Fotoalbum » Vogels » Zwartkop, man, zingend, fluitend, Amsterdamse Waterleiding Duinen
Zwartkop, man, zingend, fluitend, Amsterdamse Waterleiding Duinen
Silvia atricapilla
Copyright © Jan Vink
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Zwartkop, man, zingend, fluitend, Amsterdamse Waterleiding Duinen
Wetenschappelijke naam: Silvia atricapilla
De zwartkop profiteert duidelijk van het veranderde bosbeheer. De zangvogel komt tegenwoordig als talrijke broedvogel voor in ons land. De meeste zwartkoppen trekken voor de winter weg naar het Middellandse Zeegebied en een kleiner aantal overwintert in Nederland. Het verspreidingsgebied is geheel Europa met uitzondering van het hoge noorden. Zelfs tot in West-Siberië laat de zwartkop zijn gezang horen.
Je kunt de zwartkop tegenkomen in loofbossen en gemengde bossen met een weelderige onderbegroeiing. Dichte bramenstruiken zijn de favoriete broedplaatsen van de zwartkoppen. Soms worden twee legsels per jaar uitgebroed. Het voedsel bestaat uit insecten.
Het mannetje doet zijn naam eer aan. Het verenpak is grijs met een zwarte kap op de kop. Het vrouwtje is grijs-bruin met een rood gekleurd kapje op de kop. De kleur van deze kap wordt ook wel omschreven als roestbruin.
De zang van de zwartkop man begint vaak met een soort gekwetter en gaat daarna over een melodieus deuntje. Ik heb er vandaag enige tijd van mogen genieten. Ik moet bekennen, dat ik de verschillende zangvogels maar moeilijk aan hun gezang kan herkennen. Een paar zangers zingen zo onmiskenbaar of heb ik al zo vaak gehoord, dat ik die er wel tussenuit kan halen. Het is nog maar de vraag of ik de zang van de zwartkop na vandaag nog kan herkennen. Misschien moet ik toch maar eens naar een cd met vogelzang gaan luisteren; of dat mij veel verder kan helpen ….? Van een koolmees (Parus major) is bijvoorbeeld bekend, dat de zang kan bestaan uit wel zestig verschillende deuntjes. Ga er dus maar aan staan …...
Dit zwartkop mannetje liet zich in eerste instantie slecht zien en vloog op een gegeven moment zelfs even weg. Meestal wacht ik dan enige tijd, omdat een zangplek vaak meerdere keren of zelfs steeds bezocht wordt. Misschien wel nieuwsgierig geworden door mijn aanwezigheid kwam dit mannetje toch dichterbij. Tussen de vele takken met uitlopend groen was hij maar moeilijk zichtbaar. Uiteindelijk liet hij zich redelijk vrij bewonderen. Het liefst zou ik een geheel vrije positie zien, maar je kunt als natuurfotograaf nu eenmaal niets afdwingen. Omdat dit mijn eerste keer was dat ik de zwartkop vast kon leggen, ben ik er wel blij mee. Meestal zit deze zangvogel verscholen in het struikgewas en laat zich wel goed horen, maar niet vaak zien.
De zwartkopman op de foto zit wel in zijn natuurlijke biotoop en over enige tijd moet je je best doen om ze nog waar te kunnen nemen.
Foto gemaakt op: 30-04-2012
Afmeting: 3299x2474 pixels / 27,93x20,95 cm; 300 dpi
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 50-500 mm., four-thirds
Diafragma: 6,3
Focuslengte: 500 mm.
Sluitertijd: 1/160
ISO: 100
Statief: Manfrotto tripod
Wetenschappelijke naam: Silvia atricapilla
De zwartkop profiteert duidelijk van het veranderde bosbeheer. De zangvogel komt tegenwoordig als talrijke broedvogel voor in ons land. De meeste zwartkoppen trekken voor de winter weg naar het Middellandse Zeegebied en een kleiner aantal overwintert in Nederland. Het verspreidingsgebied is geheel Europa met uitzondering van het hoge noorden. Zelfs tot in West-Siberië laat de zwartkop zijn gezang horen.
Je kunt de zwartkop tegenkomen in loofbossen en gemengde bossen met een weelderige onderbegroeiing. Dichte bramenstruiken zijn de favoriete broedplaatsen van de zwartkoppen. Soms worden twee legsels per jaar uitgebroed. Het voedsel bestaat uit insecten.
Het mannetje doet zijn naam eer aan. Het verenpak is grijs met een zwarte kap op de kop. Het vrouwtje is grijs-bruin met een rood gekleurd kapje op de kop. De kleur van deze kap wordt ook wel omschreven als roestbruin.
De zang van de zwartkop man begint vaak met een soort gekwetter en gaat daarna over een melodieus deuntje. Ik heb er vandaag enige tijd van mogen genieten. Ik moet bekennen, dat ik de verschillende zangvogels maar moeilijk aan hun gezang kan herkennen. Een paar zangers zingen zo onmiskenbaar of heb ik al zo vaak gehoord, dat ik die er wel tussenuit kan halen. Het is nog maar de vraag of ik de zang van de zwartkop na vandaag nog kan herkennen. Misschien moet ik toch maar eens naar een cd met vogelzang gaan luisteren; of dat mij veel verder kan helpen ….? Van een koolmees (Parus major) is bijvoorbeeld bekend, dat de zang kan bestaan uit wel zestig verschillende deuntjes. Ga er dus maar aan staan …...
Dit zwartkop mannetje liet zich in eerste instantie slecht zien en vloog op een gegeven moment zelfs even weg. Meestal wacht ik dan enige tijd, omdat een zangplek vaak meerdere keren of zelfs steeds bezocht wordt. Misschien wel nieuwsgierig geworden door mijn aanwezigheid kwam dit mannetje toch dichterbij. Tussen de vele takken met uitlopend groen was hij maar moeilijk zichtbaar. Uiteindelijk liet hij zich redelijk vrij bewonderen. Het liefst zou ik een geheel vrije positie zien, maar je kunt als natuurfotograaf nu eenmaal niets afdwingen. Omdat dit mijn eerste keer was dat ik de zwartkop vast kon leggen, ben ik er wel blij mee. Meestal zit deze zangvogel verscholen in het struikgewas en laat zich wel goed horen, maar niet vaak zien.
De zwartkopman op de foto zit wel in zijn natuurlijke biotoop en over enige tijd moet je je best doen om ze nog waar te kunnen nemen.
Foto gemaakt op: 30-04-2012
Afmeting: 3299x2474 pixels / 27,93x20,95 cm; 300 dpi
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 50-500 mm., four-thirds
Diafragma: 6,3
Focuslengte: 500 mm.
Sluitertijd: 1/160
ISO: 100
Statief: Manfrotto tripod
