Fotoalbum » Nieuw » Wijngaardslak, Nationaal Park Zuid Kennemerland
Wijngaardslak, Nationaal Park Zuid-Kennemerland
Helix pomatia
Copyright © Jan Vink
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Wijngaardslak, Nationaal Park Zuid-Kennemerland
Wetenschappelijke naam: Helix pomatia
De wijngaardslak behoort tot de weekdieren. Zij hebben een uitwendig skelet; het huisje. Dit wordt gevormd uit kalk wat de slak vanuit het voedsel tot zich neemt. Daarom komt deze soort voor in kalkrijke gebieden. In ons land dan vooral in Zuid-Limburg en de duinstreek in Zuid-Kennemerland. Het is de grootste in ons land voorkomende landslak.
Van oorsprong komt de wijngaardslak uit Midden- en Zuid-Europa en is door toedoen van de mens ook in andere landen binnen Europa verspreid. Deze slak is namelijk eetbaar en staat bekend als delicatesse in de Franse keuken; escargots (wat slak betekent) met knoflookboter. Ik heb dit zelf nog nooit geprobeerd en acht de kans dat dit in de toekomst gaat gebeuren ook extreem klein. De Romeinen schijnen in eerste instantie debet te hebben gehad aan de verspreiding van de wijngaardslakken.
De slak leeft natuurlijk vooral van plantaardig materiaal en dat kunnen verschillende delen van planten zijn. Het lichaam wordt maximaal 12 centimeter lang en het dier draagt ogen op steeltjes. Zij kunnen hier wel mee zien, maar geuren spelen een veel belangrijkere rol als het gaat om waarnemen. Hun voedsel en een eventuele partner worden via geursporen ontdekt.
Voor de voortplanting zoeken twee slakken elkaar op en paren. Slakken zijn namelijk tweeslachtig of met een deftig woord hemafrodiet. Het zijn dus eigenlijk zowel mannetjes als vrouwtjes.
's Winters houden slakken een winterslaap. Zij graven zich in en dekken het huisje af met een soort dekseltje. Dit beschermt het weekdier tegen vorst en uitdroging. In heel warme streken kan de slak ook in de zomer een inactieve periode hebben.
In ons land is de wijngaardslak een beschermde diersoort. “Oogsten”, het rapen van de slakken, in de natuur is dan ook niet toegestaan. De slakken verplaatsen zich nogal langzaam; slakken staan daar om bekend. De uitdrukkingen: “Zo traag als een slak”, of “Met een slakkengangetje”, zijn tekenend voor het tempo van voortbewegen. Tijdens hun kruiptochten steken deze dieren ook nog wel eens fietspaden en wegen over. Het is bijna onvermijdelijk dat hierbij de nodige slachtoffers vallen.
Foto gemaakt op: 01-06-2011
Afmeting: 4032x2688 pixels / 34,14x22,76 cm; 300 dpi
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E30
Gebruikte lens: Sigma 150mm/2.8 EX DG Macro APO HSM, FT
Diafragma: 16
Focuslengte: 150 mm.
Sluitertijd: 1/50
ISO: 200
Statief: Piepschuimbolletjeszak op grond.
Wetenschappelijke naam: Helix pomatia
De wijngaardslak behoort tot de weekdieren. Zij hebben een uitwendig skelet; het huisje. Dit wordt gevormd uit kalk wat de slak vanuit het voedsel tot zich neemt. Daarom komt deze soort voor in kalkrijke gebieden. In ons land dan vooral in Zuid-Limburg en de duinstreek in Zuid-Kennemerland. Het is de grootste in ons land voorkomende landslak.
Van oorsprong komt de wijngaardslak uit Midden- en Zuid-Europa en is door toedoen van de mens ook in andere landen binnen Europa verspreid. Deze slak is namelijk eetbaar en staat bekend als delicatesse in de Franse keuken; escargots (wat slak betekent) met knoflookboter. Ik heb dit zelf nog nooit geprobeerd en acht de kans dat dit in de toekomst gaat gebeuren ook extreem klein. De Romeinen schijnen in eerste instantie debet te hebben gehad aan de verspreiding van de wijngaardslakken.
De slak leeft natuurlijk vooral van plantaardig materiaal en dat kunnen verschillende delen van planten zijn. Het lichaam wordt maximaal 12 centimeter lang en het dier draagt ogen op steeltjes. Zij kunnen hier wel mee zien, maar geuren spelen een veel belangrijkere rol als het gaat om waarnemen. Hun voedsel en een eventuele partner worden via geursporen ontdekt.
Voor de voortplanting zoeken twee slakken elkaar op en paren. Slakken zijn namelijk tweeslachtig of met een deftig woord hemafrodiet. Het zijn dus eigenlijk zowel mannetjes als vrouwtjes.
's Winters houden slakken een winterslaap. Zij graven zich in en dekken het huisje af met een soort dekseltje. Dit beschermt het weekdier tegen vorst en uitdroging. In heel warme streken kan de slak ook in de zomer een inactieve periode hebben.
In ons land is de wijngaardslak een beschermde diersoort. “Oogsten”, het rapen van de slakken, in de natuur is dan ook niet toegestaan. De slakken verplaatsen zich nogal langzaam; slakken staan daar om bekend. De uitdrukkingen: “Zo traag als een slak”, of “Met een slakkengangetje”, zijn tekenend voor het tempo van voortbewegen. Tijdens hun kruiptochten steken deze dieren ook nog wel eens fietspaden en wegen over. Het is bijna onvermijdelijk dat hierbij de nodige slachtoffers vallen.
Foto gemaakt op: 01-06-2011
Afmeting: 4032x2688 pixels / 34,14x22,76 cm; 300 dpi
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E30
Gebruikte lens: Sigma 150mm/2.8 EX DG Macro APO HSM, FT
Diafragma: 16
Focuslengte: 150 mm.
Sluitertijd: 1/50
ISO: 200
Statief: Piepschuimbolletjeszak op grond.
