Fotoalbum » Zoogdieren » Damhert, damhertje, kalf, jong dier, Amsterdamse Waterleiding Duinen
Damhert, damhertje, kalf, jong dier, Amsterdamse Waterleiding Duinen
Dama dama
Copyright © Jan Vink
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Damhert, damhertje, kalf, jong dier, Amsterdamse Waterleiding Duinen
Wetenschappelijke naam: Dama dama
Na een mistige start van de ochtend kreeg de zon steeds meer kracht en priemde door de mist, waardoor het zicht al snel veel beter werd. In het damhertenleven speelt zich nu een heel drukke tijd af; de bronstperiode (de paartijd). Het blijft een toch wel speciale ervaring om de burlende bokken te horen, terwijl deze dieren anders zo zwijgzaam zijn om maar niet op te vallen.
Het liefst volg ik de kleine paadjes of de wildwissels. Het laatste zijn de min of meer vaste routes die dieren door hun territorium volgen. Deze zijn soms verrekte moeilijk begaanbaar en ik loop dan ook regelmatig vast. Ook langs de grotere gebaande “wegen” in deze duinen kom je af en toe voor leuke toevallige ontmoetingen te staan. Dit damhertje (met een hoog Bambi-gehalte) keek mij van zeer geringe afstand als gebiologeerd aan. Het dier gunde mij zelfs zoveel tijd dat ik verschillende opnames heb kunnen maken. Omdat vanuit een nabijgelegen bospad een oma met haar kleinzoon verscheen, die op vrij luide wijze een jogger naar de weg vroegen, koos dit hertje het hazenpad en rende snel de beschutting van het bos weer in. Jammer dat de ontmoeting op deze manier eindigde. Het viel de beide verdwaalden wel tegen, dat zij nog een aardige wandeling naar de uitgang voor de boeg hadden. Toch werd ook ik nog even aangesproken met de tip, dat er verderop een bok heerlijk lag te rusten en goed zichtbaar was vanaf het pad. “Hij ligt er klaar voor!”, zo werd mij verteld.
De beheerders van het duinterrein hadden bij de ingang via een brief uitdrukkelijk gevraagd om de dieren te ontzien en een gepaste afstand te bewaren. Er werd de bezoekers zelfs op gewezen dat het gebied alleen toegankelijk is vanaf zonsopkomst tot zonsondergang. De boswachters controleren hier nadrukkelijker op. Eigenlijk jammer, dat zo'n mededeling gedaan moet worden. Als iedereen zich aan de “spelregels” houdt, is het belang van de recreant en de natuur aan beide kanten gediend. De regels in deze duinen zijn toch al ruimschoots soepeler dan in de meeste andere natuurgebieden in ons land. De gepaste afstand bewaren tot de dieren is echter wel eens moeilijk, als zij zo pal voor je neus langs een pad gaan liggen of naar je staan kijken. En dat geluk moet je soms gewoonweg hebben.
Foto gemaakt op: 23-10-2009
Afmeting: 3648x2736 pixels / 30,89x23,16 cm
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 50-500 mm, four-thirds
Diafragma: 10
Focuslengte: 246 mm.
Sluitertijd: 1/30
ISO: 200
Statief: Manfrotto tripod
Wetenschappelijke naam: Dama dama
Na een mistige start van de ochtend kreeg de zon steeds meer kracht en priemde door de mist, waardoor het zicht al snel veel beter werd. In het damhertenleven speelt zich nu een heel drukke tijd af; de bronstperiode (de paartijd). Het blijft een toch wel speciale ervaring om de burlende bokken te horen, terwijl deze dieren anders zo zwijgzaam zijn om maar niet op te vallen.
Het liefst volg ik de kleine paadjes of de wildwissels. Het laatste zijn de min of meer vaste routes die dieren door hun territorium volgen. Deze zijn soms verrekte moeilijk begaanbaar en ik loop dan ook regelmatig vast. Ook langs de grotere gebaande “wegen” in deze duinen kom je af en toe voor leuke toevallige ontmoetingen te staan. Dit damhertje (met een hoog Bambi-gehalte) keek mij van zeer geringe afstand als gebiologeerd aan. Het dier gunde mij zelfs zoveel tijd dat ik verschillende opnames heb kunnen maken. Omdat vanuit een nabijgelegen bospad een oma met haar kleinzoon verscheen, die op vrij luide wijze een jogger naar de weg vroegen, koos dit hertje het hazenpad en rende snel de beschutting van het bos weer in. Jammer dat de ontmoeting op deze manier eindigde. Het viel de beide verdwaalden wel tegen, dat zij nog een aardige wandeling naar de uitgang voor de boeg hadden. Toch werd ook ik nog even aangesproken met de tip, dat er verderop een bok heerlijk lag te rusten en goed zichtbaar was vanaf het pad. “Hij ligt er klaar voor!”, zo werd mij verteld.
De beheerders van het duinterrein hadden bij de ingang via een brief uitdrukkelijk gevraagd om de dieren te ontzien en een gepaste afstand te bewaren. Er werd de bezoekers zelfs op gewezen dat het gebied alleen toegankelijk is vanaf zonsopkomst tot zonsondergang. De boswachters controleren hier nadrukkelijker op. Eigenlijk jammer, dat zo'n mededeling gedaan moet worden. Als iedereen zich aan de “spelregels” houdt, is het belang van de recreant en de natuur aan beide kanten gediend. De regels in deze duinen zijn toch al ruimschoots soepeler dan in de meeste andere natuurgebieden in ons land. De gepaste afstand bewaren tot de dieren is echter wel eens moeilijk, als zij zo pal voor je neus langs een pad gaan liggen of naar je staan kijken. En dat geluk moet je soms gewoonweg hebben.
Foto gemaakt op: 23-10-2009
Afmeting: 3648x2736 pixels / 30,89x23,16 cm
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 50-500 mm, four-thirds
Diafragma: 10
Focuslengte: 246 mm.
Sluitertijd: 1/30
ISO: 200
Statief: Manfrotto tripod
