Fotoalbum » Vogels » Waterhoen, een nog jonge vogel Hoefijzermeer Noordhollands Duinreservaat Castricum
Waterhoen, een nog jonge vogel Hoefijzermeer Noordhollands Duinreservaat Castricum
Gallinula chloropus
Copyright © Jan Vink
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Waterhoen, een nog jonge vogel Hoefijzermeer Noordhollands Duinreservaat Castricum
Wetenschappelijke naam: Gallinula chloropus
Waterhoentjes, ook wel waterkippen genoemd, zijn in ons land overal te zien waar maar water in de buurt te vinden is. Zelfs de menselijke aanwezigheid wordt niet meer uit de weg gegaan. Hoewel ...... bij benadering zoeken de vogels toch maar snel de dekking of het water op. Hierbij wordt de staart op en neer gewipt, waardoor de witte ondervlakken te zien zijn. De waterhoenkuikens volgen deze blindelings als waarschuwingssignaal en "Tomtom". Raar taalgebruik eigenlijk: Iets blindelings volgen..... Ik zou het op die manier echt niet redden! Ze zijn duidelijk schuwer dan de meeste meerkoeten (Fulica atra).
Net als de meerkoet wordt het waterhoentje tot de bleshoenders gerekend. Hun rode snavel met gele punt (adulte vogels) loopt ook uit in een voorhoofdsschild zoals bij de meerkoet. Het waterhoen heeft geen gelobde tenen; op het land kunnen zij hierdoor beter uit de voeten.
Het voedsel bestaat uit insecten en weekdieren en er staat ook plantaardige kost op het menu. Er wordt door waterhoentjes maar weinig gedoken.
Het nest is een kom gemaakt van plantendelen; heel vaak riet. Het wordt meestal gebouwd in de oeverbegroeiing. Het legsel bestaat uit 5 tot soms wel 11 eieren. De vuil-witte eieren zijn roodbruin gespikkeld. De jonge vogels blijven nog lang bij hun ouders en helpen vaak bij de verzorging van de kuikens uit een volgend nest.
De juvenielen hebben nog niet het mooie verenkleed van de oude vogels en ook de snavel heeft het felle rood met gele punt nog niet. Dit is duidelijk te zien op deze foto van dit waterhoentje. De dekking van het dode riet werd erg veel gezocht, maar op een gegeven ogenblik werd het open stuk toch behoedzaam overgestoken. Ondertussen werd het water ook afgespeurd naar iets eetbaars. Het opstaande plukje veren op de rug is niet gebruikelijk. Het verenpak moet dus nog wel even geordend worden.
Foto gemaakt op: 14-03-2008
Afmeting: 3648x2736 pixels / 30,89x23,16 cm
Bestanden: tiff / jpeg / raw
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 50-500 mm, four-thirds
Diafragma: 9
Focuslengte: 500 mm.
Sluitertijd: 1/200
ISO: 400
Statief: Geen, wel steunend op arm op rand
Wetenschappelijke naam: Gallinula chloropus
Waterhoentjes, ook wel waterkippen genoemd, zijn in ons land overal te zien waar maar water in de buurt te vinden is. Zelfs de menselijke aanwezigheid wordt niet meer uit de weg gegaan. Hoewel ...... bij benadering zoeken de vogels toch maar snel de dekking of het water op. Hierbij wordt de staart op en neer gewipt, waardoor de witte ondervlakken te zien zijn. De waterhoenkuikens volgen deze blindelings als waarschuwingssignaal en "Tomtom". Raar taalgebruik eigenlijk: Iets blindelings volgen..... Ik zou het op die manier echt niet redden! Ze zijn duidelijk schuwer dan de meeste meerkoeten (Fulica atra).
Net als de meerkoet wordt het waterhoentje tot de bleshoenders gerekend. Hun rode snavel met gele punt (adulte vogels) loopt ook uit in een voorhoofdsschild zoals bij de meerkoet. Het waterhoen heeft geen gelobde tenen; op het land kunnen zij hierdoor beter uit de voeten.
Het voedsel bestaat uit insecten en weekdieren en er staat ook plantaardige kost op het menu. Er wordt door waterhoentjes maar weinig gedoken.
Het nest is een kom gemaakt van plantendelen; heel vaak riet. Het wordt meestal gebouwd in de oeverbegroeiing. Het legsel bestaat uit 5 tot soms wel 11 eieren. De vuil-witte eieren zijn roodbruin gespikkeld. De jonge vogels blijven nog lang bij hun ouders en helpen vaak bij de verzorging van de kuikens uit een volgend nest.
De juvenielen hebben nog niet het mooie verenkleed van de oude vogels en ook de snavel heeft het felle rood met gele punt nog niet. Dit is duidelijk te zien op deze foto van dit waterhoentje. De dekking van het dode riet werd erg veel gezocht, maar op een gegeven ogenblik werd het open stuk toch behoedzaam overgestoken. Ondertussen werd het water ook afgespeurd naar iets eetbaars. Het opstaande plukje veren op de rug is niet gebruikelijk. Het verenpak moet dus nog wel even geordend worden.
Foto gemaakt op: 14-03-2008
Afmeting: 3648x2736 pixels / 30,89x23,16 cm
Bestanden: tiff / jpeg / raw
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 50-500 mm, four-thirds
Diafragma: 9
Focuslengte: 500 mm.
Sluitertijd: 1/200
ISO: 400
Statief: Geen, wel steunend op arm op rand
