Fotoalbum » Planten » Akkerdistel Noordhollands Duinreservaat Egmond
Akkerdistel Noordhollands Duinreservaat Egmond
Cirsium arvense
Copyright © Jan Vink
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Akkerdistel Noordhollands Duinreservaat bij Egmond
Wetenschappelijke naam: Cirsium arvense
Distels maken op mij altijd een ongenaakbare indruk. Ga maar na; ze prikken zelfs dwars door je spijkerbroek heen. Heel begrijpelijk dus ook, dat geen enkel dier ze wil vreten. Je moet er toch niet aan denken je tong daaraan te wagen.
Maar ... als ze zo in bloei staan vind ik de bloemen getuigen van grote schoonheid. Iedere bloem is opgebouwd uit een groot aantal kleine bloempjes; een belangrijk kenmerk van de familie der composieten, waartoe ook de paardenbloem behoort.
De bloeiende distels worden ook druk bezocht door een grote schare van insecten, die op hun beurt weer zorgen voor de bestuiving.
Hierna begint voor velen de ellende. Het zaad van de distels wordt, dankzij een ingenieus parachute-systeem en de wind, over grote afstanden verspreid. Veel boeren zien deze zaden met lede ogen op hun akkers of weilanden neerdalen, want eenmaal gevestigd in een perceel lijken distels bijna onuitroeibaar. Er is volgens mij zelfs een verplichting tot bestrijding van distels; zeker in landbouw- en veeteeltgebieden. Of dit in natuurgebieden ook zo is? Ik moet het antwoord schuldig blijven.
Ik hoop wel, dat het mij niet kwalijk genomen wordt als ik toch kan genieten van de bloemen van distels en hun bezoekers. En zo ja ... het zij zo!
Foto gemaakt op: 02-08-2007
Afmeting: 2560x1920 pixels / 21,67x16,26 cm
Bestanden: tiff / jpeg / raw
Camera: Olympus E1
Gebruikte lens: Zuiko 35 mm. macro, four-thirds
Diafragma: 5.0
Focuslengte: 35 mm.
Sluitertijd: 1/250
ISO: 100
Statief: Monopod
Wetenschappelijke naam: Cirsium arvense
Distels maken op mij altijd een ongenaakbare indruk. Ga maar na; ze prikken zelfs dwars door je spijkerbroek heen. Heel begrijpelijk dus ook, dat geen enkel dier ze wil vreten. Je moet er toch niet aan denken je tong daaraan te wagen.
Maar ... als ze zo in bloei staan vind ik de bloemen getuigen van grote schoonheid. Iedere bloem is opgebouwd uit een groot aantal kleine bloempjes; een belangrijk kenmerk van de familie der composieten, waartoe ook de paardenbloem behoort.
De bloeiende distels worden ook druk bezocht door een grote schare van insecten, die op hun beurt weer zorgen voor de bestuiving.
Hierna begint voor velen de ellende. Het zaad van de distels wordt, dankzij een ingenieus parachute-systeem en de wind, over grote afstanden verspreid. Veel boeren zien deze zaden met lede ogen op hun akkers of weilanden neerdalen, want eenmaal gevestigd in een perceel lijken distels bijna onuitroeibaar. Er is volgens mij zelfs een verplichting tot bestrijding van distels; zeker in landbouw- en veeteeltgebieden. Of dit in natuurgebieden ook zo is? Ik moet het antwoord schuldig blijven.
Ik hoop wel, dat het mij niet kwalijk genomen wordt als ik toch kan genieten van de bloemen van distels en hun bezoekers. En zo ja ... het zij zo!
Foto gemaakt op: 02-08-2007
Afmeting: 2560x1920 pixels / 21,67x16,26 cm
Bestanden: tiff / jpeg / raw
Camera: Olympus E1
Gebruikte lens: Zuiko 35 mm. macro, four-thirds
Diafragma: 5.0
Focuslengte: 35 mm.
Sluitertijd: 1/250
ISO: 100
Statief: Monopod
