Fotoalbum » Landschap » Duinafslag, duinerosie, zeewering, duinenrij, strand Heemskerk

Duinafslag, duinerosie, zeewering, duinenrij, strand Heemskerk

“Duin belopen is zeewering slopen”; dit kon je vroeger lezen op borden die langs de zeereep in de duinen geplaatst waren. De strand- en duinbezoekers werden met deze teksten gewezen op het gevaar van duinerosie door betreding. De begroeiing van onze duinen, zoals: helmgras (Ammophila arenaria), biestarwegras (Elytrigia juncea (subsp. boreoatlantica) en zandhaver (Leymus arenarius), zou door het belopen teveel te leiden hebben, waardoor de wind en het water vrij spel zouden hebben met het zand. Onze duinen liepen het reële gevaar af te kalven en hun zeewerende functie te verliezen. De strijd tegen het water en het feit dat grote delen van ons land beneden zeeniveau liggen, doet ons nog steeds het ergste vrezen. Voeg daarbij het scenario van een steeds verder opwarmende aarde en de stijging van de zeespiegel door het smelten van gletsjers en het ijs van de poolkappen, door deze “global warming”. Ons landje is duidelijk afhankelijk van een goede kustverdediging en dat is een gegeven dat geen mens in twijfel zal trekken.
Het kan aan mij liggen, want de waarneming van zaken is met het stijgen der jaren natuurlijk anders geworden, maar gevoelsmatig zeg ik al lopend op het strand, dat onze duinen in de zeereep het zwaar te verduren hebben. Wandelend in noordelijke richting over het strand bij Heemskerk kun je de erosie van de duinen goed waarnemen. De duinenrij wordt dunner en er lijken op sommige plekken wel hele happen uit genomen te zijn. De natuur kan eventuele schade zelf herstellen. Een goed voorbeeld hiervan vormt De Kerf Bij Schoorl. Men heeft daar de zeereep voor een deel afgegraven in de hoop een soort slufter te kunnen creëren, zoals die van nature op Texel voorkomt. De natuur heeft daar vooralsnog een stokje voor gestoken, want er ontstaat alweer een aardige zandwal. De zee kan hier nog maar met de grootste moeite overheen slaan, zodat het zoute zeewater niet vrijelijk met de getijden mee in en uit kan stromen. De opzet was dat de vallei een aantal keren per jaar vol zou stromen met het zilte nat. Er is volgens mij nu een vliegende storm nodig om het zeewater over de zandwal heen te laten slaan.
Wij helpen de natuur een handje als het gaat om onze kustverdediging door regelmatig zand op te spuiten. De ene keer letterlijk op het strand en een andere keer op de vooroever; dus nog in de zee. Tussen Ter Heijde en Kijkduin heeft men een heuse zandmotor opgeworpen. Dit is een uit opgespoten zand ontstaan eiland voor de kust. Wind en water zullen het zand langs de kust gaan verspreiden en zo bijdragen aan de versterking van onze kust. Het wordt bouwen met de natuur genoemd.
Op deze foto is de afslag van de duinen duidelijk te zien. Ook vandaag stond er veel wind en het zand stoof laag over het strand. De korrels zijn dus altijd in beweging en zullen misschien wel weer rust vinden in de luwte en zo kan zich dan een pril en jong duintje vormen. Als bovengenoemde grassen zich hierop kunnen vestigen zal het zand nog beter vastgehouden worden en kan  het duin verder groeien.

Foto gemaakt op:     02-02-2013
Afmeting:        4032x3024 pixels / 34,14x25,6 cm; 300 dpi
Bestanden:        tiff / jpeg
Camera:         Olympus E30
Gebruikte lens:    Zuiko 14-45 mm., four-thirds
Diafragma:        18
Focuslengte:        14 mm.
Sluitertijd:        1/50
ISO:            100
Statief:        Manfrotto tripod