Fotoalbum » Zoogdieren » Ree, reegeit, Amsterdamse Waterleiding Duinen
Ree, reegeit, Amsterdamse Waterleiding Duinen
Capreolus capreolus
Copyright © Jan Vink
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Ree, reegeit, Amsterdamse Waterleiding Duinen
Wetenschappelijke naam: Capreolus capreolus
Zo aan het einde van mijn wandeltocht van vandaag stuitte ik in het terrein op twee reeën. Het ging om een reegeit en een vrij jonge reebok. Bij de laatste waren er twee spiesen in bastgewei op het koppie te zien. Dit bokje was duidelijk de schuwste van het stel en hij hield zich iedere keer half schuil achter bladerloze struiken. Een soort van verstoppertje; als ik jou niet (goed) zie, zie jij mij niet. De reegeit liet zich een tijdlang goed bekijken en ik heb van haar dan ook een aantal foto's kunnen maken.
Wat mij daarbij opviel, was het feit, dat het dier de afgelopen winter behoorlijk aan vetreserve had ingeleverd. Ik vond haar nogal schonkig. De toestand van de begroeiing was nu nog niet van dien aard, dat er sprake zou kunnen zijn van een snelle opvetting. Het gele, verdorde gras staat nu eenmaal niet garant voor een hoge voedingswaarde en de bomen en struiken hebben nog geen jonge blaadjes waar lekker van geknabbeld kan worden. Het is, na de afgelopen winter, gewoon nog armoe troef wat betreft het eten in de natuur. De ratten liggen spreekwoordelijk dood voor de voorraadkast.
Deze ree-dame stak haar tong uit. Het zal niet naar mij geweest zijn, maar meer te maken hebben met het grazen, geen hoge voedingswaarde maar het vult de maag toch, wat zij even daarvoor had gedaan.
De temperaturen gaan nu weer duidelijk stijgen en de planten zullen zich in rap tempo gaan ontwikkelen. Het loopt per slot van rekening iets achter in vergelijking met de afgelopen jaren. Verse aanvoer van voedsel is dus onderweg en dat zal de herbivoren (planteneters) weer goed gaan doen. Deze reeën hebben deze winter met veel vorst en sneeuw overleefd. Er zullen ook genoeg dieren de winter-eindstreep niet gehaald hebben. De natuur is hard en alleen de sterksten zullen het voorjaar halen. Dit is een gegeven! Het is wel een voordeel voor de soort als geheel. De “toppertjes” geven straks hun genen weer door met een sterker nageslacht als gevolg. Dit heet natuurlijke selectie en is in de strijd om het bestaan van groot belang.
Foto gemaakt op: 13-03-2010
Afmeting: 3648x2736 pixels / 30,89x23,16 cm
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 50-500 mm., four-thirds
Diafragma: 10
Focuslengte: 500 mm.
Sluitertijd: 1/125
ISO: 200
Statief: Manfrotto tripod
Wetenschappelijke naam: Capreolus capreolus
Zo aan het einde van mijn wandeltocht van vandaag stuitte ik in het terrein op twee reeën. Het ging om een reegeit en een vrij jonge reebok. Bij de laatste waren er twee spiesen in bastgewei op het koppie te zien. Dit bokje was duidelijk de schuwste van het stel en hij hield zich iedere keer half schuil achter bladerloze struiken. Een soort van verstoppertje; als ik jou niet (goed) zie, zie jij mij niet. De reegeit liet zich een tijdlang goed bekijken en ik heb van haar dan ook een aantal foto's kunnen maken.
Wat mij daarbij opviel, was het feit, dat het dier de afgelopen winter behoorlijk aan vetreserve had ingeleverd. Ik vond haar nogal schonkig. De toestand van de begroeiing was nu nog niet van dien aard, dat er sprake zou kunnen zijn van een snelle opvetting. Het gele, verdorde gras staat nu eenmaal niet garant voor een hoge voedingswaarde en de bomen en struiken hebben nog geen jonge blaadjes waar lekker van geknabbeld kan worden. Het is, na de afgelopen winter, gewoon nog armoe troef wat betreft het eten in de natuur. De ratten liggen spreekwoordelijk dood voor de voorraadkast.
Deze ree-dame stak haar tong uit. Het zal niet naar mij geweest zijn, maar meer te maken hebben met het grazen, geen hoge voedingswaarde maar het vult de maag toch, wat zij even daarvoor had gedaan.
De temperaturen gaan nu weer duidelijk stijgen en de planten zullen zich in rap tempo gaan ontwikkelen. Het loopt per slot van rekening iets achter in vergelijking met de afgelopen jaren. Verse aanvoer van voedsel is dus onderweg en dat zal de herbivoren (planteneters) weer goed gaan doen. Deze reeën hebben deze winter met veel vorst en sneeuw overleefd. Er zullen ook genoeg dieren de winter-eindstreep niet gehaald hebben. De natuur is hard en alleen de sterksten zullen het voorjaar halen. Dit is een gegeven! Het is wel een voordeel voor de soort als geheel. De “toppertjes” geven straks hun genen weer door met een sterker nageslacht als gevolg. Dit heet natuurlijke selectie en is in de strijd om het bestaan van groot belang.
Foto gemaakt op: 13-03-2010
Afmeting: 3648x2736 pixels / 30,89x23,16 cm
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 50-500 mm., four-thirds
Diafragma: 10
Focuslengte: 500 mm.
Sluitertijd: 1/125
ISO: 200
Statief: Manfrotto tripod
