Fotoalbum » Landschap » Knotwilg, in de Hempolder, Akersloot

Knotwilg, in de Hempolder, Akersloot
Wetenschappelijke naam: Salix

Wat is de knotwilg eigenlijk een heerlijke boom. Het is een echte “cultuurboom”. Alleen door menselijk toedoen kan een knotwilg bestaan. Wij grijpen in door de boom, door middel van snoeien, te dwingen een soort van pruik te vormen. Verwaarlozen wij de knotwilg vervolgens, dan is de boom geen lang leven beschoren. Op geregelde tijdstippen moet een knot onder het mes van de wilgenknotters. Vergelijk het met een huisbezoek van een kapper. De knotploeg, meestal is het een groep van enthousiaste vrijwilligers, gaat eens in de drie of vier jaar bij de knotbomen langs om ze van hun staken te ontdoen. De frequentie is natuurlijk geheel afhankelijk van de snelheid waarmee de takken groeien. Voorkomen moet worden, dat de takken onder hun eigen gewicht gaan afbreken. Dit spontane “snoeien” zou er namelijk voor kunnen zorgen, dat de knot en zelfs de stam van de wilg in kwestie splijt. De boom wordt dan wel grimmiger (vind ik eigenlijk mooier) van uiterlijk, maar de levensduur wordt dan vaak ernstig ingekort. Dus onderhoud is en blijft noodzakelijk, want anders verdwijnen de knotwilgen uit ons landschap. En laten wij eerlijk zijn: Wat is een polder zonder knotwilgen?
Er zijn meerdere bomen die het knotten goed verdragen, zoals bijvoorbeeld: de populier (Populus) en de es (Fraxinus excelsior). Het knotten is uit nood geboren. In het verleden werden de takken van bomen gebruikt als geriefhout. Het diende de mens tot nut. Het hout werd gebruikt als stookhout voor kachel en oven, maar ook voor het maken van stelen voor het gereedschap, vooral van essenhout, en palen voor de afrastering. Ook maakt men nu nog steeds voorwerpen van wilgentenen, dat zijn dunnen twijgen van de wilg: vlechtwerk schuttingen, manden, eendenkorven en ook zinkstukken, die worden toegepast in de waterbouw; bijvoorbeeld bij de aanleg en het onderhoud van dijken.
Wilgenhout gaat niet lang mee; het behoort tot de zachte houtsoorten. Daarentegen groeit het hout wel enorm snel en het is dus weer redelijk snel voorradig. Blijft het hout onder water, dan zal het door zuurstofgebrek niet snel verteren. Zodra er zuurstof bijkomt en hout door weersinvloeden regelmatig vochtig wordt, begint het afbraakproces.
De knot op deze foto staat dichtbij de werkschuur van Landschap Noord-Holland in de Hempolder bij Akersloot. Na vele dagen van grauw weer was vandaag eindelijk de zon weer eens van de partij. Wat ziet de wereld er dan gelijk weer anders uit. De compositie met de knotwilg, het aan twee kanten uit het zicht verdwijnende water, het damhek en de goudgele rietkragen moest gewoonweg vastgelegd worden. Wat een heerlijk stukje oerhollands landschap.

Foto gemaakt op:     02-01-2013
Afmeting:        4032x3024 pixels / 34,14x25,6 cm; 300 dpi
Bestanden:        tiff / jpeg
Camera:         Olympus E30
Gebruikte lens:    Zuiko 14-45 mm., four-thirds
Diafragma:        20
Focuslengte:        18 mm.
Sluitertijd:        1/13
ISO:            100
Statief:        Manfrotto tripod