Fotoalbum » Zoogdieren » Ree, reebok in de Amsterdamse Waterleiding Duinen
Ree, reebok in de Amsterdamse Waterleiding Duinen
Capreolus capreolus
Copyright © Jan Vink
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Ree, reebok in de Amsterdamse Waterleiding Duinen
Wetenschappelijke naam: Capreolus capreolus.
Toen ik vanmorgen de parkeerplaats bij de Oase op reed, schrok ik behoorlijk; wat een auto's. Heel veel joggers en andere sporters hadden blijkbaar alleen of in groepsverband het plan opgevat de opgedane calorieën van de afgelopen feestdagen aan te pakken. Nu was ik zelf ook wel wat later in verband met het beschikbare licht. Gelukkig ben ik er niet gevoelig voor, maar je zou er zelf haast somber van worden. Al na een kleine wandeling bleken alle sportievelingen een andere route gekozen te hebben.
Al lopend over een pad nam ik deze eenzame reebok waar. Naast damherten (Dama dama) komen ook reeën voor in deze duinen; zij het in mindere aantallen. Misschien heeft het ree het wel moeilijk door de grote aantallen damherten.
Het gewei van de reebok is duidelijk minder groot dan dat van andere herten en het ontwikkelt zich in de wintermaanden. Vandaar dat de bast het gewei nog bedekt. Tussen het afwerpen van het oude gewei en het vegen van het nieuwe zit ongeveer vijf maanden.
De reeën in dit duingebied zijn in het algemeen schuwer dan de damherten. Ik had het gevoel de bok eerder gespot te hebben dan andersom, als je je niets verbeeldt, ben je ook niets; denk ik dan maar! Ik maak me wat dat betreft overigens nog steeds geen illusies Het koude weer, misschien wel in combinatie met voedselgebrek, kan het vluchtgedrag ook wel, voor mij dan, in positieve zin beïnvloed hebben. We hebben elkaar best wel een tijdje kunnen bekijken. Het ree trok zich uiteindelijk rustig verder terug in het bos.
De verklaring voor de eenzaamheid kan liggen in het feit dat oudere reebokken in het voorjaar als eersten een goed territorium bezetten. Er is dus sprake van een rangorde op basis van leeftijd.(ouderdom). Zij krijgen hiermee dus vaak de beste plekken in een terrein. Van voorjaar is vandaag nog geen enkele sprake. Maar ja ... wat weet zo'n ree, wat wij niet weten?
Door de geringe hoeveelheid licht was een lange sluitertijd (1/10 sec.) naast een hogere iso-waarde noodzakelijk. Het valt mij eigenlijk 100 % mee, dat er nog een foto van zo'n kwaliteit op de sensor gekomen is. Het statief en alweer de image stabilizer hebben hun nut zeker weer bewezen.
Foto gemaakt op: 03-01-2009
Afmeting: 3648x2736 pixels / 30,89x23,16 cm
Bestanden: tiff / jpeg / raw
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 50-500 mm, four-thirds
Diafragma: 8
Focuslengte: 228 mm.
Sluitertijd: 1/10
ISO: 400
Statief: Manfrotto tripod
Wetenschappelijke naam: Capreolus capreolus.
Toen ik vanmorgen de parkeerplaats bij de Oase op reed, schrok ik behoorlijk; wat een auto's. Heel veel joggers en andere sporters hadden blijkbaar alleen of in groepsverband het plan opgevat de opgedane calorieën van de afgelopen feestdagen aan te pakken. Nu was ik zelf ook wel wat later in verband met het beschikbare licht. Gelukkig ben ik er niet gevoelig voor, maar je zou er zelf haast somber van worden. Al na een kleine wandeling bleken alle sportievelingen een andere route gekozen te hebben.
Al lopend over een pad nam ik deze eenzame reebok waar. Naast damherten (Dama dama) komen ook reeën voor in deze duinen; zij het in mindere aantallen. Misschien heeft het ree het wel moeilijk door de grote aantallen damherten.
Het gewei van de reebok is duidelijk minder groot dan dat van andere herten en het ontwikkelt zich in de wintermaanden. Vandaar dat de bast het gewei nog bedekt. Tussen het afwerpen van het oude gewei en het vegen van het nieuwe zit ongeveer vijf maanden.
De reeën in dit duingebied zijn in het algemeen schuwer dan de damherten. Ik had het gevoel de bok eerder gespot te hebben dan andersom, als je je niets verbeeldt, ben je ook niets; denk ik dan maar! Ik maak me wat dat betreft overigens nog steeds geen illusies Het koude weer, misschien wel in combinatie met voedselgebrek, kan het vluchtgedrag ook wel, voor mij dan, in positieve zin beïnvloed hebben. We hebben elkaar best wel een tijdje kunnen bekijken. Het ree trok zich uiteindelijk rustig verder terug in het bos.
De verklaring voor de eenzaamheid kan liggen in het feit dat oudere reebokken in het voorjaar als eersten een goed territorium bezetten. Er is dus sprake van een rangorde op basis van leeftijd.(ouderdom). Zij krijgen hiermee dus vaak de beste plekken in een terrein. Van voorjaar is vandaag nog geen enkele sprake. Maar ja ... wat weet zo'n ree, wat wij niet weten?
Door de geringe hoeveelheid licht was een lange sluitertijd (1/10 sec.) naast een hogere iso-waarde noodzakelijk. Het valt mij eigenlijk 100 % mee, dat er nog een foto van zo'n kwaliteit op de sensor gekomen is. Het statief en alweer de image stabilizer hebben hun nut zeker weer bewezen.
Foto gemaakt op: 03-01-2009
Afmeting: 3648x2736 pixels / 30,89x23,16 cm
Bestanden: tiff / jpeg / raw
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 50-500 mm, four-thirds
Diafragma: 8
Focuslengte: 228 mm.
Sluitertijd: 1/10
ISO: 400
Statief: Manfrotto tripod
