Fotoalbum » Vogels » Tureluur, op paal, Castricummerpolder

Tureluur, op paal, Castricummerpolder
Wetenschappelijke naam: Tringa totanus

Een fietstocht door de polder met een bijpassend concert van de weidevogels blijft natuurlijk ultiem genieten. Ik kan in het voorjaar niet wachten, totdat ik de eerste kwartiermakers alweer hoor en het neemt 's zomers naar mijn zin ook veel te snel weer af. Ik zal en ik moet in  het voorjaar ook meerdere malen de polders in om deze vogels te bekijken en vast te leggen.
Vandaag had ik weer eens beet. Een meewerkend model in de vorm van deze prachtige tureluur. Ik heb al eens eerder beschreven, dat ik altijd op enige afstand mijn spullen in orde maak. De camera en het statief zitten, als ik op de fiets ben tenminste, onderweg altijd in de fietstassen. Als de vogel al is blijven zitten tijdens het prepareren van de apparatuur, begin ik eerst op afstand een paar foto's te maken. Langzaam maar zeker probeer ik de afstand tussen het model en mijn lens te verkleinen. De vogels willen graag eerst aan je wennen, maar zij houden wel een minimale vluchtafstand aan. Goed letten op de gedragingen van het model en je leert inschatten wanneer je echt niet verder moet gaan. Bij het ene individu is de afstand kleiner te maken dan bij een ander exemplaar van dezelfde soort. Deze tureluur liet mij op een afstand van een meter of 6 à 7 komen. De vogel ging zichzelf zitten poetsen en ook het verenkleed werd even opgeschud. Voor mij een teken, dat je als fotograaf nog niet als bedreigend wordt ervaren. Ik heb een aantal foto's kunnen maken van deze steltloper.
De vermoeidheid is op deze foto wel aan het “koppie” af te lezen. Het zijn nu eenmaal drukke tijden in vogelland. Het nageslacht scharrelt in de nabije omgeving door de weilanden op zoek naar hun krachtvoer, om snel groot te worden en op eigen wieken te kunnen leven. Wat zijn wij mensen zo bezien toch maar onbeholpen wezens. De ouders leren de kuikens natuurlijk wel de fijne kneepjes van het foerageren; het voedsel zoeken. Daarnaast zijn zij het wakend oog voor hun jongen. De in het landschap aanwezige paaltjes worden dan ook veelvuldig gebruikt als uitzichtpunt om bij het minste of geringste onraad alarm te slaan. De kuikens drukken zich dan plat tegen de bodem en zijn soms niet meer zichtbaar voor de naderende vijand. De oude vogels deinzen er ook niet voor terug om, als ware luchtacrobaten, schijnaanvallen op de onverlaat uit te voeren; dit alles onder luid gefoeter en waarschijnlijk gescheld in het tureluurs (in dit geval dan). Bij deze vorm van buurtpreventie helpen de verschillende soorten weidevogels elkaar. De kieviten zijn de echte “waakhonden”. Zij slaan meestal als eerste aan en buitelen met veel misbaar in de richting van de indringer, al snel gevolgd door de andere vogels. Kieviten staan er zelfs om bekend, dat zij rovers bij hun jongen weglokken door zich als een gewonde vogel voor te doen, dus een gemakkelijk te scoren snack. Op het moment, dat de vijand echt op het verkeerde been is gezet, kiest de kievit het luchtruim weer onder luid en triomfantelijk geroep. Heerlijk toch! Deze bewaking gaat dag en nacht door, want ook in de dierenwereld is het gespuis vaak 's nachts op pad. De oudervogels moeten het zolang maar doen met hazenslaapjes tussendoor.

Foto gemaakt op:     09-06-2014
Afmeting:        3457x2593 pixels / 29,27x21,95 cm
Bestanden:        tiff / jpeg
Camera:         Olympus E3
Gebruikte lens:    Sigma 50-500 mm., four-thirds
Diafragma:        6,3
Focuslengte:        500 mm.
Sluitertijd:        1/250
ISO:            100
Statief:        Manfrotto tripod