Fotoalbum » Vogels » Grote zaagbek, man, in de sneeuw, Amsterdamse Waterleiding Duinen
Grote zaagbek, man, in de sneeuw, Amsterdamse Waterleiding Duinen
Mergus merganser
Copyright © Jan Vink
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Grote zaagbek, man, in de sneeuw, Amsterdamse Waterleiding Duinen
Wetenschappelijke naam: Mergus merganser
Op deze site heb ik al eens eerder foto's van grote zaagbekken geplaatst. De mannen met de vele lichte veren en de groene kop en de dames met veel meer ingetogen kleuren zoals grijs en bruin; niet minder mooi overigens. De bruine veren op de kop geven de vrouwtjes een bijna punk-uiterlijk. Ik vind het prachtige vogels en ook het vliegbeeld is magnifiek. Het lijken wel pijlen en dan ook nog eens erg snel.
De grote zaagbek is een typische wintergast en je zult ze in andere jaargetijden niet meer in Nederland tegenkomen; tenzij in gevangenschap. Vanuit hun broedgebieden komen zij aan het einde van de herfst onze kant op om hier de barre kou van het hoge noorden te kunnen vermijden. Als dan hier ook de vorst invalt blijken de zaagbekken het open water constant op te zoeken. Zij zijn er van afhankelijk voor hun voedselvoorziening. Als al het water in ons land bevriest, trekken de vogels verder zuidwaarts of naar Zuid-Engeland.
In de waterwingebieden blijven altijd wel stukken water open. Er wordt namelijk continu water ingelaten om het waterpeil op peil te houden. Hierdoor blijft er een constante stroming staan, die er voor zorgt, dat het water niet geheel dicht vriest.
De vele watervogels zijn hier maar wat blij mee, want zij kunnen op die manier toch nog bij hun voedsel, dat bestaat uit: waterdiertjes, vissen, kikkers en natuurlijk ook waterplanten. De kikkers zijn in dit jaargetijde vaak moeilijk te vinden, maar het gebeurt toch nog wel dat een vogel een kikker weet te verschalken.
Nadat ik behoorlijk wat foto's heb kunnen maken van verschillende soorten watervogels, liep ik langs een smal infiltratiekanaal waar deze grote zaagbek op de oever zat. Zoals altijd begin ik op afstand een paar foto's te maken. De vogels kunnen dan aan je aanwezigheid wennen en ervaren dat zij geen kwaad van je te duchten hebben. De kritische vluchtafstand blijft altijd bestaan en als je die niet respecteert, ben je uitgefotografeerd. Deze zaagbekman liet mij behoorlijk dicht naderen. Hierdoor was ik in de gelegenheid om een aantal foto's te maken. De knaloranje poten vallen normaal gesproken onder water niet zo op, maar nu zo in het wit van de sneeuw knalt de kleur er letterlijk vanaf.
Een onderwerp waarbij de belichting behoorlijk lastig is. Door het vele wit wil de camera gaan onderbelichten. De donkere delen worden dan zwaar onderbelicht. Bij fotograferen met een besneeuwde achtergrond moet je altijd plussen. Je gaat dus bewust overbelichten. Het is dan wel belangrijk om te letten op de hooglichten. Op veel camera's kun je instellen, dat deze delen gaan knipperen als de foto op het scherm bekeken wordt en er sprake is van overbelichting. Belichting naar beneden bijstellen voor het beste resultaat.
Ik ben in ieder geval erg blij met mijn foto van de grote zaagbek man op de oever en nog wel in de sneeuw ook. Iets verderop kon ik zaagbekken fotograferen, die op een dun laagje ijs aan de kant van het infiltratiekanaal stonden. Ook het poetsen heb ik hier vast kunnen leggen. Helaas is de hogere oever een wat mindere achtergrond.
Foto gemaakt op: 10-02-2012
Afmeting: 3648x2736 pixels / 30,89x23,16 cm
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 50-500 mm., four-thirds
Diafragma: 8
Focuslengte: 500 mm.
