook in de Noordzee voorkomt. Dit skelet kun je regelmatig vinden op het strand en houders van kanaries hangen deze in de kooi. De vogels eten hier naar mijn mening van om hun kalkvoorraad op peil te houden. Het zeeschuim, waaruit dit schuimijs is samengesteld, zie je als grauwwitte toppen op de koppen van golven of als vlokken over het strand rollen bij harde wind. Een van de bestanddelen hiervan is water, dus het kan bevriezen. IJs is lichter dan water en zal dus drijven. Op die manier kan het door de golven op het strand achtergelaten worden, wanneer deze zich zeewaarts terugtrekken. Het geheel vormde een lang “lint” van klompen ijs over het strand.
In de zee zwom een tweetal zeehonden (Phoca vitulina) vlak onder de kust. Doordat ik niet dichterbij kon komen vanwege een door de eb tijdelijk gevormde lagune bleven zij op respectabele afstand van mijn lens; helaas geen goede foto's van kunnen maken. Misschien een andere keer ….... Ik weet, dat zij in het bezit zijn van een dikke vetlaag en een goede eigen bontjas, maar het zeer koude water zou mij niet lokken. En dan te bedenken, dat deze dieren volop in hun element waren en ook zichtbaar genoten van het rondzwemmen voor de Nederlandse kust in het letterlijk ijskoude zilte nat.
Foto gemaakt op: 04-02-2012
Afmeting: 3648x2432 pixels / 30,89x20,59 cm
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 50-500 mm., four-thirds
Diafragma: 18
Focuslengte: 50 mm.
Sluitertijd: 1/60
ISO: 100
Statief: Manfrotto tripod
