Fotoalbum » Zoogdieren » Damhert, hinden met kalfjes, Amsterdamse Waterleiding Duinen
Damhert, hinden met kalfjes, Amsterdamse Waterleiding Duinen
Dama dama
Copyright © Jan Vink
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Damhert, hinden met kalfjes, Amsterdamse Waterleiding Duinen
Wetenschappelijke naam: Dama dama
De jonge damherten (kalfjes) beginnen zo langzamerhand het kleuterbestaan in te ruilen voor de pré-pubertijd. De groei van pasgeborene naar de volwassenheid gaat bij dieren vaak heel snel. De jeugd moet heel vlot leren op eigen benen te staan en te lopen. Dit is een vereiste om te overleven in de natuur. Er is geen genade voor dieren, die om welke reden dan ook niet mee kunnen komen. Of er op deze manier sprake is van een gelukkige jeugd? Ik zou het niet weten, maar wij weten allemaal dat jonge dieren erg speels kunnen zijn. Jeugdige onbezonnenheid is hen dus niet vreemd en vaak moet een ouder haar jong tot de orde roepen. De jonge damherten sluiten zich de eerste winter meestal aan bij een roedel hinden. Het volgende jaar zal er voor het eerste een geweitje op de kop van de jonge bokken gaan groeien en gedurende de jaren daarna zal dit gewei steeds groter worden. Het lijkt mij een hele last om zo'n groot gewei te moeten torsen. Hoe zal het dan voelen, als in het voorjaar (april / mei) het gewei afgestoten wordt? Deze “verlichting” duurt echter niet lang, want al snel zal zich een nieuw gewei op de kop vormen.
Het licht was mij vanmorgen wel genadig op het moment dit ik dit groepje damherten ontmoette. Schitterend hoe de zon deze hinden met kalfjes in de spotlight zette. Het terrein werd verkend en de jonge herten probeerden de eetbaarheid van verschillende vindsels uit. Er was er zelfs één die een dode tak op smaak testte. Het leek mij zomaar een aardig droge hap en het kalf was blijkbaar dezelfde mening toegedaan. Als zijnde oneetbaar werd de tak weer op de grond gegooid.
De dieren uit dit kleine roedel kuierden op hun gemak door de duinen. Er zijn voor deze dieren geen natuurlijke vijanden en de mens wordt in hun territorium gedoogd, mits hij/zij zich niet al te opdringerig gedraagt. Komt de “tweebener” toch te dichtbij, dan maken de dieren zich uit de hoeven.
De zomervacht is mooi bruin-oranje van kleur en heeft een onregelmatig vlekkenpatroon. In een bos waar het licht door de bladeren op de bosbodem valt, vallen de dieren door hun tekening juist minder op. Naar de winter toe wordt de vacht ingewisseld voor de wintervacht. Deze heeft een meer egaal bruine kleur op de rug, nek en kop. De hals, borst en buik zijn meestal lichter van kleur. Deze vacht is ook anders qua samenstelling, omdat er voor het koude seizoen veel meer isolatie nodig is.
Foto gemaakt op: 14-08-2010
Afmeting: 3648x2432 pixels / 30,89x20,59 cm; 300 dpi
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 50-500 mm., four-thirds
Diafragma: 10
Focuslengte: 390 mm.
Sluitertijd: 1/200
ISO: 200
Statief: Manfrotto tripod
Wetenschappelijke naam: Dama dama
De jonge damherten (kalfjes) beginnen zo langzamerhand het kleuterbestaan in te ruilen voor de pré-pubertijd. De groei van pasgeborene naar de volwassenheid gaat bij dieren vaak heel snel. De jeugd moet heel vlot leren op eigen benen te staan en te lopen. Dit is een vereiste om te overleven in de natuur. Er is geen genade voor dieren, die om welke reden dan ook niet mee kunnen komen. Of er op deze manier sprake is van een gelukkige jeugd? Ik zou het niet weten, maar wij weten allemaal dat jonge dieren erg speels kunnen zijn. Jeugdige onbezonnenheid is hen dus niet vreemd en vaak moet een ouder haar jong tot de orde roepen. De jonge damherten sluiten zich de eerste winter meestal aan bij een roedel hinden. Het volgende jaar zal er voor het eerste een geweitje op de kop van de jonge bokken gaan groeien en gedurende de jaren daarna zal dit gewei steeds groter worden. Het lijkt mij een hele last om zo'n groot gewei te moeten torsen. Hoe zal het dan voelen, als in het voorjaar (april / mei) het gewei afgestoten wordt? Deze “verlichting” duurt echter niet lang, want al snel zal zich een nieuw gewei op de kop vormen.
Het licht was mij vanmorgen wel genadig op het moment dit ik dit groepje damherten ontmoette. Schitterend hoe de zon deze hinden met kalfjes in de spotlight zette. Het terrein werd verkend en de jonge herten probeerden de eetbaarheid van verschillende vindsels uit. Er was er zelfs één die een dode tak op smaak testte. Het leek mij zomaar een aardig droge hap en het kalf was blijkbaar dezelfde mening toegedaan. Als zijnde oneetbaar werd de tak weer op de grond gegooid.
De dieren uit dit kleine roedel kuierden op hun gemak door de duinen. Er zijn voor deze dieren geen natuurlijke vijanden en de mens wordt in hun territorium gedoogd, mits hij/zij zich niet al te opdringerig gedraagt. Komt de “tweebener” toch te dichtbij, dan maken de dieren zich uit de hoeven.
De zomervacht is mooi bruin-oranje van kleur en heeft een onregelmatig vlekkenpatroon. In een bos waar het licht door de bladeren op de bosbodem valt, vallen de dieren door hun tekening juist minder op. Naar de winter toe wordt de vacht ingewisseld voor de wintervacht. Deze heeft een meer egaal bruine kleur op de rug, nek en kop. De hals, borst en buik zijn meestal lichter van kleur. Deze vacht is ook anders qua samenstelling, omdat er voor het koude seizoen veel meer isolatie nodig is.
Foto gemaakt op: 14-08-2010
Afmeting: 3648x2432 pixels / 30,89x20,59 cm; 300 dpi
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 50-500 mm., four-thirds
Diafragma: 10
Focuslengte: 390 mm.
Sluitertijd: 1/200
ISO: 200
Statief: Manfrotto tripod
