Fotoalbum » Vogels » Lepelaar, poetsend, opgezette veren, Landje van Gruijters, Spaarndam
Lepelaar, poetsend, opgezette veren, Landje van Gruijters, Spaarndam
Platalea leucorodia
Copyright © Jan Vink
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Lepelaar, poetsend, opgezette veren, Landje van Gruijters, Spaarndam
Wetenschappelijke naam: Platalea leucorodia
De naam lepelaar wordt al snel verklaard, als je de vorm van de snavel van deze statige vogel aanschouwt. Deze snavel is een zeer verfijnd en gevoelig instrument waarmee de vogels kleine waterdiertjes en visjes uit het water en slik opvist. Vooral driedoornige stekelbaarsjes (Gasterosteus aculeatus) staan hoog op het menu van de lepelaar.
Lepelaars zijn vaak moeilijk benaderbaar, maar soms heb je mazzel. Het Landje van Gruijters bij Spaarndam herbergt vaak leuke verrassingen als het gaat om vogelontmoetingen; zo ook vandaag met deze lepelaar. Ik moet eerlijk bekennen, dat mijn hart vaak iets sneller gaat slaan, als ik deze fraaie verschijning waarneem. Ik was wederom op de fiets en zag de vogel al in het water staan. De apparatuur moest ik dus nog in orde maken en ik ging er al vanuit, dat het wellicht tevergeefse moeite zou zijn. Waarschijnlijk door mijn rustige benadering bleef de lepelaar rustig doorgaan met zijn of haar drukke poetsbezigheden.
De grote lepelvormige snavel leek mij niet zo geschikt voor het onderhoud aan het verenpak. De vogel liet mij zien, dat er van mijn aanname niets bleek te kloppen. Met grote behendigheid en precisie werden de veren gepoetst en gerangschikt. Af en toe werden de veren ook eens even opgeschud, wat de lepelaar ook direct een grotere omvang bezorgde. Even later lag alles weer in de juiste plooi en was de vogel weer even slank als anders.
De witte kleur van de veren en nogal hard zonlicht is een lastige combinatie als het gaat om de juiste belichting. Het is dan vaak erg moeilijk om nog enige doortekening in het verenpak te zien. Dit kan ook gebeuren bij de kleur zwart. Het is dan echt een kwestie van plussen of minnen in de belichting. Men spreekt dan van stops over of onder belichten. Bij overbelichting van wit loopt deze “kleur” helemaal vol zonder dat er nog enig detail zichtbaar is. Dit is in de fotobewerking ook niet meer te herstellen.
Ik denk, dat ik er vandaag goed in geslaagd ben om een goed evenwicht te vinden in de belichting van deze fantastische vogel. Na jaren van achteruitgang laten de aantallen lepelaars nu gelukkig een stijgende lijn zien. Van mij mag en moet dat, want ik kan deze prachtige vogel niet vaak genoeg zien.
Foto gemaakt op: 15-04-2011
Afmeting: 3586x2391 pixels / 30,36x20,24 cm
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 50-500 mm., four-thirds
Diafragma: 8
Focuslengte: 500 mm.
Sluitertijd: 1/320
ISO: 100
Statief: Manfrotto tripod
Wetenschappelijke naam: Platalea leucorodia
De naam lepelaar wordt al snel verklaard, als je de vorm van de snavel van deze statige vogel aanschouwt. Deze snavel is een zeer verfijnd en gevoelig instrument waarmee de vogels kleine waterdiertjes en visjes uit het water en slik opvist. Vooral driedoornige stekelbaarsjes (Gasterosteus aculeatus) staan hoog op het menu van de lepelaar.
Lepelaars zijn vaak moeilijk benaderbaar, maar soms heb je mazzel. Het Landje van Gruijters bij Spaarndam herbergt vaak leuke verrassingen als het gaat om vogelontmoetingen; zo ook vandaag met deze lepelaar. Ik moet eerlijk bekennen, dat mijn hart vaak iets sneller gaat slaan, als ik deze fraaie verschijning waarneem. Ik was wederom op de fiets en zag de vogel al in het water staan. De apparatuur moest ik dus nog in orde maken en ik ging er al vanuit, dat het wellicht tevergeefse moeite zou zijn. Waarschijnlijk door mijn rustige benadering bleef de lepelaar rustig doorgaan met zijn of haar drukke poetsbezigheden.
De grote lepelvormige snavel leek mij niet zo geschikt voor het onderhoud aan het verenpak. De vogel liet mij zien, dat er van mijn aanname niets bleek te kloppen. Met grote behendigheid en precisie werden de veren gepoetst en gerangschikt. Af en toe werden de veren ook eens even opgeschud, wat de lepelaar ook direct een grotere omvang bezorgde. Even later lag alles weer in de juiste plooi en was de vogel weer even slank als anders.
De witte kleur van de veren en nogal hard zonlicht is een lastige combinatie als het gaat om de juiste belichting. Het is dan vaak erg moeilijk om nog enige doortekening in het verenpak te zien. Dit kan ook gebeuren bij de kleur zwart. Het is dan echt een kwestie van plussen of minnen in de belichting. Men spreekt dan van stops over of onder belichten. Bij overbelichting van wit loopt deze “kleur” helemaal vol zonder dat er nog enig detail zichtbaar is. Dit is in de fotobewerking ook niet meer te herstellen.
Ik denk, dat ik er vandaag goed in geslaagd ben om een goed evenwicht te vinden in de belichting van deze fantastische vogel. Na jaren van achteruitgang laten de aantallen lepelaars nu gelukkig een stijgende lijn zien. Van mij mag en moet dat, want ik kan deze prachtige vogel niet vaak genoeg zien.
Foto gemaakt op: 15-04-2011
Afmeting: 3586x2391 pixels / 30,36x20,24 cm
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 50-500 mm., four-thirds
Diafragma: 8
Focuslengte: 500 mm.
Sluitertijd: 1/320
ISO: 100
Statief: Manfrotto tripod
