Fotoalbum » Insecten » Sint Jansvilnders, op bloemen van brunel, Amsterdamse Waterleiding Duinen
Sint Jansvilnders, op bloemen van brunel, Amsterdamse Waterleiding Duinen
Zygaena filipendulae op Prunella vulgaris
Copyright © Jan Vink
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Sint Jansvilnders, op bloemen van brunel, Amsterdamse Waterleiding Duinen
Wetenschappelijke naam: Zygaena filipendulae op Prunella vulgaris
De Sint Jansvlinder of bloeddropje is een gemakkelijk te benaderen vlindersoort. De kleuren van deze vlinder geven een signaal af aan eventuele vijanden: “Let op! Ik ben niet te vreten!” De Sint Jansvlinder is namelijk giftig. Het gif uit de waardplanten is al tijdens het eten door de rupsen opgenomen en gedurende de verpoppingsperiode doorgegeven aan het volwassen insect (imago). De rupsen en volwassen vlinders hebben er blijkbaar geen enkele hinder van. Het voordeel hiervan is, dat ze oneetbaar zijn geworden en dus met rust gelaten worden.
De laatste paar dagen waaide het behoorlijk in ons landje; dus eigenlijk geen weer voor macro-opnames. Als je, als fotograaf, zo'n tafereeltje tegenkomt, ga je toch iets proberen. Het is gewoonweg te mooi om zo maar aan voorbij te lopen. Ondanks de “zware belading” bewoog het bloemhoofdje van de brunel aardig heen en weer. Met een hogere iso-waarde en dus snellere sluitertijd was het beeld misschien toch nog wel te “bevriezen”.
De vlinders bewogen daarnaast ook nog eens over de lipbloemen van de brunel. Voor deze foto moest ik ook nog letten op mijn eigen schaduw. Ik wilde wel, want het zonlicht veroorzaakte een heel mooi verschijnsel. De rechtse vlinder op de foto werd door de zon vanuit een andere hoek belicht dan de andere twee. De metallic groene glans kwam hierdoor erg mooi uit. Deze glans mis je bijna geheel bij de andere twee Sint Jansvlinders.
Bij een macrofoto wil je de achtergrond vaak geheel laten vervagen. Dit bereik je door een groot diafragma te gebruiken (dus een klein getal). Hierdoor beperk je de scherptediepte van de lens. Om toch alle vlinders scherp op de afbeelding te kunnen krijgen, kon ik niet voor een al te grote diafragma-opening kiezen. De achtergrond “speelt” daardoor toch nog een heel klein beetje mee.
De meeste foto's waren door het bewegen in de wind niet scherp genoeg. De bewegingsonscherpte zorgde ervoor, dat ik veel opnames direct naar de prullenbak kon verwijzen. Dit is dan weer een voordeel van digitale fotografie; het kost je alleen maar een klein beetje stroom. Daarnaast is er natuurlijk ook nog wel sprake van teleurstelling. Ik houd daarbij de volgende gedachte maar in het achterhoofd: “Er komen nog meer bloemen met Sint Jansvlinders op mijn pad en vast en zeker wel eens onder betere windomstandigheden”.
Foto gemaakt op: 15-07-2010
Afmeting: 3739x2804 pixels / 31,66x23,74 cm
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E30
Gebruikte lens: Sigma 150mm/2.8 EX DG Macro APO HSM, FT
Diafragma: 5,6
Focuslengte: 150 mm.
Sluitertijd: 1/400
ISO: 200
Statief: Manfrotto tripod
Wetenschappelijke naam: Zygaena filipendulae op Prunella vulgaris
De Sint Jansvlinder of bloeddropje is een gemakkelijk te benaderen vlindersoort. De kleuren van deze vlinder geven een signaal af aan eventuele vijanden: “Let op! Ik ben niet te vreten!” De Sint Jansvlinder is namelijk giftig. Het gif uit de waardplanten is al tijdens het eten door de rupsen opgenomen en gedurende de verpoppingsperiode doorgegeven aan het volwassen insect (imago). De rupsen en volwassen vlinders hebben er blijkbaar geen enkele hinder van. Het voordeel hiervan is, dat ze oneetbaar zijn geworden en dus met rust gelaten worden.
De laatste paar dagen waaide het behoorlijk in ons landje; dus eigenlijk geen weer voor macro-opnames. Als je, als fotograaf, zo'n tafereeltje tegenkomt, ga je toch iets proberen. Het is gewoonweg te mooi om zo maar aan voorbij te lopen. Ondanks de “zware belading” bewoog het bloemhoofdje van de brunel aardig heen en weer. Met een hogere iso-waarde en dus snellere sluitertijd was het beeld misschien toch nog wel te “bevriezen”.
De vlinders bewogen daarnaast ook nog eens over de lipbloemen van de brunel. Voor deze foto moest ik ook nog letten op mijn eigen schaduw. Ik wilde wel, want het zonlicht veroorzaakte een heel mooi verschijnsel. De rechtse vlinder op de foto werd door de zon vanuit een andere hoek belicht dan de andere twee. De metallic groene glans kwam hierdoor erg mooi uit. Deze glans mis je bijna geheel bij de andere twee Sint Jansvlinders.
Bij een macrofoto wil je de achtergrond vaak geheel laten vervagen. Dit bereik je door een groot diafragma te gebruiken (dus een klein getal). Hierdoor beperk je de scherptediepte van de lens. Om toch alle vlinders scherp op de afbeelding te kunnen krijgen, kon ik niet voor een al te grote diafragma-opening kiezen. De achtergrond “speelt” daardoor toch nog een heel klein beetje mee.
De meeste foto's waren door het bewegen in de wind niet scherp genoeg. De bewegingsonscherpte zorgde ervoor, dat ik veel opnames direct naar de prullenbak kon verwijzen. Dit is dan weer een voordeel van digitale fotografie; het kost je alleen maar een klein beetje stroom. Daarnaast is er natuurlijk ook nog wel sprake van teleurstelling. Ik houd daarbij de volgende gedachte maar in het achterhoofd: “Er komen nog meer bloemen met Sint Jansvlinders op mijn pad en vast en zeker wel eens onder betere windomstandigheden”.
Foto gemaakt op: 15-07-2010
Afmeting: 3739x2804 pixels / 31,66x23,74 cm
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E30
Gebruikte lens: Sigma 150mm/2.8 EX DG Macro APO HSM, FT
Diafragma: 5,6
Focuslengte: 150 mm.
Sluitertijd: 1/400
ISO: 200
Statief: Manfrotto tripod
