Fotoalbum » Smient, smienten, woerden in overgangskleed naar bruidskleed en vrouwtjes, Castricummerpolder
Smient, smienten, woerden in overgangskleed naar bruidskleed en vrouwtjes, Castricummerpolder
Anas penelope
Copyright © Jan Vink
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Smient, smienten, woerden in overgangskleed naar bruidskleed en vrouwtjes, Castricummerpolder
Wetenschappelijke naam: Anas penelope
Ze zijn er weer! De eerste kwartiermakers onder de smienten hebben ons land met zijn grazige weiden en sloten en plassen weer gevonden. Het is mij natuurlijk niet duidelijk of deze vroege wintergasten in ons land gebroed, in kleine aantallen, en / of overzomerd hebben of dat het echt de trekkers uit het noorden zijn. Wat wel opvalt is het verenkleed van de woerden. De heren hebben namelijk nog niet geruid naar hun broedkleed en hebben nog vrijwel geheel hun eclipskleed. Hierdoor lijken zij behoorlijk veel op de vrouwtjessmienten.
Vandaag heb ik ze al in de Krommenieër Woudpolder gezien, maar die zaten op een behoorlijke afstand. Dit groepje zat op een weiland in de Castricummerpolder en wel vlak langs het fietspad. Voordat ik de boel uit de tassen had, hadden zij zich al een stukje uit de gezwemvliesde poten gemaakt. Van veel stress was absoluut geen sprake, want de vogels lieten zich het nog groene gras goed smaken; nog een behoorlijke shot eiwitten en andere voedingsmiddelen tot zich nemend om voorbereid aan de misschien wel barre winter te kunnen beginnen.
Het eclipskleed bij de woerden van bijna alle eenden vind ik een toch wel bijzonder verschijnsel. Eenden ruien de slagpennen van hun vleugels in één korte periode. Zij zijn dan enige tijd niet in staat om te vliegen en zouden in een opvallend verenpak een te gemakkelijke prooi kunnen vormen voor de rovers. Hun soms fel gekleurde veren worden dan tijdelijk ingewisseld voor een laag veren, die hen veel meer de schutkleur geeft die de vrouwtjes hun gehele leven hebben. Voordat de echte winter losbarst, hebben de mannetjes hun fel gekleurde veren weer terug. De twee linker eenden op de foto zijn woerden.
Het geluid van de smient is onmiskenbaar. Het lijkt op een soort gefluit, waardoor ze in het open veld vaak eerder gehoord worden dan gezien. Als ik dit hoor, kijk ik altijd rond of ik ze ook daadwerkelijk kan waarnemen. Soms moet hiervoor de blik naar het zwerk gericht worden, omdat de smienten ook in de vlucht veelvuldig met elkaar communiceren.
De kleine groepjes die nu gezien worden zijn de voorhoede van veel grotere aantallen van deze prachtige eenden. Ons land is een belangrijk overwinteringsgebied voor de smienten uit de veel noordelijker gelegen broedgebieden. Wij hebben daarom ook wel een behoorlijke verantwoordelijkheid als het gaat om het welzijn van deze eendensoort. Dit verhoudt zich naar mijn mening niet tot het feit, dat er op de smient gejaagd mag worden. Deze eenden schijnen erg veel gras te eten en ook nog met hun platte poten het gras te vertrappen. Hun uitwerpselen bevuilen het gras, dus er is blijkbaar duidelijk economische schade. Een verrekte lastig dilemma! Je zult boer zijn en je weilanden 's winters bevolkt zien worden door grote groepen ganzen en eenden. Wellicht dat er door het ministerie eens serieus gekeken moet worden naar een reële compensatie voor de door de boeren geleden schade. Er is wel sprake van verantwoordelijkheid naar twee kanten.
Foto gemaakt op: 01-10-2011
Afmeting: 3648x2432pixels / 30,89x20,59cm
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 50-500 mm., four-thirds
Diafragma: 8
Focuslengte: 500 mm.
Sluitertijd: 1/125
ISO: 100
Statief: Manfrotto tripod
Wetenschappelijke naam: Anas penelope
Ze zijn er weer! De eerste kwartiermakers onder de smienten hebben ons land met zijn grazige weiden en sloten en plassen weer gevonden. Het is mij natuurlijk niet duidelijk of deze vroege wintergasten in ons land gebroed, in kleine aantallen, en / of overzomerd hebben of dat het echt de trekkers uit het noorden zijn. Wat wel opvalt is het verenkleed van de woerden. De heren hebben namelijk nog niet geruid naar hun broedkleed en hebben nog vrijwel geheel hun eclipskleed. Hierdoor lijken zij behoorlijk veel op de vrouwtjessmienten.
Vandaag heb ik ze al in de Krommenieër Woudpolder gezien, maar die zaten op een behoorlijke afstand. Dit groepje zat op een weiland in de Castricummerpolder en wel vlak langs het fietspad. Voordat ik de boel uit de tassen had, hadden zij zich al een stukje uit de gezwemvliesde poten gemaakt. Van veel stress was absoluut geen sprake, want de vogels lieten zich het nog groene gras goed smaken; nog een behoorlijke shot eiwitten en andere voedingsmiddelen tot zich nemend om voorbereid aan de misschien wel barre winter te kunnen beginnen.
Het eclipskleed bij de woerden van bijna alle eenden vind ik een toch wel bijzonder verschijnsel. Eenden ruien de slagpennen van hun vleugels in één korte periode. Zij zijn dan enige tijd niet in staat om te vliegen en zouden in een opvallend verenpak een te gemakkelijke prooi kunnen vormen voor de rovers. Hun soms fel gekleurde veren worden dan tijdelijk ingewisseld voor een laag veren, die hen veel meer de schutkleur geeft die de vrouwtjes hun gehele leven hebben. Voordat de echte winter losbarst, hebben de mannetjes hun fel gekleurde veren weer terug. De twee linker eenden op de foto zijn woerden.
Het geluid van de smient is onmiskenbaar. Het lijkt op een soort gefluit, waardoor ze in het open veld vaak eerder gehoord worden dan gezien. Als ik dit hoor, kijk ik altijd rond of ik ze ook daadwerkelijk kan waarnemen. Soms moet hiervoor de blik naar het zwerk gericht worden, omdat de smienten ook in de vlucht veelvuldig met elkaar communiceren.
De kleine groepjes die nu gezien worden zijn de voorhoede van veel grotere aantallen van deze prachtige eenden. Ons land is een belangrijk overwinteringsgebied voor de smienten uit de veel noordelijker gelegen broedgebieden. Wij hebben daarom ook wel een behoorlijke verantwoordelijkheid als het gaat om het welzijn van deze eendensoort. Dit verhoudt zich naar mijn mening niet tot het feit, dat er op de smient gejaagd mag worden. Deze eenden schijnen erg veel gras te eten en ook nog met hun platte poten het gras te vertrappen. Hun uitwerpselen bevuilen het gras, dus er is blijkbaar duidelijk economische schade. Een verrekte lastig dilemma! Je zult boer zijn en je weilanden 's winters bevolkt zien worden door grote groepen ganzen en eenden. Wellicht dat er door het ministerie eens serieus gekeken moet worden naar een reële compensatie voor de door de boeren geleden schade. Er is wel sprake van verantwoordelijkheid naar twee kanten.
Foto gemaakt op: 01-10-2011
Afmeting: 3648x2432pixels / 30,89x20,59cm
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 50-500 mm., four-thirds
Diafragma: 8
Focuslengte: 500 mm.
Sluitertijd: 1/125
ISO: 100
Statief: Manfrotto tripod