Sluitertijd: 1/400
ISO: 100
Statief: Manfrotto tripod
Wetenschappelijke naam: Mergus merganser
Op deze site heb ik al eens eerder foto's van grote zaagbekken geplaatst. De mannen met de vele lichte veren en de groene kop en de dames met veel meer ingetogen kleuren zoals grijs en bruin; niet minder mooi overigens. De bruine veren op de kop geven de vrouwtjes een bijna punk-uiterlijk. Ik vind het prachtige vogels en ook het vliegbeeld is magnifiek. Het lijken wel pijlen en dan ook nog eens erg snel.
De grote zaagbek is een typische wintergast en je zult ze in andere jaargetijden niet meer in Nederland tegenkomen; tenzij in gevangenschap. Vanuit hun broedgebieden komen zij aan het einde van de herfst onze kant op om hier de barre kou van het hoge noorden te kunnen vermijden. Als dan hier ook de vorst invalt blijken de zaagbekken het open water constant op te zoeken. Zij zijn er van afhankelijk voor hun voedselvoorziening. Als al het water in ons land bevriest, trekken de vogels verder zuidwaarts of naar Zuid-Engeland.
In de waterwingebieden blijven altijd wel stukken water open. Er wordt namelijk continu water ingelaten om het waterpeil op peil te houden. Hierdoor blijft er een constante stroming staan, die er voor zorgt, dat het water niet geheel dicht vriest.
De vele watervogels zijn hier maar wat blij mee, want zij kunnen op die manier toch nog bij hun voedsel, dat bestaat uit: waterdiertjes, vissen, kikkers en natuurlijk ook waterplanten. De kikkers zijn in dit jaargetijde vaak moeilijk te vinden, maar het gebeurt toch nog wel dat een vogel een kikker weet te verschalken.
Nadat ik behoorlijk wat foto's heb kunnen maken van verschillende soorten watervogels, liep ik langs een smal infiltratiekanaal waar deze grote zaagbek op de oever zat. Zoals altijd begin ik op afstand een paar foto's te maken. De vogels kunnen dan aan je aanwezigheid wennen en ervaren dat zij geen kwaad van je te duchten hebben. De kritische vluchtafstand blijft altijd bestaan en als je die niet respecteert, ben je uitgefotografeerd. Deze zaagbekman liet mij behoorlijk dicht naderen. Hierdoor was ik in de gelegenheid om een aantal foto's te maken. De knaloranje poten vallen normaal gesproken onder water niet zo op, maar nu zo in het wit van de sneeuw knalt de kleur er letterlijk vanaf.
Een onderwerp waarbij de belichting behoorlijk lastig is. Door het vele wit wil de camera gaan onderbelichten. De donkere delen worden dan zwaar onderbelicht. Bij fotograferen met een besneeuwde achtergrond moet je altijd plussen. Je gaat dus bewust overbelichten. Het is dan wel belangrijk om te letten op de hooglichten. Op veel camera's kun je instellen, dat deze delen gaan knipperen als de foto op het scherm bekeken wordt en er sprake is van overbelichting. Belichting naar beneden bijstellen voor het beste resultaat.
Ik ben in ieder geval erg blij met mijn foto van de grote zaagbek man op de oever en nog wel in de sneeuw ook. Iets verderop kon ik zaagbekken fotograferen, die op een dun laagje ijs aan de kant van het infiltratiekanaal stonden. Ook het poetsen heb ik hier vast kunnen leggen. Helaas is de hogere oever een wat mindere achtergrond.
Foto gemaakt op: 10-02-2012
Afmeting: 3648x2736 pixels / 30,89x23,16 cm
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 50-500 mm., four-thirds
Diafragma: 8
Focuslengte: 500 mm.
Sluitertijd: 1/400
ISO: 100
Statief: Manfrotto tripod
