Fotoalbum » Zoogdieren » Ree, reegeit, detail kop, Amsterdamse Waterleiding Duinen.
Ree, reegeit, detail kop, Amsterdamse Waterleiding Duinen.
Capreolus capreolus
Copyright © Jan Vink
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Deze foto mag niet zonder schriftelijke toestemming worden gebruikt!
Zie voorwaarden voor het gebruik van foto's van deze site.
Ree, reegeit, detail kop, Amsterdamse Waterleiding Duinen.
Wetenschappelijke naam: Capreolus capreolus
Ontmoetingen met damherten (Dama dama) zijn in de Amsterdamse Waterleiding Duinen zeker geen uitzondering. Het ree laat zich wat minder gemakkelijk zien. Reeën zijn van nature schuwer dan de grotere damherten.
De kleinere herten, die reeën nu eenmaal zijn, leveren territoria in ten gunste van de grotere damherten. Het contact met de mens wordt het liefst nog steeds uit de weg gegaan. De reebokken bezetten al vaak tijdens de winter een voor hen geschikt territorium. Zij hopen daar een gebiedje te hebben gevonden, wat ook in de smaak zal vallen bij de reegeiten.
De afgelopen dagen was Nederland wit. Een laag sneeuw bedekte het grootste deel van ons land en in veel provincies had het verkeer zeer veel overlast door deze witte “deken”. In de natuur valt er dan veel te genieten, maar een mens moet er dan wel tijd voor hebben. Vandaag kon ik eindelijk weer eens op pad. In de duinen was nog veel sneeuw aanwezig. Van bomen en struiken was de sneeuw weggedooid; eigenlijk best wel jammer.
Het weer kunnen wij gelukkig niet sturen. Dit voorkomt veel problemen, want je doet zoiets toch nooit goed.
Twee reeën kruisten vandaag mijn pad. Zij houden zich vaak meer op in de bossen, dus in de dekking. Eén van de twee nam even de tijd om de vreemde tweevoeter met de drievoet eens aan een nadere beschouwing te onderwerpen. Dit gaf mij weer voldoende tijd om twee foto's te kunnen maken. Vanwege het slechte licht had ik net voor deze ontmoeting de camera op de zelfontspanner laten fotograferen. Deze functie was nog steeds actief op het moment, dat ik het ree ontmoette. Even flink balen, want twee seconden duren voor je gevoel op zo'n moment een eeuwigheid. Het dier gunde mij deze tijdspanne; tot tweemaal toe zelfs. Een kleine verhoging in het terrein, nog bedekt met sneeuw, verstoorde het beeld. Daarom heb ik een uitsnede moeten maken. Zo'n overduidelijk grote witte “puist” vormde een storend element in deze foto. Vrij snel na de opnames verdwenen beide reeën in het bos. Het gevoel van: Wie keek wie nu aan?, bekroop mij wel. Ik voelde mij een gast, sommigen zullen denken een indringer, in hun leefomgeving. Ik kan het dan niet over mijn hart verkrijgen om er achteraan te gaan om meer foto's te kunnen maken. Onder deze omstandigheden moeten de dieren voorzichtig omgaan met hun energiereserves. Op de loop blijven voor mensen helpt daar dan niet echt bij.
Gun de dieren tijdens de winterperiode hun ruimte. Verstoor ze niet teveel. Het helpt ze om te kunnen overleven. Dit is toch belangrijker dan een paar extra foto's. In betere tijden kunnen wij ze dan misschien wel weer op de kiek zetten en zo “betaalt” dit geduld zich op termijn misschien wel terug.
Foto gemaakt op: 23-12-2009
Afmeting: 3640x2174 pixels / 30,82x18,41 cm
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 50-500 mm., four-thirds
Diafragma: 8
Focuslengte: 500 mm.
Sluitertijd: 1/80
ISO: 200
Statief: Manfrotto tripod
Wetenschappelijke naam: Capreolus capreolus
Ontmoetingen met damherten (Dama dama) zijn in de Amsterdamse Waterleiding Duinen zeker geen uitzondering. Het ree laat zich wat minder gemakkelijk zien. Reeën zijn van nature schuwer dan de grotere damherten.
De kleinere herten, die reeën nu eenmaal zijn, leveren territoria in ten gunste van de grotere damherten. Het contact met de mens wordt het liefst nog steeds uit de weg gegaan. De reebokken bezetten al vaak tijdens de winter een voor hen geschikt territorium. Zij hopen daar een gebiedje te hebben gevonden, wat ook in de smaak zal vallen bij de reegeiten.
De afgelopen dagen was Nederland wit. Een laag sneeuw bedekte het grootste deel van ons land en in veel provincies had het verkeer zeer veel overlast door deze witte “deken”. In de natuur valt er dan veel te genieten, maar een mens moet er dan wel tijd voor hebben. Vandaag kon ik eindelijk weer eens op pad. In de duinen was nog veel sneeuw aanwezig. Van bomen en struiken was de sneeuw weggedooid; eigenlijk best wel jammer.
Het weer kunnen wij gelukkig niet sturen. Dit voorkomt veel problemen, want je doet zoiets toch nooit goed.
Twee reeën kruisten vandaag mijn pad. Zij houden zich vaak meer op in de bossen, dus in de dekking. Eén van de twee nam even de tijd om de vreemde tweevoeter met de drievoet eens aan een nadere beschouwing te onderwerpen. Dit gaf mij weer voldoende tijd om twee foto's te kunnen maken. Vanwege het slechte licht had ik net voor deze ontmoeting de camera op de zelfontspanner laten fotograferen. Deze functie was nog steeds actief op het moment, dat ik het ree ontmoette. Even flink balen, want twee seconden duren voor je gevoel op zo'n moment een eeuwigheid. Het dier gunde mij deze tijdspanne; tot tweemaal toe zelfs. Een kleine verhoging in het terrein, nog bedekt met sneeuw, verstoorde het beeld. Daarom heb ik een uitsnede moeten maken. Zo'n overduidelijk grote witte “puist” vormde een storend element in deze foto. Vrij snel na de opnames verdwenen beide reeën in het bos. Het gevoel van: Wie keek wie nu aan?, bekroop mij wel. Ik voelde mij een gast, sommigen zullen denken een indringer, in hun leefomgeving. Ik kan het dan niet over mijn hart verkrijgen om er achteraan te gaan om meer foto's te kunnen maken. Onder deze omstandigheden moeten de dieren voorzichtig omgaan met hun energiereserves. Op de loop blijven voor mensen helpt daar dan niet echt bij.
Gun de dieren tijdens de winterperiode hun ruimte. Verstoor ze niet teveel. Het helpt ze om te kunnen overleven. Dit is toch belangrijker dan een paar extra foto's. In betere tijden kunnen wij ze dan misschien wel weer op de kiek zetten en zo “betaalt” dit geduld zich op termijn misschien wel terug.
Foto gemaakt op: 23-12-2009
Afmeting: 3640x2174 pixels / 30,82x18,41 cm
Bestanden: tiff / jpeg
Camera: Olympus E3
Gebruikte lens: Sigma 50-500 mm., four-thirds
Diafragma: 8
Focuslengte: 500 mm.
Sluitertijd: 1/80
ISO: 200
Statief: Manfrotto tripod
